(του Ομάρ Μπαργούτι)
Σύμφωνα με τα σχεδόν επίσημα αποτελέσματα των ισραηλινών εκλογών, όπως αναφέρονται πιο κάτω, η φανατική-φασιστική δεξιά ήταν ο μεγάλος νικητής. Με καθυστέρηση 61 χρόνων μπορεί πια να εκδοθεί ένα πιστοποιητικό θανάτου για την Ισραηλινή Σιωνιστική «Αριστερά».
Ακολουθεί μια ταξινόμηση των αποτελεσμάτων για όλα τα ισραηλινά κόμματα, κατηγοριοποιημένα σε ομάδες σύμφωνα με τις θέσεις τους προς το διεθνές δίκαιο και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Μόνο αυτά τα καθολικά κριτήρια μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο Ισραήλ και οπουδήποτε αλλού για να αποφασιστεί ποιος είναι δεξιός, ποιός είναι αριστερός, ποιός είναι ακροδεξιός κ.λπ.
Οι συνήθεις ισραηλινοί προσδιορισμοί για την «αριστερά», τη «δεξιά» και το «κέντρο», που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν αντίστοιχα τους Εργατικούς, το Likud και το Kadima, είναι απολύτως ανακριβείς και σκόπιμα παραπλανητικοί, καθώς δεν έχουν καμιά σχέση με οποιαδήποτε αντικειμενικά κριτήρια για τη διάκριση αριστεράς και δεξιάς. Πρόκειται για ετικέτες που δυστυχώς παπαγαλίζονται αυτολεξεί από τους σχολιαστές, ακόμα και από τους προοδευτικούς, χωρίς να έχουν καμιά σχέση με την ακρίβεια ή την σχετικότητά τους. Με κάθε αντικειμενικό κριτήριο, τα εκλογικά αποτελέσματα αποκαλύπτουν τις ακόλουθες ακριβείς κατηγορίες:
Άκρα Δεξιά: Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται τα κόμματα που υιοθετούν ανοιχτά ρατσιστικές ή φασιστικές πλατφόρμες, που ζητούν βίαιες εκτοπίσεις, ή εθνοκάθαρση εις βάρος των Παλαιστινίων πολιτών του Ισραήλ, με διάφορους όρους – ανάλογα με το συγκεκριμένο κόμμα. Επίσης δικαιολογούν τα εγκλήματα πολέμου –ή και τα διαπράττουν –και σοβαρές παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, απορρίπτουν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και το διεθνές δίκαιο ως βάση για μια δίκαιη ειρήνη. Απορρίπτουν επίσης και τα τρία βασικά Παλαιστινιακά δικαιώματα που αναγνωρίζει το διεθνές δίκαιο: 1) Τον πλήρη τερματισμό της Κατοχής και την απόσυρση στα σύνορα του 1967 σύμφωνα με το ψήφισμα 242 και την απόσυρση από την κατεχόμενη ανατολική Ιερουσαλήμ. 2) Το αναγνωρισμένο από τον ΟΗΕ δικαίωμα των προσφύγων για αποζημιώσεις και επιστροφή στις εστίες και τον τόπο καταγωγής τους. 3) Το δικαίωμα στην πλήρη ισότητα μέσα στο Ισραήλ και την άρση των ρατσιστικών θεσμών ενάντια στους «μη-Εβραίους» πολίτες του κράτους.
Yisrael Beitenu: 15 έδρες / National Union: 4 / Shas: 11 / Jewish Home: 3 / Likud: 27 / Kadima: 28. Σύνολο Άκρας Δεξιάς: 88 έδρες (73% του συνόλου των εδρών της Βουλής και 80% των εδρών που αντιστοιχούν σε Εβραίους)
Δεξιά: Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται τα κόμματα που συμφωνούν-συμβιβάζονται με τις ανωτέρω ακροδεξιές αρχές, με εξαίρεση την ανοιχτή απαίτηση για εθνοκάθαρση ως πολιτική πλατφόρμα. Υπάρχουν φυσικά εξαιρέσεις, καθώς διάφοροι σημαντικοί ηγέτες των Εργατικών έχουν περιστασιακά ζητήσει την εθνοκάθαρση, αλλά αυτό δεν μεταφράστηκε σε μέρος του προγράμματός τους ή σε σταθερή πολιτική, όπως στα ανωτέρω κόμματα της Άκρας Δεξιάς.
