Η αποπομπή Μαγγίνα αποτελεί μια προσωρινή νίκη του κινήματος στον μακρύ αγώνα ενάντια στην κατεδάφιση του ασφαλιστικού που επιχειρεί η κυβέρνηση Καραμανλή. Όσο κι αν η αφορμή βρίσκεται στις πάσης φύσεως παρανομίες και ανομίες του υπουργού (αυτές άλλωστε αποτελούν τον κανόνα -και όχι την εξαίρεση- για τους διαχειριστές της εξουσίας), η πραγματική αιτία είναι το ποτάμι της λαϊκής δυσαρέσκειας που ξεχείλισε την Τετάρτη στις 12 του Δεκέμβρη.
Ταυτόχρονα η αποπομπή Μαγγίνα αποτελεί έναν κυβερνητικό ελιγμό που πολύ θα ήθελε να βρει το εργατικό και λαϊκό κίνημα αποπροσανατολισμένο από τη δυναμική που γέννησε η τεράστια απεργιακή εκδήλωση της 12ης Δεκέμβρη.
Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί και να κλιμακωθεί. Για να αποπεμφθεί μαζί με τον υπουργό και η ίδια η κυβερνητική πολιτική. Για να μην προχωρήσει ούτε ένα μέτρο που θα μειώνει τις συντάξεις, που θα αυξάνει τα όρια ηλικίας, που θα κλέβει τα ταμεία, που θα καταργεί τα βαρέα και ανθυγιεινά.
Η νέα πραγματική πρόκληση είναι να υπάρξει μέτωπο αποκάλυψης και καταγγελίας του νόμου Ρέππα και της εφαρμογής βασικών διατάξεών του από 1/1/2008, που μειώνει τις συντάξεις και ενοποιεί προς τα κάτω ταμεία. Η υποστήριξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η αποδοχή των συνδικαλιστικών ηγεσιών προς τον νόμο Ρέππα, δείχνει ότι μονόδρομος είναι η ανάπτυξη μαζικών, ενωτικών, ανεξάρτητων, ανυποχώρητων αγώνων ενάντια στο νέο νομοσχέδιο της ΝΔ και στον παλιό νόμο του ΠΑΣΟΚ.
Η οργή των εργαζόμενων για τον κοινωνικό και οικονομικό εφιάλτη που προετοιμάζει και εφαρμόζει η κυβέρνηση Καραμανλή, δεν εκτονώνεται. Παλλαϊκή απαίτηση είναι η κλιμάκωση των αγώνων.