Η κυβέρνηση υποθηκεύει το μέλλον της Παιδείας!
Καμία υποχώρηση – Καμία υποταγή – Αγώνας μέχρι τη νίκη!
Έχουμε ήδη μπει στην τρίτη εβδομάδα του πρωτόγνωρου απεργιακού ξεσπάσματος των δασκάλων και νηπιαγωγών και η κατάσταση είναι πλέον κρίσιμη. Αν έχουν ήδη κάτι κερδίσει οι δάσκαλοι με τον αγώνα τους, αυτό είναι η τόλμη να υπερασπίζονται την αξιοπρέπεια τους, η δύναμη να διεκδικούν. Αν κάτι έχει πετύχει η ζωντανή αυτή κινητοποίηση είναι σίγουρα το άνοιγμα, με όρους μαζικούς, του μεγάλου ζητήματος της «δήθεν» δημόσιας δωρεάν Παιδείας.
Η κυβέρνηση Καραμανλή παρέα με την «έντιμη» υπουργό Παιδείας βλέπουν το σχέδιό τους για μια γενικευμένη «μεταρρύθμιση-απορρύθμιση» στην εκπαίδευση να προχωρεί με βασανιστικούς ρυθμούς και παλινωδίες. Πρώτο εμπόδιο το μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα του καλοκαιριού. Δεύτερο εμπόδιο οι «κουρελήδες» δάσκαλοι που ξεμύτισαν και δε λένε να γυρίσουν στα σπίτια τους – όπως προσεύχονται κάθε βράδυ τα κυβερνητικά επιτελεία. Ζητούν αξιοπρέπεια, ζητούν χρηματοδότηση της Παιδείας, ζητούν να ανοίξει η συζήτηση για το σημαίνει «ποιοτική» δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλα τα παιδιά – και με ποια «εργαλεία», αφού μιλάμε για «νέα βιβλία» που ήρθαν από το πουθενά!
Η κυβέρνηση όχι μόνο λέει ένα μεγάλο «Όχι σε όλα», όχι μόνο κατασυκοφαντεί τον κλάδο, όχι μόνο επιχειρεί –ατυχώς όμως- να ξεσηκώσει την κοινή γνώμη εναντίον των δασκάλων, αλλά επιπλέον:
Εμπαίζει τους εκπαιδευτικούς και υποτιμά τις διεκδικήσεις τους με τα 105 ευρώ το 2010 και σε δόσεις!
Ψεύδεται ασύστολα, όταν λέει ότι είναι ο μόνος κλάδος που έχει πάρει χρήματα, που έχει ικανοποιήσει όλα τα αιτήματά του.
Επιστρατεύει κάθε μέσο βίας και εκφοβισμού (δακρυγόνα, σιδηρογροθιές).
Η κατάσταση είναι κρίσιμη γιατί ο αγώνας τώρα χρειάζεται πραγματική στήριξη και συμπαράσταση από όλους όσους θέλουν μια ουσιαστική νίκη: μια νίκη που θα σημάνει κάτι νέο και ελπιδοφόρο για όλους τους εκπαιδευτικούς αλλά και όλους τους εργαζόμενους και την κοινωνία. Ένα δεύτερο χτύπημα–μετά το φοιτητικό κίνημα- ενάντια στην κυβέρνηση του σκληρού νεοφιλευθερισμού, της αδιαλλαξίας και την αναλγησίας.
Αυτό σημαίνει άμεσα και πρακτικά μέτρα, που είναι πιο αναγκαία παρά ποτέ:
Λειτουργία άμεσα απεργιακών ταμείων με στήριξη από ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΟΛΜΕ, ΔΟΕ και σωματεία εργαζομένων. Να στηριχθούν οι απεργοί στον αγώνα τους.
Απεργιακές επιτροπές αγώνα σε κάθε συνοικία, με συμμετοχή καθηγητών και τοπικών φορέων.
Ανοιχτό κάλεσμα για ένα πλατύ Συντονιστικό Αγώνα εδώ και τώρα, που θα καθοδηγήσει και θα κλιμακώσει τον αγώνα.
