Μετά από 18 μήνες διαχείρισης της πανδημίας και της κρίσης του συστήματος, που γίνεται σε νέες βάσεις, καθώς και μετά από ένα εξαιρετικά δύσκολο καλοκαίρι, έχουμε να τονίσουμε τα ακόλουθα 11 σημεία:
Σημείο 1
Δύσκολο, σκληρό καλοκαίρι
Μόνο τον Αύγουστο είχαμε μίνι λοκντάουν σε διάφορες περιοχές, πυρκαγιές και μεγάλες καταστροφές, κατάληψη της Αμμοχώστου στην Κύπρο, αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν και νέους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Αφγανοί εγκαθίστανται σε «Βόρεια Μακεδονία» και Αλβανία, ενώ ο ρόλος της Τουρκίας αναβαθμίζεται.
Εξαγγέλθηκαν τα μέτρα Κικίλια, 40.000 υποψήφιοι «απεγκλωβίστηκαν» από τα ΑΕΙ, ενώ ο κυβερνητικός ανασχηματισμός δεν σημείωσε μεγάλη επιτυχία.
Πιο σκληρό φθινόπωρο και χειμώνας
Με την έναρξη του Σεπτεμβρίου τίθενται σε αναστολή εργασίας (υπό απόλυση) 10.000 υγειονομικοί, αριθμός που μειώνεται ελαφρά κατόπιν καθαρών εκβιασμών («ή κάνεις εμβόλιο ή απολύεσαι») που βαφτίζονται πειθώ των επιστημόνων. Τα μέτρα Κικίλια προβλέπουν νέο γύρο υποχρεωτικότητας από 15/9. Και έπεται συνέχεια σε όλα στα πεδία.
Επιπλέον, πολύ σκληρό φθινόπωρο και χειμώνας κάτω από το βάρος σαρωτικών ανατιμήσεων στα βασικά απαραίτητα αγαθά, που ήδη προαναγγέλλονται. Οι ανατιμήσεις αυτές σχετίζονται κυρίως με τις εμπλοκές που συμβαίνουν στις μεγάλες αλυσίδες αξίας (παραγωγής προϊόντων και εμπορικής διακίνησής τους, κατατεμαχισμένης και απλωμένης σαν δίχτυ πάνω στο παγκοσμιοποιημένο οικονομικό σύστημα). Ήδη γίνεται προσπάθεια να αποδοθούν αφηρημένα στις «συνέπειες της πανδημίας» και στους «νόμους της αγοράς και της οικονομίας».
Χρειάζεται να κάνουμε σαφή δύο πράγματα:
α) Οι ανατιμήσεις δεν είναι κάποια γενική αφαίρεση πλούτου από τον πλανήτη. Ληστεύεται το λαϊκό εισόδημα, και ισόποσα μεταφέρεται πλούτος στην πλευρά «κεφάλαιο». Θα ενισχυθούν δραματικά οι κοινωνικές ανισότητες σε πολλαπλά επίπεδα από αυτήν τη διαδικασία.
β) Οι ανατιμήσεις δεν συνδέονται γενικά με «την πανδημία» ή αύριο με κάποιο νέο καταστροφικό επεισόδιο της «οικολογικής κρίσης», αλλά με τη συγκεκριμένη διαχείρισή τους στο πλαίσιο των αδυσώπητων οικονομικών και γεωπολιτικών ανταγωνισμών του συστήματος της παγκοσμιοποίησης, όπως τους παροξύνει η ανεπίλυτη πολυοργανική κρίση του (που φυσικά σοβεί για δεκαετίες και δεν ξεκίνησε με την πανδημία).
Η πάλη ενάντια στον ανανεωμένο οικονομισμό και στην απόδοση σε «φυσικούς νόμους» των όσων μεθοδεύονται από τις παγκόσμιες ελίτ, γίνεται προτεραιότητα.
