Η Ελλάδα στη δίνη της οικονομικής κρίσης, του Σπύρου Παναγιώτου

Βρόχος για τους εργαζόμενους η νέα αύξηση των επιτοκίων

Στην όγδοη αύξηση των επιτοκίων μέσα σε δυόμισι χρόνια προχώρησε η ΕΚΤ με το ίδιο ακριβώς πρόσχημα: τον περιορισμό του πληθωρισμού, που ξεπέρασε το 4% στις χώρες της Ε.Ε. Αποσιωπάται, βέβαια, ότι οι συνεχόμενες αυξήσεις, από το 2% το 2006 στο 4,25% τώρα, μικρή επίδραση είχαν στη συγκράτηση του πληθωρισμού. Ιδιαίτερα σήμερα, που το νέο πληθωριστικό κύμα έχει να κάνει με τη διεθνή κερδοσκοπία πάνω στις τιμές του πετρελαίου, των πρώτων υλών και των τροφίμων, και που το φάντασμα του στασιμοπληθωρισμού επιστέφει στην παγκόσμια οικονομία, η αύξηση των επιτοκίων και, συνακόλουθα, το ακριβό χρήμα υπολογίζεται ότι θα επιδεινώσει ακόμα περισσότερο το οικονομικό κλίμα.

Οι πιο οδυνηρές όμως συνέπειες αφορούν τους εργαζόμενους και τα χαμηλά εισοδήματα, καθώς η αύξηση του κόστους δανεισμού για τις επιχειρήσεις αναπόφευκτα θα περάσει στις τιμές προϊόντων και υπηρεσιών, δίνοντας νέα ώθηση στο κύμα ακρίβειας και πληθωρισμού. Τα προβλήματα θα είναι ισχυρότερα για εκείνους που συνθλίβονται από το διπλό βάρος των χαμηλών μισθών και του τραπεζικού δανεισμού. Όσοι έχουν υποχρεωθεί να καταφύγουν στις τράπεζες για την αγορά κατοικίας ή την κάλυψη άμεσων αναγκών θα δουν το μηνιαίο τους προϋπολογισμό να εκτροχιάζεται κάτω από το βάρος των αυξημένων δόσεων αποπληρωμής των δανείων τους.

Υπολογίζεται ότι, αν κάποιος έχει πάρει ένα δάνειο 150.000 ευρώ για αποπληρωμή σε 25 χρόνια με τους συνηθισμένους όρους των τραπεζών και έχει περάσει η δίχρονη περίοδος του σταθερού επιτοκίου, θα δει τη μηνιαία δόση που πλήρωνε να αυξάνεται από 750 ευρώ στα 940, δηλαδή αύξηση κατά 32%. Σε ετήσια βάση, και αν δεν έχει πραγματοποιηθεί νέα αύξηση του επιτοκίου, θα κληθεί να πληρώσει 2.880 ευρώ περισσότερα. Αυτά, βέβαια, τα προβλήματα ούτε ενδιαφέρουν ούτε απασχολούν τους Ευρωπαίους κεντρικούς τραπεζίτες και τις κυβερνήσεις της Ε.Ε. Το ενδιαφέρον τους εστιάζεται τη σταθερότητα του κλίματος, που εξασφαλίζει υψηλά επιχειρηματικά κέρδη. Τι κι αν η νεοφιλελεύθερη ζούγκλα απλώνεται όλο και περισσότερο πάνω στους εργαζόμενους, οδηγώντας εκατομμύρια ανθρώπους στην απόγνωση;