Για δεύτερη στη συνέχεια χρονιά αμφισβητείται από το τουρκικό καθεστώς το ότι ο Αη Στράτης ανήκει στην Ελλάδα, και εντάσσεται στην κατηγορία των "γκρίζων ζωνών". Το δε ΝΑΤΟ υιοθετεί τους τουρκικούς ισχυρισμούς. Ακόμη μια απόδειξη της επιθετικότητας και της επεκτατικότητας του τουρκικού καθεστώτος στο Αιγαίο, καθώς όλες αυτές οι αμφισβητήσεις ξεκίνησαν το 1996 και διαρκώς διευρύνονται.
Κι όλα αυτά έρχονται σε συνέχεια της πρόσφατης ανανέωσης της ιστοσελίδας του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, όπου επιβεβαιώνεται το casus beli, δηλαδή η απειλή πολέμου από την Τουρκία ενάντια στην Ελλάδα, σε περίπτωση που η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, όπως της επιτρέπει το Διεθνές Δίκαιο. Ενώ η Ελλάδα συνεχίζει την τακτική της στρουθοκαμήλου, με τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ να επισκέπτεται την Άγκυρα στο πλαίσιο των "Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης"…
Το ελληνικό ΥΠΕΞ επιχείρησε να υποβαθμίσει την υπόθεση του Αη Στράτη, ενώ το ΠΑΣΟΚ προέβη στη συνήθη τετριμμένη αντιπολιτευτική κριτική. Η ουσία όμως είναι η δικομματική σύμπτωση, να μην λεχθεί τίποτα για την αμερικανόπνευστη πολιτική ΝΑΤΟποίησης του Αιγαίου, πολιτική που θέλει περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας ειδικά από την πλευρά της Ελλάδας. Και οι δύο πτέρυγες του δικομματισμού υπηρέτησαν και υπηρετούν αυτήν την πολιτική.
Ο μόνος ρεαλιστικός (όσο κι αν φαίνεται μακρινός) δρόμος, για να υπάρξει ειρήνη και συνεργασία ανάμεσα στους δύο λαούς, είναι το δυνάμωμα του αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, η διεθνιστική αλληλεγγύη με το δοκιμαζόμενο από το φασιστικό καθεστώς τουρκικό και κουρδικό λαό, η σύσφιξη των σχέσεων με τις επαναστατικές δυνάμεις στην Τουρκία. Γι’ αυτό κάποιες αντιλήψεις μέσα στα πλαίσια του κινήματος, που αδιαφορούν για τον επεκτατισμό του φασιστικού καθεστώτος της Άγκυρας και παράλληλα θεωρούν ότι το Αιγαίο επιχειρείται να γίνει "κλειστή ελληνική λίμνη", είναι λαθεμένες πολιτικά, αλλά και εκτός πραγματικότητας.
Χρίστος Καραμάνος