Σημείο 2
Επεκτείνεται και μονιμοποιείται το καθεστώς έκτακτης ανάγκης
Δεν είναι μόνο η διαχείριση της πανδημίας ο λόγος που επιβάλλονται νέα μέτρα. Η πανδημία είναι το άλλοθι ή ο επιταχυντής για την προώθηση μέτρων και αναδιαρθρώσεων μέσα σε ειδικό καθεστώς έκτακτης ανάγκης.
Η συνταγή είναι διεθνής, αλλά παράλληλα στήνεται και η ελληνική εκδοχή της. Πρόκειται για μια νέα «πίστα» διακυβέρνησης και πειθάρχησης μεγάλων πληθυσμών. Είναι η πίστα της διαρκούς και ανανεούμενης κατάστασης έκτακτης ανάγκης, που εγκαινιάστηκε με την πανδημία και τη διαχείρισή της και επεκτείνεται σε άλλα πεδία, όπως αυτό της «οικολογικής κρίσης», των «αναπόφευκτων» πυρκαγιών και των πλημμυρών.
Σημείο 3
Νέο καθεστώς – Νέο πολιτικό εποικοδόμημα, που έχει και ειδικά χαρακτηριστικά
Α) Ανοίγει δρόμο στο όνομα της υγείας και της επιστήμης (επιστήμη που χαρίζει «δώρα» στην ανθρωπότητα).
Β) Βλέπει στην οικολογική κρίση (δηλαδή στην τεράστια, πολύπλευρη, επιταχυνόμενη κρίση στη σχέση ανθρώπου-φύσης, που παράγει ο ίδιος ο κόσμος του κεφαλαίου), μια στρατηγική ευκαιρία για την επιβολή πρωτοφανών αναδιαρθρώσεων και ασφυκτικού ελέγχου και ολοκληρωτικής εμπορευματοποίησης του περιβάλλοντος. Αυτό το νέο καθεστώς επιδιώκει την εξάλειψη της πολιτικής και την πολυεπίπεδη (οικολογική / υγειονομική κρίση) δικτατορική επιβολή του μονόδρομου των επιλογών των ελίτ, ντυμένη με την δήθεν αδήριτη «ισχύ του φυσικού νόμου».
Γ) Ενεργοποιεί στο έπακρο μηχανισμούς βιοπολιτικού ελέγχου,
Δ) Αναπαράγεται με την αναφορά πως έρχονται πιο δύσκολες και μεγάλες καταστροφές.
Εδώ και 18 μήνες έχουμε περάσει από τον προθάλαμο αυτής της δικτατορίας και τώρα οδεύουμε στους κυρίως χώρους του οικοδομήματος.
Οι πειραματισμοί που έγιναν σε παγκόσμια κλίμακα –όχι με το εμβόλιο– αφορούσαν τον εγκλεισμό και τα ειδικά μέτρα επί των πληθυσμών. Και μετρήθηκαν τα αντανακλαστικά των ανθρώπων σε συνθήκες φόβου και τρόμου, ζωής και θανάτου. Το συμπέρασμα που βγήκε ήταν ότι δεν υπάρχει πιο ιδανική συνθήκη από την κατάσταση έκτακτης ανάγκης και εγκλεισμού-περιορισμού του δημόσιου χώρου και αποκλεισμού από κάθε κοινωνική έκφραση.
Η νέου τύπου δικτατορία δεν έχει ανάγκη να καταργήσει την πολιτική και επιστημονική σφαίρα, αλλά να τις ενσωματώσει στο Νέο Λόγο, προς μια κοινωνία που θα είναι άλλο πράγμα από την έννοια κοινωνία.
