ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, 2/10/2006

ΔΩΣΤΕ  ΛΕΦΤΑ  ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΠΑΙΔΕΙΑ!

Κάθε υπουργός θεωρεί την παιδεία προτεραιότητα, αλλά όλες οι κυβερνήσεις μειώνουν το ποσοστό που διατίθεται για αυτήν. Για φέτος αυτό το ποσοστό φτάνει το 3,6% λίγο πιο πάνω από την Ινδονησία!

Κάθε πρωθυπουργός μιλάει για τα όνειρα και τα οράματα που έχει για τον τόπο και τα παιδιά μας, αλλά τα σχολεία δεν ζουν με αυτά. Όσες υποσχέσεις και να δώσουν, τα κτιριακά προβλήματα, οι ελλείψεις αιθουσών σε μια σειρά συνοικίες και χωριά, δεν κρύβονται. Οι προγραμματισμοί θα «καλύψουν» τα προβλήματα σε 3 με 4 χρόνια, αλλά μέχρι τότε άλλα θα προκύψουν.

Ποιος είναι αυτός που καλύπτει το κενό που δημιουργείται; Ποιος είναι αυτός που λύνει τα προβλήματα που γεννά η δήθεν δωρεάν δημόσια παιδεία; Μα φυσικά οι γονείς.

Για τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών κατέβαλλαν πέρσι 460.000.000 ευρώ. Για ιδιαίτερα και φροντιστήρια περισσότερα από 600.000.000 ευρώ. Ποσά, που χρόνο με το χρόνο αυξάνονται με ρυθμούς πολλαπλάσιους του πληθωρισμού.

Για τους «τυχερούς» που το παιδί τους ή τα παιδιά τους περάσουν σε κάποιο πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ, το κόστος αγγίζει τα 8.000 ευρώ κάθε χρονιά ή 800 ευρώ το μήνα. Αν ανήκει στους άτυχους που μένουν εκτός (και φέτος αυτοί ήταν περίπου 40.000 νέοι) και θέλουν να σπουδάσουν, το κόστος διπλασιάζεται γιατί εκτός των άλλων υπάρχουν και τα δίδακτρα.

Το χέρι μπαίνει βαθιά στην τσέπη για να αντιμετωπιστούν κενά από την υλικοτεχνική υποδομή ως και την  πρόσληψη ωρομισθίων εκπαιδευτικών στα ολοήμερα. Αν λάβουμε υπόψη ότι φέτος το Υπουργείο «ξέχασε» να στείλει και αυτή τη λειψή επιχορήγηση που κάθε σχολείο δικαιούται για τις καθημερινές ανάγκες του (γραφική ύλη, πετρέλαιο κλπ), αντιλαμβάνεται ο καθένας το πώς θα λειτουργήσουν τα σχολεία το χειμώνα.

Η αύξηση των εξετάσεων από το Δημοτικό ως το Λύκειο θα απαιτήσουν και πάλι τα «φώτα» των φροντιστηριαρχών.  Τέλος τα νέα βιβλία που γράφτηκαν από τους μεγάλους ιδιωτικούς οίκους, απαιτούν την αγορά βοηθημάτων για τις λύσεις των ασκήσεων και των εργασιών που περιέχουν.

Μετά από όλα αυτά γίνεται  κατανοητό γιατί το 60% των καταναλωτικών δανείων των νοικοκυριών οδεύει στην κατεύθυνση των σπουδών των παιδιών. Η εκπαίδευση σήμερα απορροφά το 22%-27% του οικογενειακού εισοδήματος εργατών και αγροτών.

Η χρηματοδότηση των σχολείων, όπως και όλων των υπόλοιπων κοινωνικών αναγκών, θεωρείται από τον δικομματισμό αναχρονισμός και καθυστέρηση. Στην εποχή όπου όλα καθορίζονται από τους νόμους της αγοράς, του ανταγωνισμού και της επιχειρηματικότητας, την εποχή του «λιγότερου κράτους», η εκπαίδευση των παιδιών δεν μπορεί, κατά την άποψή τους, να επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό.

