Στην αναμέτρηση των πολιτικών αρχηγών, αλλά και σήμερα στην ομιλία του στη ΔΕΘ, ο κ.Καραμανλής προσπάθησε να μας εκβιάσει με το δίλημμα «Καραμανλής ή παραλυσία». Και πλήθος δημοσιογράφων και δημοσιολόγων πήραν την υπόθεση της τρομοκράτησης του λαού δια του μπαμπούλα της ακυβερνησίας, στις πλάτες τους. Τα βασικά πυρά αφορούν την μαχητική αντιδικομματική, αντινεοφιλελεύθερη στάση του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην ουσία: Δεν υπάρχει κανένα πολιτικό περιθώριο συνεργασίας με κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα. Κανένα απολύτως. Γιατί εμείς είμαστε στην άλλη όχθη, στην άλλη πλευρά. Εμείς παλεύουμε για να ηττηθεί η πολιτική της φτώχειας, των ιδιωτικοποιήσεων, της εγκατάλειψης, της ανεργίας. Και μας ζητάνε να συμμετέχουμε σε μια κυβέρνηση που θα είναι ο εφαρμοστής μιας τέτοιας πολιτικής;
Ας το πούμε ακόμη πιο προκλητικά: Θα συμμετάσχουμε σε κυβέρνηση συνεργασίας. Ναι, θα συνεργαστούμε. Πάνω σε τέσσερα ενδεικτικά μέτρα. Όποιο κόμμα συμφωνήσει, θα συνεργαστούμε:
Πρώτον απαγόρευση απολύσεων – κανένα λουκέτο σε κανένα εργοστάσιο αυτονύχηδων που παίρνουν τις επιδοτήσεις και μετά, μετακομίζουν αλλού.
Δεύτερον καμιά ιδιωτικοποίηση στην παιδεία, την υγεία, την ασφάλιση, τις ΔΕΚΟ.
Τρίτον διπλασιασμός μισθός και συντάξεων γιατί δεν ζει κανένας ανθρώπινα και αξιοπρεπώς με 700 και 800 ευρώ.
Επειδή θα αναρωτηθούν όλοι πού θα βρεθούν τα λεφτά:
Τέταρτο μέτρο λοιπόν. Φορολόγηση 50% στα καθαρά κέρδη των τραπεζών. Περικοπή κατά 25% του εξοπλιστικού προγράμματος που βρωμάει μίζα και προμήθεια. Φορολογία 50% του μεγάλου κεφαλαίου. Παρακράτηση του 1% του τζίρου του χρηματιστηρίου. Τα έσοδα αυτά αρκούν για να διπλασιαστούν οι μισθοί και οι συντάξεις μέσα σε ένα μήνα.
Υπάρχει κάποιο από τα δύο κόμματα που αποδέχεται κάτι από αυτά; Όχι. Θα μιλήσουν για την ανταγωνιστικότητα, για την ευελιξία, για το καλό των επιχειρήσεων, για την ανάγκη να κάνουμε θυσίες, για την ανάγκη να ακολουθούμε το Σύμφωνο Σταθερότητας και την ΟΝΕ, ότι ο δρόμος είναι ανηφορικός και δύσκολος. Ο κ.Καραμανλής μας έχει προειδοποιήσει τον ανηφορικό δρόμο. Ο κ.Παπανδρέου στη συνέντευξή του στον Αντένα είπε πως θέλει βεβαίως να δώσει 5% για την παιδεία, αλλά θα εξετάσει πρώτα την κατάσταση της οικονομίας που του παραδίδει ο κ.Καραμανλής, διότι για να κάνει εκλογές με πρόσχημα τον προϋπολογισμό, σημαίνει ότι η οικονομία είναι κατεστραμμένη. Όποιος και να νικήσει, θα πει: παρέλαβα καμένη γη, κοστίζει η ανασυγκρότηση από τις καταστροφές, η οικονομία έχει προβλήματα, και ξανά λιτότητα, και όλο και μεγαλύτερη φτώχεια…
Ζητάνε λοιπόν να τους στηρίξουμε σε αυτό το δρόμο; Μας ζητάνε να περάσουμε με το μέρος τους; Να αρνηθούμε τον εαυτό μας; Να αρνηθούμε την πολιτική μας; Να αρνηθούμε τους αγώνες μας; Να αρνηθούμε αυτό που παλέψαμε και παλεύουμε εδώ και χρόνια; Γιατί τότε δεν μας βγάζουν εκτός νόμου, να πάψουμε να υπάρχουμε, ή να αυτοκαταργηθούμε, ώστε να βγάζει εύκολα αυτοδυναμία ο δικομματισμός; Πού θα φτάσει η παράλογη αυτή απαίτηση;
Βάζουν πολλοί το θέμα της ακυβερνησίας. Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Είναι κόμμα διαμαρτυρίας; Δεν θέλει να κυβερνήσει, να εφαρμόσει την πολιτική του; Αδιαφορεί για την ταλαιπωρία της χώρας από την έλλειψη αυτοδυναμίας; Επειδή ξέρουμε το λαό καλύτερα από όσους τον κυβερνάνε μέσα από τα πολυτελή μέγαρα και τις βίλες, λέμε ότι ο λαός και ο τόπος ταλαιπωρείται από την πολιτική της φτώχειας, των μηδενικών κοινωνικών δαπανών, της ανεργίας, των ιδιωτικοποιήσεων… Και όχι από το ενδεχόμενο ακυβερνησίας. Ταλαιπωρείται από τις ισχυρές πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού.
Να το πούμε και πάλι προκλητικά: Όχι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι υπέρ της ακυβερνησίας. Είμαστε υπέρ των ισχυρών κυβερνήσεων. Είμαστε υπέρ μιας ισχυρής κυβέρνησης που θα είναι με τους πολλούς, θα ακολουθεί φιλολαϊκή πολιτική, θα χτυπάει τα παράλογα κέρδη και προνόμια των ολίγων και πλούσιων, θα έχει κράτος που θα είναι υπέρ των αδύνατων και εναντίον των ισχυρών. Θέλουμε μια κυβέρνηση που να έχει μια τέτοια φιλολαϊκή πολιτική.
Βλέπετε στον ορίζοντα κάποιο κόμμα εξουσίας που να έχει μια τέτοια πολιτική; Εδώ τι έχουμε; Η όποια μετεκλογική κυβέρνηση -ενδεχομένως ανίσχυρη- θα έχει αποδεδειγμένα μια σκληρή αντιλαϊκή πολιτική. Λέμε αποδεδειγμένα, είτε γιατί τους έχουμε δοκιμάσει και τους δύο, είτε γιατί στα προγράμματά τους κυριαρχεί στην καλύτερη περίπτωση η γενικολογία και η ασάφεια και στη χειρότερη το εφιαλτικό πρόγραμμα που επιβάλει το μεγάλο κεφάλαιο. Ε, λοιπόν στην επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση που πιθανά να είναι ανίσχυρη, μας ζητάνε να συμβάλουμε στην ισχυροποίησή της;
Έχουμε διαλέξει συμμαχίες και συνεργασίες: Μαζί με τον εργαζόμενο κόσμο, μαζί με τον άνεργο και τον νέο εργαζόμενο, μαζί με τον συνταξιούχο και τον αγρότη. Έχουμε διαλέξει συνεργασίες: Την επίμονη πρόσκληση για την ενότητα της αριστεράς. Για ένα κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο στον νεοφιλελευθερισμό. Αυτή τη συμμαχία, δεν την προδίδουμε.
Γιώργος Παπαϊωάννου, υποψήφιος βουλευτής Α’ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ, στέλεχος της ΚΟΕ