Φώτης Κουβέλης, βουλευτής Β’ Αθήνας, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ
1 Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να λειτουργήσει ως ενιαίος πολιτικός οργανισμός; Τα παραδείγματα στην Ευρώπη, που έδωσαν πολύ θετικά αποτελέσματα, μπορούν, προσαρμοσμένα στα δικά μας δεδομένα, να αποτελέσουν οδηγό;
2 Ζητήματα πολιτικής γραμμής και στάσης απέναντι στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πρέπει να συζητηθούν στη Συνδιάσκεψη, και προς ποια κατεύθυνση; Ποια αντιπολίτευση πρέπει κατά την γνώμη σας να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ;
3 Ποια πρέπει να είναι η πολιτική και τακτική του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στους Οικολόγους Πράσινους; Αποτελούν τον προνομιακό χώρο συνεργασιών και προσέγγισης του ΣΥΡΙΖΑ;
1 Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα σχήμα με υπαρκτές εσωτερικές δυσκολίες, γιατί συμπράττουν και συμπορεύονται σ’ αυτόν αριστερές δυνάμεις με διαφορετικές ή και αντίθετες θεωρήσεις σε ζητήματα ιδεολογίας και πολιτικής πρακτικής. Υπάρχουν διαφωνίες που αφορούν και τον πολιτικό και οργανωτικό του χαρακτήρα. Είναι, επομένως, αναγκαία η αποσαφήνιση του χαρακτήρα του και της λειτουργίας του. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ανακαθοριστεί, τυπικά και ουσιαστικά, ως πολιτικό συμμαχικό σχήμα. Εκείνο που προέχει είναι η αντιμετώπιση κρίσιμων πολιτικών ζητημάτων και θέσεων που έχουν άμεση σχέση με το περιεχόμενο της πολιτικής της σύγχρονης ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πείσει ότι μπορεί να υπάρξει ως θετικό εγχείρημα μόνο εάν συνεχίσει την παρουσία και την δράση του με δεδομένη, αναμφισβήτητη και σεβαστή την εσωτερική του διαφορετικότητα, χωρίς αποκλεισμούς. Θεωρώ, συνεπώς, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραμένει αυτό για το οποίο συγκροτήθηκε: Μια πολιτική συμμαχία αυτόνομων κομμάτων και κινήσεων της Αριστεράς, χωρίς προαπαιτούμενο την ιδεολογική ταύτιση, αλλά με πολιτική συμφωνία στις εκτιμήσεις, τους στόχους και την πολιτική πρακτική της Αριστεράς από τους εταίρους του σχήματος, στη βάση της συναίνεσης και της ομοφωνίας. Εξάλλου, σε μια πολιτική συμμαχία της οποίας κυρίαρχο στοιχείο είναι ο πλουραλισμός, η αποτελεσματικότητα στις αποφάσεις προϋποθέτει η πραγματικότητα των μεγεθών να σέβεται τον πλουραλισμό και ο πλουραλισμός να σέβεται την πραγματικότητα των μεγεθών. Σε θέματα στα οποία υπάρχουν διαφορετικές απόψεις η συμφωνία δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός. Επομένως, η κάθε συνιστώσα μπορεί να εκφράζει και δημόσια την επιμέρους πολιτική της θέση.
2 Ο Συνασπισμός και οι υπόλοιπες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ ήδη συζητούν ενόψει της πανελλαδικής συνδιάσκεψης προκειμένου να αποσαφηνίσουν τη στάση τους απέναντι στη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η γόνιμη συζήτηση που διεξάγεται στον Συνασπισμό κατέληξε στην πολιτική απόφαση της ΚΠΕ, η οποία τονίζει ότι “η τακτική και η ανάλογη πολιτική πρακτική της Ανανεωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς πρέπει να κινείται στην κατεύθυνση της αριστερής προγραμματικής αντιπολίτευσης στο πλαίσιο ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου με ορίζοντα τον σοσιαλισμό”. Η περαιτέρω συζήτηση με τις άλλες συνιστώσες και οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ έχει νόημα και προφανή πολιτική χρησιμότητα. Αριστερή προγραμματική αντιπολίτευση σημαίνει να υλοποιήσουμε το προεκλογικό μας πρόγραμμα, τις δεσμεύσεις μας. Η παρουσία μας στη Βουλή και στους κοινωνικούς αγώνες προσδιορίζεται και οριοθετείται με το πρόγραμμά μας και τις πολιτικές μας θέσεις. Επιδιώκουμε την προώθηση θετικών ρυθμίσεων για την κοινωνία και τη διαμόρφωση συνθηκών διεξόδου από την ασφυκτική κατάσταση, για τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, που είναι το γέννημα της νεοφιλελεύθερης συντηρητικής πολιτικής.
3 Είναι αναγκαία η προσπάθεια για συνάντηση του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς με το χώρο των Οικολόγων Πράσινων, για συμπόρευση με τις δυνάμεις της πολιτικής οικολογίας, με τον ανένταχτο κόσμο του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, των κινημάτων. Είναι δυνατόν να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για τη διαμόρφωση ενός νέου πόλου και να αποτελέσουν την αφετηρία για τη δημιουργία μιας κοινωνικής και ίσως αργότερα της πολιτικής πλειοψηφίας. Βεβαίως, η συγκρότηση πόλου όπως τον περιέγραψα δεν θα προκύψει από παρθενογέννηση, αλλά μέσα από συζήτηση και από αποσαφήνιση βασικών πολιτικών στοιχείων και θέσεων