Προς όλα τα μέλη και τους φίλους της ΚΟΕ
Προς όλα τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, τον κόσμο της Αριστεράς, τα κόμματα και τις οργανώσεις της Αριστεράς
Προς όλους τους αγωνιστές των κοινωνικών κινημάτων και την ανήσυχη νεολαία
Προς όλους τους συνδικαλιστές που νοιάζονται πραγματικά για το μέλλον της τάξης τους
Έχουμε ήδη μπει σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο. Σήμερα αποδεικνύεται περίτρανα η σκοπιμότητα της συμφωνημένης κυβερνητικής εναλλαγής του Οκτώβρη. Μόνο η παράδοση της εξουσίας από τη «φθαρμένη» Νέα Δημοκρατία στο «υποσχόμενο» ΠΑΣΟΚ μπορούσε να εξασφαλίσει κάποιους στοιχειώδεις όρους επιβολής της επόμενης φάσης του κοινού νεοφιλελεύθερου σχεδίου. Για 100 μέρες η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ έδωσε τα πρώτα δείγματα γραφής και ταυτόχρονα εξαντλήθηκε σε ένα επικοινωνιακό παιχνίδι για να πείσει ότι είναι διαφορετική. Έχουμε πλέον μπει στη φάση της ανοιχτής επίθεσης στον κόσμο της εργασίας και τα λαϊκά στρώματα, των σκληρών οικονομικών μέτρων. Βρισκόμαστε στην αρχή ενός τεράστιου κύματος επίθεσης σε όλα τα δικαιώματα που έχουν με θυσίες κατακτηθεί. Οι πάντες καλούνται να τοποθετηθούν, να διαλέξουν στρατόπεδο, να ανταποκριθούν στα σημερινά σοβαρά καθήκοντα.
Η εποχή που ζούμε είναι ιστορική για τη χώρα. Οι αναλογίες με άλλες εποχές μπορούν να βρεθούν στην υποθήκευση του νεοελληνικού κράτους από τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του (μήπως θα έπρεπε να επιστρέψουμε στους όρους «γαλλικό κόμμα», «αγγλικό» ή μάλλον σήμερα «γερμανικό κόμμα» κλπ;), στις ιστορικές στιγμές της κηδεμονίας από τα μπλοκ των μεγάλων δυνάμεων, στις εποχές της πρακτόρευσης κάθε είδους ξένων συμφερόντων από θρόνους και αυλικούς, στην εποχή της απόλυτης αμερικανοκρατίας του εμφυλιακού και μετεμφυλιακού κράτους. Μόνο με το ύφος των αμερικάνων αξιωματούχων απέναντι στην κυβέρνηση του εμφυλιακού προτεκτοράτου μπορεί να συγκριθεί η αλαζονεία, οι προσβολές, η ειρωνεία, η επιθετικότητα των ευρωπαίων αξιωματούχων όταν μιλάνε για την κατάσταση και την τύχη της Ελλάδας.
Ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου και ο υπουργός οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου προσφέρουν θλιβερό θέαμα περιφερόμενοι στα ευρωπαϊκά σαλόνια και προσπαθώντας να πείσουν για την υποτακτικότητά τους και τη διάθεσή τους να κηρύξουν πόλεμο στην ελληνική κοινωνία, προκειμένου να εξασφαλίσουν την «ψυχολογική και πολιτική» στήριξη των Βρυξελλών. Η πορεία προς την κρίση και την «απώλεια της κυριαρχίας» για την οποία κάνει σήμερα λόγο ο πρωθυπουργός είναι μια πορεία προδιαγεγραμμένη από την πολιτική των δύο μεγάλων κομμάτων στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες. Ποιος θυμάται πλέον τα συνθήματα περί ισχυρής Ελλάδας και ισχυρής οικονομίας; Από τους πανηγυρισμούς για την ένταξη στην ΟΝΕ και το μονόδρομο που έπρεπε να ακολουθήσουμε κάνοντας τις απαραίτητες θυσίες, περάσαμε σήμερα στις ακόμα μεγαλύτερες θυσίες πάλι χρησιμοποιώντας τον καταναγκασμό της ΟΝΕ, μέχρι την τελική εξόντωση των εργαζομένων. Η διακυβέρνηση της χώρας έχει σήμερα παραχωρηθεί στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Ευρωπαϊκή Επιτροπή και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αυτοί που επέβαλλαν όλα τα τελευταία χρόνια τις πολιτικές της κρίσης και της ανατίναξης θα αποφασίζουν πλέον και επίσημα για τα πάντα. Από κοντά και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που δεν έχει αφήσει οικονομική κατάρρευση και υποδούλωση χώρας στην οποία να μην έχει βάλει το χέρι του, έτοιμο να παρέχει τη φονική τεχνογνωσία του. Η ελληνική κυβέρνηση μετατρέπεται ηθελημένα σε πρακτορείο των Βρυξελλών. Στις εκλογές κέρδισε το ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου αλλά από την κάλπη βγήκαν οι Μπαρόζο, Τρισέ, Γιούνκερ, Αλμούνια και Στρος – Καν. Ο ελληνικός λαός φάνηκε να εγκρίνει τις διακηρύξεις του ΠΑΣΟΚ αλλά τελικά επικράτησε το πιο ακραίο σενάριο όσων προεκλογικά έλεγε ο Καραμανλής.
