“Παρουσιάζεται μια βαθμιαία κατολίσθηση και αλλοίωση των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων του ΣΥΝ. Αν κάποιοι νομίζουν ότι μπορούν να του επιβάλουν μια ορισμένη πολιτική γραμμή, η οποία περισσότερο αριστερίστικη είναι παρά αριστερή, κάνουν πολύ μεγάλο λάθος. Η αντίσταση που θα υπάρξει μέσα στο σώμα των οπαδών του ΣΥΝ είναι πολύ μεγάλη, και δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει και ανησυχητικές εξελίξεις.”
Αριστερισμός λοιπόν η γραμμή του ΣΥΝ, προφανώς επειδή “αριστερίστικη” είναι και η πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ. Αριστερισμός, ας πούμε, είναι να μην βλέπεις προς την κεντροαριστερά, να μην επιδιώκεις τη συνεργασία με το σοσιαλφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ. Αν όμως την επιδιώκεις, ε, τότε ναι, είσαι αριστερός (αν είσαι και μέσα στο ΠΑΣΟΚ, ίσως είσαι και πιο αριστερός ακόμη;).
Από τότε που συγκροτήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, μια καλή κουβέντα για το εγχείρημα ο Λεόν δεν έχει πει! Είναι μονίμως υπέρ των προτάσεων του ΠΑΣΟΚ και μονίμως απευθύνει προειδοποιήσεις εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό κάνει κάθε φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται το μαζικό κίνημα.
Το Γενάρη, σε μια τοποθέτηση για τα γεγονότα του Δεκέμβρη όπου για μια ακόμη φορά είχε επιτεθεί στην εξεγερμένη νεολαία, είχε πει: “Πολλοί –και ιδίως οι νέοι– φλογίζονται από την ιδέα της επανάστασης. Δεν ξέρουν τι είναι ούτε τι προϋποθέτει. Νομίζουν ότι είναι μια βόμβα μολότοφ που καίει το κατεστημένο. Ή μια πέτρα στη βιτρίνα ενός πολυκαταστήματος. Αυτά είναι τα εργαλεία της ήττας. Της ήττας μας”. Αναμενόμενες τέτοιες τοποθετήσεις από τον Λ. Κύρκο. Το τι είναι και τι προϋποθέτει η επανάσταση το έχουμε καταλάβει. Είναι μάλλον κάτι σαν την κεντροαριστερά, και προϋποθέτει κάτι σαν το ΠΑΣΟΚ. Εκεί που μας μπερδεύει είναι στα περί ήττας. Διότι για τον εμφύλιο είχε επαναλάβει σχετικά πρόσφατα το διαβόητο “ευτυχώς που δεν νικήσαμε”, δηλαδή ευτυχώς που ηττηθήκαμε. Ε, τότε τι πρόβλημα έχει με τα παιδιά και με την ήττα; Εντός γραμμής είναι με τον τρόπο τους…