ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ «ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΩΝ» ή ΚΙΝΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ;
Εδώ και λίγες μέρες ζούμε την προσπάθεια μετατόπισης του κεντρικού προβλήματος: Η κυβέρνηση αδυνατώντας να τιθασεύσει το κίνημα, μένοντας τραγικά απομονωμένη και απονομιμοποιημένη, ψηφίζοντας με συνοπτικές διαδικασίες τον νόμο πλαίσιο, επιδιώκει να ξεχαστεί η πολιτική της. Να μετατοπιστεί η συζήτηση, να αλλάξει το κέντρο βάρους της αντιπαράθεσης, να μετασχηματιστεί η σύγκρουση: Προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν έχουμε μαζικό κίνημα εναντίον της κυβέρνησης και της πολιτικής της, αλλά έχουμε κουκουλοφόρους εναντίον αστυνομικών.
Στα κανάλια δεν εμφανίζονται εκπρόσωποι της κυβέρνησης. Εμφανίζονται εκπρόσωποι των μπάτσων και του ΛΑΟΣ να αντιπαρατίθενται με φοιτητές και εκπαιδευτικούς. Αλήθεια ανάμεσα σε αυτούς υπάρχει η πρωτόγνωρη κοινωνική και πολιτική σύγκρουση του τελευταίου χρόνου; Με το βολικό σχήμα «αστυνομία εναντίον κουκουλοφόρων» πιστεύουν ότι θα ξεμπλέξουν…
Ο φόβος που πλανάται πάνω από τα κεφάλια των κυβερνώντων πρέπει να αλλάξει στρατόπεδο. Επιχειρούν να τρομοκρατήσουν το φοιτητικό κίνημα με μαζικές συλλήψεις, με σκληρή καταστολή, με ξεσάλωμα των ΜΑΤ, των ασφαλιτών, των φασιστοειδών. Βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο, αυτοί που αποτελούν τον εθνικό κορμό, και κατέλαβε τους τηλεοπτικούς δέκτες. Η ανώτερη μορφή της κυβερνητικής πάλης είναι η τηλεοπτική κατασυκοφάντηση που δέχεται το κίνημά μας από τον Πρετεντέρη, τον Κακαουνάκη, τον Κουίκ, τον Κύρτσο, τον Παπαδάκη, τον Ευαγγελάτο και από όλα τα λουλούδια της χουντικής δημοσιογραφίας.
Προβοκάτορες και εμπρηστές είναι η κυβέρνηση και αυτοί που την στηρίζουν στην αδιέξοδη πολιτική της. Η βεβήλωση του άγνωστου στρατιώτη έγινε από τα ηρωικά ΜΑΤ που έκαναν έφοδο με χημικά αέρια και φωτοβολίδες, με ρόπαλα και κλωτσιές σε μπλοκ διαδηλωτών. Αλήθεια ποιους έπιασε ο πόνος για τον άγνωστο στρατιώτη; Τους γνωστούς και μη εξαιρετέους πολιτικούς απόγονους των δοσίλογων και των γερμανοτσολιάδων; Τα φασισταριά και τους μπάτσους; Τους γνωστούς απαλλαγέντες και απόντες από κάθε ταξικό, κοινωνικό, ακόμα και εθνικό αγώνα;
Σήμερα είναι πιο απαραίτητη από ποτέ η πολιτική οριοθέτηση μέσα στο κίνημα: Έχουμε απλά ένα κίνημα και μέσα σε αυτό υπάρχει μια «μαχητική» και «συγκρουσιακή» πτέρυγα που μπορεί να κάνει ότι γουστάρει; Ή ανάποδα έχουμε την αντιπαράθεση ανάμεσα στο δίπολο «ταραξίες – αστυνομία» από τη μια, και «κυβέρνηση – κίνημα» από την άλλη; Το πρώτο δίπολο το προωθούν κυβέρνηση, ΜΜΕ, αλλά και οι αντιεξουσιαστικές ψυχολογίες. Το δεύτερο δίπολο πρέπει να έρθει και πάλι στην επιφάνεια γιατί έτσι μόνο θα γίνουμε επικίνδυνοι για τη σημερινή τάξη πραγμάτων. Το παιχνίδι της κυβέρνησης είναι να μετατοπίζει τη συζήτηση στα απολίτικα μπάχαλα. Η επιδίωξη του κινήματος είναι να φέρνει στο προσκήνιο τον μαζικό αγώνα για να καταργηθεί ο νόμος πλαίσιο και να ηττηθεί ακόμη μια φορά η κυβέρνηση.
Η βία είναι η κυβερνητική μεταρρύθμιση. Η βία είναι η Αστυνομία που συμπεριφέρεται σαν στρατός κατοχής. Η βία είναι οι καλυμμένες προτροπές της πολιτικής ηγεσίας αλλά και των δημοσιογράφων προς την αστυνομία να χτυπήσουν στο ψαχνό. Η βία είναι τα πρωτοσέλιδα της Καθημερινής αλλά και άλλων κυβερνητικών εφημερίδων που προετοιμάζουν για εκτροπή της κατάστασης. Η βία είναι οι υπόνοιες (μπορούμε να τις εκλάβουμε σαν προτροπές) των δημοσιογραφίσκων για νεκρό ή νεκρούς. Η βία είναι η δικαιολόγηση του πυροβολισμού του ειδικού φρουρού. Η βία είναι οι πλαστικές σφαίρες, οι φωτοβολίδες κρότου λάμψης, τα χημικά. Η βία είναι το σακάτεμα με κλωτσιές και χτυπήματα στο κεφάλι πεσμένων στο έδαφος διαδηλωτών. Η βία είναι η προσπάθεια τρομοκράτησης των φοιτητών. Η βία είναι οι μαζικές συλλήψεις και η 10ωρη κράτηση στη ΓΑΔΑ χωρίς δικηγόρο. Η βία είναι ο προπηλακισμός των «καλεσμένων» φοιτητών στα τηλεοπτικά παράθυρα από τους «ανεξάρτητους» δημοσιογραφίσκους.
Είναι μειοψηφία και το ξέρουν. Τους το έχει πει η ΔΑΠ, το έχουν μάθει βλέποντας τα αποτελέσματα των Συνελεύσεων. Το βλέπουν όταν το φοιτητικό κίνημα δεν σκύβει το κεφάλι παρά την καταστολή και την λυσσασμένη επίθεση των κυβερνητικών εκπροσώπων στις τηλεοράσεις. Είναι προβοκάτορες και το ξέρουν. Είναι εμπρηστές και το ξέρουν. Έβαλαν φωτιά στην παιδεία με την απίστευτη επιμονή τους να εξυπηρετήσουν το ιδιωτικό κεφάλαιο. Παρόλη τη φίμωση, τη συκοφάντηση, το ξύλο, τα χημικά: Ο αγώνας συνεχίζεται.
Υ.Γ. Ας κάνουν μια διαδήλωση υπέρ της κυβέρνησης και του νόμου για να δούμε ποιος είναι μειοψηφία