Η Ελλάδα σήμερα είναι το πειραματόζωο της Κομισιόν και του πολυεθνικού κεφαλαίου. Πειραματίζονται με τις δικές μας αντοχές. Περιμένουν, υπολογίζουν και μετράνε ποια θα είναι η αντίδραση του εργαζόμενου κόσμου, της νεολαίας, του λαού. Δεν μπορούμε να αφήσουμε την πρόκληση αναπάντητη. Πρέπει να σηκώσουμε το γάντι που πετάνε. Από μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η πορεία των πραγμάτων στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Στοχοποιούν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, την Ισπανία. Ετοιμάζονται για το μεγάλο πείραμα ώστε να χειροτερεύσουν τη θέση της εργατικής τάξης και των λαών σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Αυτό είναι το μεγάλο τους σχέδιο: Η μετατροπή της δικής τους βαθιάς κρίσης σε διαρκή κρίση επιβίωσης των εργαζομένων. Η μετατροπή της δικής τους χρεωκοπίας σε μόνιμη χρεωκοπία της κοινωνικής πλειοψηφίας. Η κατεδάφιση όλων των δικαιωμάτων που για αυτούς ανήκουν σε μια περίοδο διαφορετικού συσχετισμού ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία. Να σηκώσουμε λοιπόν το γάντι, δυναμιτίζοντας το σχέδιό τους, αλλάζοντας και πάλι τους συσχετισμούς.
Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ δεν είναι θύμα αλλά εξάρτημα των αγορών και του ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού. Σε εξέλιξη σήμερα είναι μια ιστορική ταξική επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη, όλους τους εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, τα μικρά και μεσαία στρώματα. Το ΠΑΣΟΚ, χέρι – χέρι με τον Καρατζαφέρη και το Σαμαρά, των οποίων απολαμβάνει τη συναίνεση, επιδιώκει, πατώντας πάνω στο σύμφωνο σταθερότητας, μια ιστορική τομή που απειλεί να γυρίσει τη θέση των εργαζόμενων και του λαού στην εποχή πριν το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Επιδιώκουν να φτάσουν την εργατική τάξη σε οριακό σημείο επιβίωσης και να διαλύσουν κάθε οικονομική δυνατότητα των ενδιάμεσων στρωμάτων προς όφελος του μεγάλου πολυεθνικού κεφαλαίου και των ντόπιων μεγαλοεπιχειρηματιών και μεγαλοεργολάβων, να χτυπήσουν το 90% της κοινωνίας – τους εργαζόμενους, τους μικρούς επαγγελματίες, τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες – προς όφελος του μικρόκοσμου του κεφαλαίου. Νέα κύματα επίθεσης θα έρχονται όσο τα προηγούμενα δεν αποκρούονται από όσους πλήττονται. Τα «Σχέδια Β, Γ, Δ κλπ» θα ανακοινώνονται από τα δελτία ειδήσεων (αφού η Κομισιόν είναι που μας μιλάει από τις τηλεοπτικές οθόνες) όσο δεν δυναμώνει το δικό μας, το μόνο πραγματικό «Σχέδιο Β» που δεν είναι άλλο από την ήττα της αδιέξοδης και καταστροφικής πολιτικής. Ο αγώνας που έχουμε μπροστά μας είναι μακροχρόνιος. Μπορούμε να νικήσουμε. Αντιστρέφοντας τα «επιχειρήματα» του αντιπάλου. Δίνοντας μάχες ενάντια στην παραλυσία που θέλουν να επιβάλλουν. Κερδίζοντας καθημερινά δυνάμεις από αυτές που προσπαθούν να επηρεάσουν, αποσπώντας κόσμο που σήμερα μοιάζει να είναι εγκλωβισμένος στο αντίπαλο στρατόπεδο όχι γιατί έχει πειστεί από αυτό αλλά γιατί είναι σαστισμένος από την κολοσσιαία επίδειξη προπαγάνδας και δύναμης. Την πραγματική όμως δύναμη την έχει ο κόσμος της δουλειάς και αυτό μπορεί να αποτυπωθεί σε ένα νέο συσχετισμό δυνάμεων για τον οποίο πρέπει να δουλέψουμε και να ματώσουμε.
