Το μέτωπο της αντίστασης στο Λίβανο ενώ κέρδισε την πλειοψηφία με το 55% των ψήφων δεν κατόρθωσε να κερδίσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία λόγω του πρωτοφανούς εκλογικού συστήματος με βάση τις εθνότητες και τις θρησκευτικές διαιρέσεις στη χώρα. Με βάση όμως το δεδομένο συσχετισμό δύναμεων, εγχώριων και διεθνών, κατοχυρώνεται πλέον ο πόλος της αντίστασης απέναντι στο φασιστικό κράτος του Ισραήλ και στις ιμπεριαλιστικές επιβουλές των ΗΠΑ για την “αναμόρφωση” της Μ.Ανατολής. Παρά τις αμερικάνικες και ευρωπαϊκές σειρήνες απόλυτης στήριξης της φιλοδυτικής συμμαχίας των χριστιανικών κομμάτων, αλλά και τις ανοιχτές απειλές για αλά Χαμάς και Γάζα αντιμετώπιση του Λιβάνου στο ενδεχόμενο ανάληψης της κυβέρνησης από τη Χεζμπολάχ, αυτή άντεξε και αποκόμισε πολλαπλά κέρδη από την εκλογική διαδικασία. Το πρώτο ότι αποφεύχθηκαν, σε ένα εξαιρετικά τεταμένο κλίμα οξύνσεις και προβοκάτσιες, που θα πυροδοτούσαν ανεξέλεγκτες καταστάσεις και θα έδιναν έδαφος στους ξένους και ντόπιους εμπόρους του φόβου και της τρομολαγνείας. Το δεύτερο, μέσα από την εκλογική διαδικασία επιβεβαιώθηκε η στήριξη πλατιών λαϊκών μαζών στις οργανώσεις που έμπρακτα αντιστάθηκαν στη γενοκτονική ισραηλινή εισβολή. Να θυμίσουμε ότι η κυρίαρχη άποψη ακόμη και της επίσημης “φωτισμένης” Ευρωπαϊκής Αριστεράς όχι μόνο κρατούσε ίσες αποστάσεις από θύτες και θύματα, καλώντας σε απόλυτη ουδετερότητα, αλλά και έμμεσα στηλίτευε τη Χεζμπολάχ ενοχοποιώντας τις ενέργειες αντίστασης σαν υποκινητές της ισραηλινής εισβολής. Πλέον επιβεβαιώνεται η μαζική λαϊκή υποστήριξη στην επισήμως χαρακτηριζόμενη από τη Δύση “τρομοκρατική” Χεζμπολάχ και αυτή η καταγραφή δημιουργεί σοβαρότατα εμπόδια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Το τρίτο και όχι μικρό σε σημασία είναι η επιτυχημένη για πρώτη φορά συνεργασία σε πολιτικό επίπεδο του χριστιανικού κόμματος του Μ.Αούν με την Ισλαμική Χεζμπολάχ στο κοινό μέτωπο της αντίστασης. Αποδεικνύεται έτσι πόσο φτηνοί και “δυτικοί” είναι οι χαρακτηρισμοί περί “φανατικών μουλάδων” και πώς μπορούν να οικοδομηθούν αποδοτικές ως ώρας συμμαχίες πέρα από θρησκευτικές διαιρέσεις πάνω σε κοινούς στόχους για την εθνική ανεξαρτησία και τη λαϊκή κυριαρχία.
Η ομιλία Ομπάμα στο Κάϊρο όρισε το πλαίσιο για το νεοταξικό σχέδιο της “νέας” Μ. Ανατολής. Οι λαϊκές αντιστάσεις στην Παλαιστίνη και στο Λίβανο πρέπει να ξεδοντιαστούν, πειθήνιες ηγεσίες πρέπει να αναδειχθούν με ποικίλες μεθόδους και τότε ο δρόμος θα είναι ανοιχτός στο… διάλογο. Ο ακροδεξιός Υπ.εξ. του Ισραήλ Λίμπερμαν δήλωσε ότι προσδοκά “λύση” του παλαιστινιακού με βάση το Κυπριακό μοντέλο. Κατανοητό; Κατανοητό!