Εργατικοί: 13 / United Torah Judaism: 5 / Meretz: 3. Σύνολο Δεξιάς: 21 έδρες (16% του συνόλου και 19% των εβραϊκών εδρών)
Κέντρο: Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται τα κόμματα που υποστηρίζουν την πλήρη απόσυρση από τα κατεχόμενα εδάφη, αλλά αντιτίθενται στην ισότητα όλων των πολιτών του κράτους και στο δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων. Μπορεί να είναι γενναιόδωρο να τους αποκαλεί κανείς Κέντρο, αλλά τέλος πάντων. 0 έδρες – Κανένα κόμμα δεν ανήκει σε αυτήν την κατηγορία.
Αριστερά: Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται τα κόμματα που υποστηρίζουν την πλήρη απόσυρση από τα κατεχόμενα εδάφη του 1967, την ισότητα όλων των πολιτών του κράτους, και το δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων. Πρόκειται για κόμματα που δεσμεύονται για μια ειρηνική λύση δύο κρατών, βασισμένη στο διεθνές δίκαιο και τις καθολικές αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
United Arab List: 4 (αμιγώς Παλαιστινιακό κόμμα – Πολιτικά ανήκει στην Αριστερά, αλλά κοινωνικά στη Δεξιά) / Hadash: 4 (Κομμουνιστικό Κόμμα – να σημειωθεί ότι λιγότερο από 1% των Ισραηλινών-Εβραίων το ψήφισαν, οπότε στατιστικά μπορεί να θεωρηθεί Παλαιστινιακό κόμμα) / Balad: 3 (Εθνικοί Δημοκράτες – αμιγώς Παλαιστινιακό κόμμα). Σύνολο Αριστεράς: 11 έδρες (9% του συνόλου)
Είναι πολύ σημαντικό να σημειωθεί πως, από εσωτερικές ειδησεογραφικές αναφορές, φαίνεται πως ο μισός παλαιστινιακός πληθυσμός του Ισραήλ μποϊκοτάρισε τις εκλογές. Πρόκειται για το ευρύτερο τέτοιο μποϊκοτάζ ως τώρα στην ιστορία. Αυτό σημαίνει πως όλα τα προαναφερόμενα Παλαιστινιακά κόμματα αντιπροσωπεύουν λιγότερους από τους μισούς Παλαιστίνιους ψηφοφόρους του Ισραήλ!
Βασικά συμπεράσματα:
1) Το ισραηλινό εβραϊκό κοινό ψήφισε κυρίως την άκρα δεξιά (συμπεριλαμβανομένης μιας τεράστιας αύξησης υποστήριξης προς τη φασιστική δεξιά)
2) Η ισραηλινή εβραϊκή (σιωνιστική) «αριστερά», όπως ήταν αναμενόμενο, δεν υφίσταται πλέον ως πολιτική δύναμη στο Ισραήλ
3) Τα μόνα αριστερά κόμματα στο Ισραήλ είναι αμιγώς Παλαιστινιακά.
4) Υπάρχει μια εβραϊκή συναίνεση στο Ισραήλ (με εξαίρεση μερικά γενναία άτομα με αρχές, και μικρές αντισιωνιστικές ομάδες) ενάντια σε όλες τις βασικές προϋποθέσεις για μια δίκαιη ειρήνη, όπως αυτή που σχεδιάζεται από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και υποστηρίζεται από τις περισσότερες κυβερνήσεις του κόσμου.
5) Για πρώτη φορά στην ιστορία των εκλογών για την Knesset (ισραηλινή βουλή), αναφέρεται πως οι Παλαιστίνιοι ψηφοφόροι, σε πρωτοφανές επίπεδο απέφυγαν τα σιωνιστικά κόμματα, και επέλεξαν αντ’ αυτών τα Παλαιστινιακά κόμματα.
Τι πρέπει να γίνει;
Απαιτείται τώρα, περισσότερο από ποτέ, μια παραδειγματική μετατόπιση από τη νεκρή, ανήθικη και τώρα ανέφικτη λύση των δύο κρατών, προς τη δημοκρατική λύση του ενός κράτους. Μόνο με την απόρριψη όλων των μορφών του ρατσισμού, του απαρτχάιντ, του εθνοκεντρισμού, του θρησκευτικού φονταμενταλισμού και της αποικιοκρατίας, και με την αποδοχή της πλήρους ισότητας και δημοκρατίας, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος επιστροφής των προσφύγων, μπορεί να δημιουργηθεί μια δίκαιη και βιώσιμη ειρήνη. Το κάλεσμα για μια λύση δύο κρατών αποτελεί στην πραγματικότητα προπέτασμα καπνού για να καλύψει και να νομιμοποιήσει τη συνεχιζόμενη κατοχή, τους εποικισμούς και το σιωνιστικό απαρτχάιντ.