Εδώ και τώρα, από σήμερα. Να παλέψουμε για την επιτυχία της γενικής απεργίας στις 24 του μήνα. Πάνω μας είναι στραμμένο το βλέμμα όχι μόνο των γραφειοκρατών των Βρυξελλών και της έδρας του ΔΝΤ, της Ουάσιγκτον αλλά και όλου του προοδευτικού και εργαζόμενου κόσμου της Ευρώπης. Μας έστειλε μήνυμα η Πορτογαλία με τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και την αποτυχία υπερψήφισης του προγράμματος σταθερότητας από τη Βουλή της Λισσαβόνας. Να στείλουμε το δικό μας βροντερό μήνυμα. Να παραλύσει όλη η χώρα, να δείξουμε ποιος έχει τη δύναμη στα χέρια του. Να οργανώσουμε την απεργία με επιτροπές, εξορμήσεις, δράσεις ενημέρωσης και οργάνωσης. Η 24/2 να είναι μόνο η αρχή. Η αρχή ενός μόνιμου μεγάλου κινήματος ενάντια στο κυβερνητικό πρόγραμμα σταθερότητας, ενάντια στο ζουρλομανδύα του ευρωπαϊκού συμφώνου σταθερότητας. Για την οικοδόμηση ενός τέτοιου κινήματος απαιτείται η συγκέντρωση δυνάμεων. Ενωτικές επιτροπές και κινητοποιήσεις, συντονισμός ανάμεσα σε δυνάμεις που θα δρουν σε μια σειρά περιοχές, πεδία και μέτωπα ταυτόχρονα, ενότητα των πιο διαφορετικών δυνάμεων που όμως θα συγκεντρώνονται στο αίτημα της απόσυρσης των κυβερνητικών και ευρωπαϊκών μέτρων, στην ήττα της καταστροφικής πολιτικής. Προτείνουμε άμεσα: 1. Τον συντονισμό όλων των αγωνιστικών δυνάμεων, 2. Την κατοχύρωση μόνιμης ημέρας δράσης κάθε βδομάδα κατά του προγράμματος σταθερότητας, 3. Τον ορισμό νέας πανεργατικής κινητοποίησης από ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ στις αρχές Μάρτη.
Μπορεί να ανοίξει μια άλλη προοπτική. Δεν είναι μονόδρομος η κυριαρχία των τραπεζών και των χρηματιστηρίων, όσο κι αν τα παπαγαλάκια του συστήματος επαναλαμβάνουν μονότονα ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την κοινωνία. Δεν είναι σήμερα η ώρα των «εναλλακτικών προτάσεων», της περίσκεψης για μια άλλη βιώσιμη λύση στα πλαίσια του συστήματος. Είναι η ώρα της οργάνωσης και του ξεσηκωμού για να ηττηθεί το στρατόπεδο του κέρδους. Όλος ο κόσμος της Αριστεράς να κινητοποιηθεί αποφασιστικά, να δώσει το παράδειγμα ενότητας και αγώνα ενάντια στην επιτήρηση και την εξαθλίωση. Καλούμε τις πολιτικές δυνάμεις εκείνες που υπερθεματίζουν στην καταγγελία της Ε.Ε. να κάνουν τις διακηρύξεις τους πράξη, δείχνοντας ότι ενδιαφέρονται πραγματικά για τη συσπείρωση δυνάμεων ενάντια στις πολιτικές του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου: Τώρα που η απόκρουση της πολιτικής του συμφώνου σταθερότητας μπορεί να γίνει υπόθεση του λαού. Ο αναθεματισμός του Μάαστριχτ μπορεί να γίνει χρήσιμος αν μεταφραστεί σε πραγματικό μέτωπο ενάντια σε αυτή την πολιτική και όχι επιχείρημα για ψήφους. Καλούμε και δυνάμεις που πιθανά επιμένουν ακόμα και σήμερα σε μια θετική οπτική για την πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, να ανανεώσουν το πολιτικό τους οπλοστάσιο μπροστά στην ολομέτωπη και πρωτοφανή επίθεση της γερασμένης γραφειοκρατίας των Βρυξελλών. Καλούμε τις δυνάμεις του εργατικού συνδικαλισμού, ανεξάρτητα από κομματική και παραταξιακή ένταξη, να ξεπεράσουν χτεσινές συνήθειες που δεν βοηθούν πουθενά ειδικά σήμερα και μαζί με αυτές να ξεπεράσουν όσες ανώτερες συνδικαλιστικές ηγεσίες διακηρυγμένα προσφέρουν υπηρεσίες στην κυβέρνηση, προκειμένου να υπηρετήσουν τα συμφέροντα της τάξης τους, των σημερινών, των νέων και των αυριανών εργαζόμενων. Να ανταποκριθούμε όλοι στις σημερινές απαιτήσεις, για ένα πλατύ μέτωπο ανατροπής. Όλοι στους δρόμους.
Η γραμματεία του Κ.Ο. της ΚΟΕ