Η κυβέρνηση ξεφορτώνεται το πρόβλημα, μεταβιβάζοντας τις αρμοδιότητές της στους Δήμους, χωρίς την αντίστοιχη χρηματοδότηση. Αυτή την πολιτική την ονομάζει αποκέντρωση. Οι υποψήφιοι δήμαρχοι συμφωνούν απόλυτα με αυτό. Αλλά αν ο Δήμος δεν έχει την οικονομική δυνατότητα για να συντηρήσει τα σχολεία, πως θα τα λειτουργήσει. Με τον απλό και δοκιμασμένο τρόπο της ανταποδοτικότητας και της φορομπηξίας. Εδώ και χρόνια οι Δήμοι δημιουργούν έσοδα με τις κοινωφελείς υπηρεσίες που πωλούν. Το νερό, η αποχέτευση, η ελεγχόμενη στάθμευση αποτελούν πεδίο δόξης λαμπρό. Το ίδιο σκοπεύουν να κάνουν και με τα σχολεία. Εκείνοι που θα πληρώσουν και πάλι, είναι οι γονείς.

Από την αρχή της σχολικής χρονιάς οι δάσκαλοι και τώρα και οι καθηγητές έχουν ξεκινήσει ένα αγώνα. Το σχολείο φτωχαίνει από παντού. Αν τα κτίρια είναι παλιά, οι μισθοί των εκπαιδευτικών, όπως και όλων των εργαζομένων, μένουν στάσιμοι δεκαετίες.

Πολλοί εκπαιδευτικοί αναγκάζονται να κάνουν δεύτερη και τρίτη δουλειά για να ζήσουν τις οικογένειές τους. Όσο και να φωνάζει η Γιαννάκου για χαραμοφάηδες και τεμπέληδες δασκάλους, όσο και να επιτίθενται τα κανάλια με τους πληρωμένους δημοσιογράφους τους, όσο και αν χύνουν τη χολή τους διάφοροι βουλευτές, η πραγματικότητα δεν κρύβεται. Και οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται στα όρια της φτώχειας. Σήμερα οι δάσκαλοι και οι καθηγητές απεργούν και ζορίζονται οικονομικά.

Οι υποψήφιοι δήμαρχοι και νομάρχες του δικομματισμού (επίσημων εκπροσώπων και «ανταρτών»), οι υποψήφιοι δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι, όλοι αυτοί που μας χαμογελούν αυτές τις μέρες σαν να μας γνωρίζουν και από παλιά, δεν έχουν να πουν ούτε μια κουβέντα για τους απεργούς. Αυτός ο αγώνας τους χαλάει το πρεστίζ, το σόου που τόσο επιμελημένα έχουν στήσει.

Αυτός ο αγώνας είναι ελπιδοφόρος. Έχει τις προϋποθέσεις για να νικήσει. Και έχει  φέρει σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση. Να τον βοηθήσουμε.

Δώστε τώρα 5% για την Παιδεία! Καμία υποχώρηση μέχρι την κατάθεση του προϋπολογισμού. Μέσα από τους συλλόγους γονέων, τις μαθητικές κοινότητες, στη γειτονιά, στους δήμους και στις νομαρχίες, να απαιτήσουμε να δοθούν χρήματα για την παιδεία, να μειωθούν οι εξετάσεις.

Να αποσυρθούν τα «νέα βιβλία». Οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές δεν είναι πειραματόζωα! Να δοθεί βάρος στην απόκτηση γενικών γνώσεων και στην κριτική σκέψη και όχι στην απομνημόνευση άχρηστων πληροφοριών.

Να σταματήσει τώρα η κοροϊδία των «σύγχρονων» παιδαγωγικών προσεγγίσεων που στοχεύουν στην απόκτηση μόνο δεξιοτήτων.

Κατάργηση του Ν. 3475 για την ΤΕΕ! Όχι στις εκπαιδευτικές χωματερές! Φτάνει πια με τις αρλουμπολογίες περί του «νέου» σχολείου που έχει στο κέντρο της προσοχής του τον μαθητή, όταν αποβλέπουν να στοιβάξουν νέους ανθρώπους στα υποβαθμισμένα ΕΠΑΣ.

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