Γρηγόρης Ψαριανός, βουλευτής Β’ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ
1 Ποια πρέπει να είναι η πολιτική και η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στους Οικολόγους Πράσινους; Αποτελούν τον προνομιακό χώρο συνεργασιών και προσέγγισης του ΣΥΡΙΖΑ;
2 Από πολλές πλευρές ακούγεται ότι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι συνιστώσες. Εκτιμάτε ότι το προηγούμενο διάστημα εκδηλώθηκαν, και πώς, ηγεμονικές διαθέσεις, οι οποίες τραυμάτισαν το εγχείρημα; Πώς μπορούν να αποτραπούν αντίστοιχες συμπεριφορές και πρακτικές στο μέλλον;
3 Πώς αντιλαμβάνεστε την έννοια “μέλος του ΣΥΡΙΖΑ”; Τι είδους όργανα πρέπει να διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα επίπεδα, και πώς να λαμβάνονται οι αποφάσεις;
1 Νομίζω ότι έχει ήδη γίνει κάποια προσπάθεια προσέγγισης, υπό την έννοια πρότασης συμμετοχής των Οικολόγων ως συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ. Προσωπικά πιστεύω ότι θα έπρεπε να υπάρχει τουλάχιστον εκλογική συνεργασία και –γιατί όχι;– να συμμετέχουν στο ΣΥΡΙΖΑ ως συνιστώσα, παρόλο που το πρόβλημα της οικολογίας και του περιβάλλοντος μπορεί να ερμηνευτεί από μια καθαρά αριστερή οπτική, και νομίζω ότι μόνο έτσι μπορούμε να συμβάλλουμε στις αλλαγές που πρέπει να γίνουν. Μπορεί η οικολογία να έχει γίνει μόδα, αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχουν δεξιοί ή νεοφιλελεύθεροι οικολόγοι. Η αριστερά και η οικολογία είναι έννοιες συνυφασμένες.
2 Το εγχείρημα τραυματίζεται αν υπάρχουν ηγεμονικές συμπεριφορές, και αυτό είναι φυσικό έτσι που είναι διαρθρωμένος ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα. Δικαίως μια μικρή συνιστώσα διαμαρτύρεται για την προσπάθεια μιας μεγαλύτερης να ηγεμονεύσει, και είναι λογικό, δεν εννοώ δίκαιο, είναι όμως λογικό να συμβαίνει ο ΣΥΝ να παίζει ή να θέλει να παίζει ηγεμονικό ρόλο. Το ίδιο θα συνέβαινε αν μια οποιαδήποτε συνιστώσα είχε την ιστορία και το εκτόπισμα που έχει ο ΣΥΝ. Άλλωστε, ο ΣΥΝ πήρε την πρωτοβουλία για αυτό το εγχείρημα και για αυτό η συμφωνία προέβλεπε επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ να είναι ο πρόεδρος του ΣΥΝ. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιπες συνιστώσες είναι κομπάρσοι. Όμως στη διαμόρφωση της πολιτικής και του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να έχουν λόγο όχι μόνο οι μικρότερες συνιστώσες αλλά και οι χιλιάδες ανένταχτοι, και επίσης η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ να εκλέγεται από τη βάση του. Ως τώρα φαίνεται να είναι ένα αυτοδιορισμένο άτυπο συμβούλιο από τους επικεφαλής ή εκπροσώπους των συνιστωσών.
3 Αυτό είναι ένα ζήτημα που χρειάζεται πολύ μεγάλη συζήτηση και επεξεργασία. Δεν μπορεί να είσαι μέλος μιας συνιστώσας και ταυτόχρονα μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι εύκολο αυτό, ούτε δημοκρατικό, ούτε λογικό σε πρώτη ανάγνωση – νομίζω πως ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα παραμείνει μια εκλογική συμμαχία με όλα τα προβλήματα και τις δυσλειτουργίες που έχει ως τώρα, ή θα μετεξελιχθεί σε ένα νέο πολιτικό φορέα. Στη δεύτερη περίπτωση θα πρέπει να αυτοδιαλυθούν και να διαχυθούν μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ όλα τα κόμματα, οι τάσεις και οι συνιστώσες που τον απαρτίζουν. Και να αυτοκαταργηθούν προφανώς όλοι οι υπάρχοντες μηχανισμοί. Δηλαδή τα πέντε ή δέκα ή δεκαπέντε πολιτικά μορφώματα να γίνουν ένα με τοπικές επιτροπές, με κλαδικές επιτροπές, στις οποίες να συμμετέχουν όλοι οι αριστεροί πολίτες και οι χιλιάδες ως τώρα ανένταχτοι που δεν εκφράζονται πουθενά και που είναι και η πλειοψηφία των φίλων και ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό φαίνεται ως ένα άλμα μεγάλο αυτή τη στιγμή, και αμφιβάλλω αν οι μηχανισμοί, οι συνιστώσες και οι τάσεις θέλουν πραγματικά να γίνει. Φοβάμαι πως κανείς δεν το θέλει. Είναι προβλήματα που αφορούν μικρές ή μεγάλες εξουσίες, τις οποίες δεν είμαι σίγουρος ότι θέλουμε να καταργήσουμε. Ίσως, και δεν το λέω με κακή έννοια αυτό, όπως ένας ψιλικατζής, περιπτερούχος ή μικροκαταστηματάρχης δεν είναι σίγουρο ότι θα θέλει να γίνει συμμέτοχος σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα. Και αυτό το λέω σχηματικά, γιατί η αριστερά δεν είναι εμπορικός οργανισμός, ούτε πουλάει τίποτα. Νομίζω ότι καταλαβαινόμαστε.