Κραχ στα ασφαλιστικά ταμεία
Τα ταμεία είναι μείον
Το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ) χρειάζεται 650 εκατομμύρια ευρώ για να καταβάλει το εφάπαξ. Το ταμείο έχει σε μετρητά 38.965.920 ευρώ και σε ομόλογα 62.769.414 ευρώ. Σύνολο 101.734.384.00 ευρώ, (στοιχεία 7/10/2008). Τα έσοδά του από τις εισφορές δεν ξεπερνούν τα 24 εκατ. ευρώ το μήνα, ποσό που αρκεί για την καταβολή του εφάπαξ σε 500 άτομα. Σήμερα είναι σε εκκρεμότητα περίπου 17.000 αιτήσεις ενώ τώρα καταβάλλεται το εφάπαξ στους δημόσιους υπαλλήλους που υπέβαλαν αίτηση για σύνταξη στο τέλος του 2007. Σε μεγάλη καθυστέρηση βρίσκεται και η καταβολή της σύνταξης στους υπαλλήλους που έκαναν αίτηση από το β’ μισό του 2008 και μετά.
Ο ΟΠΑΔ (Οργανισμός Περίθαλψης Ασφαλισμένων Δημοσίου) επίσης ψάχνει 1,15 δισ. ευρώ, καθώς χρωστά 700 εκατ. ευρώ στα νοσοκομεία και 450 εκατ. ευρώ σε γιατρούς και φαρμακεία. Οι ασφαλισμένοι του Δημοσίου πρέπει τώρα να πληρώνουμε τα φάρμακα και μετά να περιμένουμε τα χρήματα από τον ασφαλιστικό φορέα, που θα μας τα επιστρέψει ύστερα από 10 έως 12 μήνες.
Εμείς όμως πληρώνουμε κανονικά. Οι εκπαιδευτικοί, λόγου χάρη, έχουμε κρατήσεις από 366 –στο εισαγωγικό κλιμάκιο (χωρίς τις επιπλέον εισφορές των 2 πρώτων χρόνων)– μέχρι 650 ευρώ –στο καταληκτικό– για υγειονομική περίθαλψη (ΟΠΑΔ), κύρια σύνταξη, ασφαλιστικά ταμεία ΤΕΑΔΥ και ΜΤΠΥ, “εφάπαξ” (ΤΠΔΥ) και φόρο.
Μα πού πήγαν τα λεφτά;
Η απάντηση είναι μία: Τα έκλεψαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών και οι επιτήδειοι των διάφορων πιστωτικών ιδρυμάτων εντός και εκτός χώρας. Κάτι τα άτοκα και αγύριστα θαλασσοδάνεια του παρελθόντος που δόθηκαν από τα ταμεία στους επιχειρηματίες, κάτι οι πολύχρονες άτοκες καταθέσεις στις τράπεζες των αποθεματικών των ταμείων, κάτι το χρηματιστήριο, κάτι τα σκάνδαλα με τα “δομημένα ομόλογα” τύπου ΤΕΑΔΥ, κάτι η κακοδιαχείριση, κάτι οι σπατάλες, κάτι το σύστημα των συμβασιούχων στο δημόσιο…
Γίνονται ήδη… κι έρχονται ακόμη “χειρότερα”;
Α) Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση ενσωμάτωσε το 1/3 του κινήτρου απόδοσης (ένα από τα επιδόματα που έχουμε) στους μισθούς μας (διατυμπανίζοντάς το!), αυτή η αύξηση εξανεμίζεται εντελώς από τις συντάξεις, καθώς εκεί (με απόφαση του υπ. Οικονομικών) μείωσε το επίδομα εξομάλυνσης (που συμπληρώνει την κύρια σύνταξη), κι έτσι έρχεται μία η άλλη.
