Δέσποινα Σπανού, μέλος της Επιτροπής Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ
Στους εργασιακούς χώρους μπορεί να υπάρξει κοινή πορεία των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ ή για ειδικούς λόγους (ιεραρχήσεις κάθε δύναμης, ιδιαίτερες συμμαχίες – συνεργασίες σε διοικήσεις σωματείων, Εργατικά Κέντρα, ΓΣΕΕ) αυτό δεν είναι κατορθωτό;
Οι εργαζόμενοι εδώ και χρόνια βιώνουμε πολιτικές άγριας λιτότητας που έχουν συνέπεια την αύξηση της ανεργίας, τη μείωση του εισοδήματος, τη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων, τον περιορισμό των υπηρεσιών πρόνοιας.
Οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με τις πολιτικές που άσκησαν κάτω και από τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης έφεραν αυτά τα αποτελέσματα, η δε νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με βάση τις προγραμματικές δηλώσεις και με το πρόσχημα του καθημερινώς “αυξανόμενου;;;” ελλείμματος και την προκλητική στήριξη των ΜΜΕ ετοιμάζεται να συνεχίσει την ίδια πολιτική και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση.
Ποια ήταν και ποια πρέπει να είναι η στάση του συνδικαλιστικού κινήματος;
Το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα φάνηκε κατώτερο των περιστάσεων και ανίκανο να αντιμετωπίσει τις συνεχείς επιθέσεις εναντίον των εργαζομένων.
Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός της ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ αλλά και η διασπαστική τακτική του ΠΑΜΕ είχαν σαν αποτέλεσμα να μην αναπτυχθούν αγώνες ή και αυτές οι κινητοποιήσεις που αναπτύχθηκαν να είναι άμαζες και αναποτελεσματικές.
Η αγωνία όμως των εργαζομένων η ανασφάλεια και το άγχος για το αύριο είναι γεγονός που οι κινητοποιήσεις του προηγούμενου Δεκέμβρη το απέδειξαν. Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να πρωτοστατήσουν και να πάρουν πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση κατοχυρώνοντας όμως πρώτα ή και οικοδομώντας τη δική τους ενότητα.
Μέχρι τώρα έχουν γίνει βήματα όχι όμως αρκετά.
Υπάρχουν μάλιστα και αποφάσεις στην τακτική μας. Π.χ. στο ΓΣ της ΑΔΕΔΥ εκφραζόμαστε ως Δίκτυο συνδικαλιστών ΣΥΡΙΖΑ και μετέχουν στη Διοίκηση εναλλακτικά όλες οι συνιστώσες. Δυστυχώς όμως στη βάση δεν συμβαίνει το ίδιο.
Με ευθύνη όλων μας σε πολλούς χώρους οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν συντονίζονται ή και στη χειρότερη περίπτωση λειτουργούν ανταγωνιστικά, εκφράζονται μέσα από διαφορετικά ψηφοδέλτια και ενισχύουν την εικόνα διάσπασης της αριστεράς στα μάτια των εργαζομένων.
Δικαιολογίες δεν υπάρχουν και όλα τα προβλήματα μπορούν να επιλυθούν.
Σημασία έχει ο στόχος. Η ενότητα των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και στο μαζικό κίνημα είναι βασική προϋπόθεση για την ενεργοποίηση των εργαζομένων, την ανάπτυξη αγώνων, την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Υπάρχει λοιπόν άμεση αναγκαιότητα να συγκροτηθούν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο δουλειάς να ασχοληθούν με τα προβλήματα, να κατοχυρώσουμε μία μόνιμη και σταθερή σχέση με τον κόσμο.
Ο κόσμος μας περιμένει.
Και επίσης είναι ώριμες πλέον οι συνθήκες να αναζητήσουμε τη δυνατότητα μιας ενιαίας παράταξης των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, παράταξη ανοικτή σ’ όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς, σ’ όλους τους εργαζόμενους, που ανεξάρτητα από τι ψήφισαν στις πρόσφατες εκλογές αγωνιούν για τη ζωή τους, για το μέλλον των παιδιών τους, είναι απογοητευμένοι από την πολιτική και την κοινωνική ζωή της χώρας, αισθάνονται “παραπεταμένοι” και θέλουν να αντιδράσουν στα “αδιέξοδα” που τους περιβάλλουν.
Υπάρχουν δυνατότητες.
Σήμερα είναι ο κατάλληλος χρόνος. Αύριο πιθανόν να είναι αργά.
Εμπρός σύντροφοι!!!