Σημαίνει, όμως, πρώτα απ’ όλα, αποφασιστικότητα και στήριξη από τα ίδια τα συνδικάτα. Η ΔΟΕ οφείλει να κινηθεί με την ίδια αποφασιστικότητα και σταθερότητα την οποία επιδεικνύουν 3 εβδομάδες τώρα η πλειοψηφία των δασκάλων και των νηπιαγωγών που αυτή εκπροσωπεί.
Να μην υποχωρήσουμε αν δεν υποχωρήσουν.
Η ΟΛΜΕ, πολύ πίσω από την αναγκαιότητα των περιστάσεων, μετά την απογοητευτική 48ωρη αυτής της εβδομάδας και εν όψει των νέων ΓΣ, εισηγείται νέα 48ωρη την επόμενη εβδομάδα, ΓΣ την Τετάρτη και ΓΣ προέδρων την Πέμπτη, προκειμένου να καλέσει για «αποφασιστικούς αγώνες διαρκείας» κατά τα τέλη Οκτώβρη με αρχές Νοέμβρη – άμα τελειώσουν και οι φοιτητές με τις εξετάσεις! Εκτιμά μάλιστα ότι η προχθεσινή 2ήμερη απεργία «πέτυχε τους αντικειμενικούς της στόχους» ενισχύοντας το απεργιακό κλίμα και θέτοντας τις βάσεις του πανεκπαιδευτικού κινήματος! Αλήθεια, σε ποιους απευθύνεται το ΔΣ της ΟΛΜΕ; Φτάνει πια με τη διγλωσσία και τους συμβιβασμούς!
Όχι στην υποτίμηση των καθηγητών! Η ΟΛΜΕ έχει μεγάλη ευθύνη για την «προκλητική» ολιγωρία που επέδειξε και εξακολουθεί να επιδεικνύει μπροστά στο ζωντανό και μαχητικό κίνημα των εκπαιδευτικών της Α΄βάθμιας εκπαίδευσης. Οι προφάσεις «ότι ο κλάδος δεν είναι έτοιμος» ή «να μην κάψουμε την 5νθήμερη απεργία», που ακούγονταν το προηγούμενο διάστημα (παρ’ ότι 21 μαζικές γενικές συνελεύσεις ψήφισαν από τα κάτω την 5νθήμερη απεργία συμπόρευσης με τους δασκάλους), καθόλου δε δικαιολογεί την καθυστέρηση, καθόλου δεν εγείρει για αγώνα και καθόλου δε χτίζει το πανεκπαιδευτικό κίνημα, όπως βαυκαλίζονται τα επιτελεία της ΟΛΜΕ. Αντιθέτως, σπάει το απεργιακό κλίμα, απογοητεύει, αδρανοποιεί. Η κυβέρνηση θέλει «ησυχία» εν όψει των δημοτικών εκλογών, ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση θα «θελήσει» να συγκρατήσει τους «ένθερμους» συνδικαλιστές της καθώς τώρα πρέπει να εξαργυρώσει εκλογικά το κινηματικό της πρόσωπο. Το μόνο «αντίπαλο δέος», η μόνη πραγματική αντιπολίτευση αυτή τη στιγμή είναι το κίνημα των δασκάλων, που δεν πρέπει τώρα να ανακοπεί, δε σηκώνει μεταθέσεις και αναβολές.
Τώρα πρέπει να νικήσουν, τώρα πρέπει να δικαιωθούν! Αργότερα θα είναι αργά!
Μόνη πρόταση μέσα στις ΓΣ των ΕΛΜΕ και των Διδασκαλικών Συλλόγων που θα γίνουν από αύριο, πρέπει να είναι η συνέχιση του αγώνα με 4ημερη απεργία όλη της επόμενη εβδομάδα και νέες ΓΣ την Τετάρτη! Καμία άλλη πρόταση πέρα από τον αποφασιστικό αγώνα για την τελική νίκη.