Β) Στο ά τρίμηνο του 2009, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (στο οποίο έχει παραπεμφθεί η χώρα μας) θα απαιτήσει εξομοίωση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών στο Δημόσιο. Επιπλέον, θα κρίνει εάν το συνταξιοδοτικό των εργαζομένων στο δημόσιο θα υπάγεται στις ρυθμίσεις περί κοινωνικής ασφάλισης ή θα χαρακτηριστεί ως επαγγελματική ασφάλιση και θα καλύπτεται από τις ρυθμίσεις “περί ίσης αμοιβής” (αφού η Κομισιόν ισχυρίζεται πως η σύνταξη των δημοσίων υπαλλήλων είναι “ετεροχρονισμένη αμοιβή” και γι’ αυτό πρέπει η ασφάλισή τους να θεωρηθεί “επαγγελματική”). Συνεπώς, δεν μιλάμε μόνο για πιθανή αύξηση των ορίων ηλικίας (από 5 έως και 15 χρόνια ενδεχομένως) που θα πλήξει ασφαλώς πολλές γυναίκες. Μιλάμε και για την ίδια την υπόσταση του ασφαλιστικού, καθώς έτσι το Δικαστήριο θα μπορέσει να θέσει σε εφαρμογή όλο το αντιασφαλιστικό “όραμα” της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα τελευταία 20 χρόνια. Ο χαρακτηρισμός της δημόσιας ασφάλισης ως “επαγγελματικής” σημαίνει ότι παύει να έχει τις όποιες εγγυήσεις έχει σήμερα από το Δημόσιο – άρα δεν θα μιλάμε πλέον για Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση. Ταυτόχρονα, η ΕΕ θα μπορεί να παρεμβαίνει και να “σφάζει” τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Και, βέβαια, εδώ θα βρουν έδαφος τα κατά καιρούς σχέδια περί επαγγελματικών ταμείων –όπως, π.χ. τα επικουρικά ταμεία, ΜΤΠΥ και ΤΕΑΔΥ, να συνεργαστούν με ασφαλιστικές εταιρίες είτε να γίνουν επαγγελματικά (pension funds), δηλαδή τράπεζες που θα τζογάρουν τα λεφτά από τις κρατήσεις των δημοσίων υπαλλήλων και θα χορηγούν ανάλογα συμπληρωματική σύνταξη αργότερα. Να πώς απαλλάσσεται σιγά σιγά το κράτος από τα βάρη του Δημοσίου και των συνταξιούχων και πώς γινόμαστε όλοι καλοί τζογαδόροι για να πάρουμε τη συνταξούλα μας!
Μιλάμε, λοιπόν, για μια κατάσταση επικίνδυνη. Όλα “παίζονται”, από το εφάπαξ για τους σημερινούς συνταξιούχους, μέχρι τη σύνταξη για τους αυριανούς. Και το χειρότερο, μιλάμε για έναν αγώνα που δεν δίνεται ακόμη επί της ουσίας. Προφανώς, οι αποκαλύψεις, οι στάσεις εργασίας ΟΛΜΕ και ΑΔΕΔΥ (που για πρώτη φορά η τελευταία της ΑΔΕΔΥ, στις 28/1, απειλήθηκε να κηρυχτεί παράνομη και καταχρηστική για να μη διασαλεύεται άλλο η κοινωνική τάξη!), οι συγκρούσεις και οι εικονικές καταλήψεις του ΟΠΑΔ και του ΤΕΑΔΥ είναι μόνο η αρχή ενός αγώνα που πρέπει να είναι πιο ενωτικός, πιο συνολικός, πιο επίμονος, πιο από τα κάτω. Σε θετική κατεύθυνση οι πρωτοβουλίες πρωτοβάθμιων σωματείων (π.χ, Ά Διδασκαλικού Συλλόγου Αθήνας) για οργάνωση του κόσμου και δημιουργία γεγονότων, αλλά χρειάζεται αποφασιστικότητα και συνέχεια. Χρειάζεται να μείνουμε και να επιμείνουμε με πρωτοβουλίες και αγωνιστικές κινητοποιήσεις προβάλλοντας (και μη διαπραγματευόμενοι) βασικά (πλέον) στοιχειώδη αιτήματα-δικαιώματα:
-
Κάτω τα χέρια απο τα ταμεία! – Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση για όλους τους εργαζόμενους
-
Η κυβέρνηση να επιστρέψει τα κλεμμένα και να εγγυηθεί τις συντάξεις και το εφάπαξ όλων των δημοσίων υπαλλήλων
-
Να εγγυηθεί το κράτος τα αποθεματικά και να καλύψει τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων από την αγορά “τοξικών” χρηματιστηριακών προϊόντων – Έξω τα αποθεματικά από το χρηματιστηριακό τζόγο
-
Όχι στον προϋπολογισμό του 3% – Αύξηση των δαπανών για Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Ασφάλιση άμεσα
-
Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς – Όχι στην επιδοματικη πολιτική
-
Κατάργηση του αντιασφαλιστικού πλαισίου (νόμοι “Σιούφα”, “Ρέππα”, “Πετραλιά”) – Κανένας διαχωρισμός σε νέους και παλιούς εργαζόμενους
Στέλλα Γιασουρίδου, Αθήνα