Η τσεχική ήταν η πρώτη προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση από μια χώρα που δεν ανήκει στην κατά Μπους “παλιά Ευρώπη”. Από τις πιο ένθερμες περιπτώσεις του φιλοατλαντικού πόλου και ταυτόχρονα η πιο φιλο-ισραηλινή, “ξεχώρισε” από τις πρώτες μέρες με τη στάση της στη διάρκεια των επιχειρήσεων στη Γάζα, με την παράφωνη δήλωση που θεωρούσε τις επιχειρήσεις… αμυντικές.
Μέσα από την τσεχική προεδρία η Ευρωπαϊκή Ένωση πήρε μια ακόμη στροφή προς τα δεξιά και το φιλοατλαντισμό, και αυτή η “νέα Ευρώπη” δεν έχει τη δύναμη να την επιβάλλει μόνη της. Με άλλα λόγια, η στροφή αυτή, πέρα από παραφωνίες, ήταν επιλογή και της “παλιάς Ευρώπης”, αλλιώς δεν θα υπήρχε. Στην πραγματικότητα, παρά το φιλοατλαντισμό της και παρά την ιδιαιτερότητα να έχει “ευρωσκεπτικιστή” πρόεδρο (εκκρεμεί ακόμη η επικύρωση της συνθήκη της Λισαβόνας από την Πράγα), η τσεχική κυβέρνηση συνεργάστηκε μια χαρά με την “παλιά Ευρώπη” στη δουλειά που έπρεπε να βγει το τρέχον εξάμηνο εν μέσω οικονομικής κρίσης. Μέσα από την προεδρία της, η ΕΕ βγαίνει πιο άγρια ενάντια στους εργαζόμενους, και πιο αντικομμουνιστική από πριν.
Η Σουηδία, που έπεται, έχει κι αυτή τις δικές της ιδιαιτερότητες. Χωρίς να ανήκει ούτε στο γαλλογερμανικό άξονα ούτε να στο φιλοατλαντικό πόλο (έχει ένα ειδικό βάρος, που της επιτρέπει να έχει δική της πολιτική), θα συνεχίσει το δύσκολο έργο να φορτωθούν επιπλέον βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους, αλλά και θα πιέσει να προχωρήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία και τη FYROM.