Οι μεθοδεύσεις στην Εμπορική “ανοίγουν” το Aσφαλιστικό
του Μιχάλη Σιάχου
Τους τελευταίους περίπου πέντε μήνες γύρω από το ασφαλιστικό παίζεται ένα παιχνίδι ανίχνευσης προθέσεων από κυβέρνηση και εργοδότες. Από τη μια το κεφάλαιο συνεπικουρούμενο από διεθνείς οργανισμούς, όπως το ΔΝΤ, βάζει όλο και πιο έντονα ζήτημα δραστικών αλλαγών στο Aσφαλιστικό και από την άλλη η κυβέρνηση υποκριτικά διατείνεται ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ανοίξει το θέμα.
Όσα όμως συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στην Εμπορική Τράπεζα έρχονται να ανοίξουν το Aσφαλιστικό με τον πλέον επίσημο τρόπο. Στόχος είναι να λειτουργήσει η Εμπορική ως “πιλότος” αρχικά για όλους τους εργαζόμενους στον τραπεζικό τομέα και στις ΔΕΚΟ, αποτελώντας το έναυσμα για τη συντονισμένη επίθεση εναντίον της κοινωνικής ασφάλισης και όσων κατακτήσεων κατάφεραν να περισώσουν οι εργαζόμενοι από την αντεργατική πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.
Όσα προωθούνται στην Εμπορική Τράπεζα έχουν την πλήρη συμφωνία της κυβέρνησης Καραμανλή, η οποία εμφανίζεται αποστασιοποιημένη από το ζήτημα. Ωστόσο δοκιμάζει τακτικές και υπηρετεί τις επιδιώξεις των μεγαλοτραπεζιτών, οι οποίες δεν είναι άλλες από τη δραματική μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, στο όνομα πάντα της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης.
Η πρόταση του διοικητή της Εμπορικής Τράπεζας, Γ. Προβόπουλου, για κατάργηση του επικουρικού ταμείου της τράπεζας και μεταφορά του στο επικουρικό ταμείο του ΙΚΑ (ΙΚΑ ΤΕΑΜ) αποτελεί καθοριστικό βήμα (που επιμελώς προωθούν κυβέρνηση και εργοδότες) για την ένταξη και στη συνέχεια την ενοποίηση των ταμείων κύριας και επικουρικής ασφάλισης στο ΙΚΑ.
Όψιμες αντιδράσεις από τη ΓΣΕΕ
Πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι οι αντιδράσεις στις μεθοδεύσεις Προβόπουλου από την πλευρά του προέδρου της ΓΣΕΕ είναι “όψιμες” και οφείλονται στο γεγονός ότι η Ν.Δ. είναι κυβέρνηση. Όσα προωθούνται στην Εμπορική περιλαμβάνονται στον τελευταίο ασφαλιστικό νόμο του ΠΑΣΟΚ (3029/02), με τον οποίο είχε συμφωνήσει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και της ΟΤΟΕ και όπου προβλέπεται η δημιουργία ξεχωριστού ταμείου επικουρικής ασφάλισης.
Το σίγουρο όμως είναι ότι από τη μια ο συγκεκριμένος νόμος δεν προβλέπει πόρους για τη σύσταση του ενιαίου επικουρικού ταμείου. Aπό την άλλη η κυβέρνηση προωθεί (συνεχίζοντας τη γραμμή ΠΑΣΟΚ) τη δημιουργία ενιαίου λογαριασμού συνδιαχείρισης κύριας και επικουρικής ασφάλισης στο ΙΚΑ. Εάν κάτι τέτοιο περάσει, είναι πασιφανές ότι αφενός θα αυξήσει το (καλλιεργούμενο και ωφέλιμο για την κυβέρνηση) έλλειμμα του ΙΚΑ και αφετέρου θα ανατρέψει άρδην τα ασφαλιστικά δικαιώματα, επιβάλλοντας μια προς τα κάτω ενοποίηση.
Τη διάλυση των επικουρικών ταμείων των τραπεζών που προτείνει ο διοικητής της Εμπορικής, στηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις και οι υπόλοιποι τραπεζίτες, των οποίων τα κέρδη αυξάνονται κάθε χρόνο με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.
Ανοιχτά θεωρούν ως το πλέον αποδοτικό (για τα κέρδη τους) σχήμα αυτό της Eurobank, η οποία έχει το χαμηλότερο κόστος ασφαλιστικών εισφορών, αφού ο Λάτσης με τις ευλογίες του ΠΑΣΟΚ έχει πετύχει την κύρια και επικουρική ασφάλιση των υπαλλήλων της στο ΙΚΑ.
Βήματα νεοφιλελευθερισμού
Ζητούμενο για την κυβέρνηση είναι να εφαρμοστούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα οι νεοφιλελεύθερες επιταγές. Προς την κατεύθυνση αυτή πιέζει και ο μεγαλομέτοχος της Εμπορικής, η γαλλική τράπεζα Credit Agricole. Το πρόσχημα είναι ίδιο: η διοίκηση της Εμπορικής (όπως και όλες οι άλλες τράπεζες) επικαλείται την εφαρμογή των διεθνών λογιστικών προτύπων, τα οποία επιβάλλουν ουσιαστικά να διαγραφούν οι οφειλές της τράπεζας προς τα επικουρικά ταμεία, ώστε «καθαρή» πλέον να περάσει στη φάση της περαιτέρω ιδιωτικοποίησης.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι –εκτός των άλλων- χαρίζονται στο κεφάλαιο τα 31 εκατ. ευρώ που είναι υποχρεωμένη να καταβάλλει ετησίως η Εμπορική στο επικουρικό ταμείο, ως αντιστάθμισμα των προγραμμάτων εθελουσίας εξόδου που εφαρμόστηκαν την τελευταία 5ετία και με τα οποία αποχώρησαν 567 εργαζόμενοι, αλλά και τα
Μετά τη συνέχιση της φτώχειας που επιβάλλει η “ήπια προσαρμογή”, ξεκινούν και οι ανατροπές στο Aσφαλιστικό, οι οποίες θα ολοκληρώσουν την επίθεση εναντίον των εργαζομένων. Οι ενωτικοί και μαζικοί αγώνες αποτελούν τη μόνη διέξοδο για την ανατροπή όσων σχεδιάζουν κυβέρνηση και εργοδότες.