Σημείο 4
Η πανδημία ως πρόσχημα από τις ελίτ της παγκοσμιοποίησης
Η νέα δικτατορία και το νέο καθεστώς διαχείρισης πληθυσμών μέσω μιας συνεχιζόμενης και ανανεούμενης κατάστασης έκτακτης ανάγκης, χρησιμοποιεί μέχρι σήμερα κυρίως τον τομέα της υγείας και της προστασίας της από έναν «φυσικό» εχθρό, τον ιό, και από μια μειοψηφία, τους «αντιεμβολιαστές». Σε αυτό το δίπολο έχει εγκλωβίσει την πλειοψηφία του επιστημονικού κόσμου στον τομέα της υγείας. Οι λόγοι και οι όροι αυτής της επιτυχίας μπορούν να αναλυθούν, δεν είναι μυστήριο. Άλλο επιστήμη, άλλο επιστημονισμός. Χρειαζόμαστε όχι μόνο την Επιστήμη, αλλά και την κριτική της Επιστήμης.
Ο κυρίαρχος επιστημονικός λόγος κηρύσσει εκτός νόμου κάθε αμφισβήτηση και κάθε κριτική. Ήδη στήνονται οι πυρές για ενοχλητικούς αντιπολιτευόμενους επιστήμονες, δηλαδή επιστήμονες που έχουν άλλη άποψη από την κυρίαρχη.
Οι ελίτ της παγκοσμιοποίησης ενδιαφέρονται να εγκαθιδρύσουν ένα νέο καθεστώς, κι όχι να σώσουν την ανθρωπότητα από την πανδημία ή τις πανδημίες. Άλλωστε μας προειδοποιούν ότι θα ζήσουμε εν μέσω πανδημιών και οικολογικής κρίσης… Ενδιαφέρονται μόνο να είναι ικανό ένα μέρος της διαθέσιμης εργατικής δύναμης για να λειτουργεί το παραγωγικό σύστημα και να μην μπλοκάρεται η αλυσίδα εκμετάλλευσης και αρπαγής της όποιας υπεραξίας παράγεται. Η κοινωνία, μεγάλο μέρος της, μπορεί να είναι φυλακισμένο, περιορισμένο και διαρκώς ελεγχόμενο. Αυτός είναι ο στόχος.
Σημείο 5
Η νέα δικτατορία και το κοινωνικό απαρτχάιντ στήνονται στο έδαφος της βιοπολιτικής
Η νέα «δικτατορία των υγιών ελίτ» δεν θα μείνει μόνο στο δίπολο εμβολιασμένοι/ανεμβολίαστοι, αλλά θα ορίσει νέες νόρμες για ολόκληρους τους πληθυσμούς. Νέες κοινωνικές σχέσεις σε όλα τα πεδία, σε ένα ολοκληρωτικό τοπίο.
Νομίζει κανείς ότι τελειώσαμε με τα λοκντάουν; Δεν θα υπάρχουν διατάγματα που θα απαγορεύουν την κυκλοφορία σε όλους μετά τις 9 το βράδυ (ή τις 10 ή τις 11 – δεν έχει σημασία); Η ψηφιοποίηση του ελέγχου της κοινωνίας μέσω του πάσου και η διαχείριση μέσω του διαχωρισμού και αποκλεισμού θα προχωρήσει με ιλιγγιώδη ρυθμό. Η τηλεργασία και η τηλεκπαίδευση θα γενικευτούν. Θα αυξηθεί η ανεργία και θα γενικευτεί η τρίμηνη απασχόληση χωρίς δικαιώματα και ασφάλιση.
Το αίτημα της ελευθερίας και της δημοκρατίας θα ξαναρθεί με πολλούς τρόπους στην επικαιρότητα. Η νέα «δικτατορία των υγιών ελίτ» θα παιδέψει τις κοινωνίες για κάποιο διάστημα. Κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων θα σπέρνουν τον τρόμο και τον φόβο. Δεν είναι η οικονομία στο τιμόνι, ούτε η κλασική πολιτική. Είναι η ώρα της βιοπολιτικής.
Η βιοπολιτική έρχεται με φόρα στην πίστα της μόνιμης κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Είναι το νέο όπλο του κεφαλαίου επί της ζωντανής εργασίας και ολόκληρης της κοινωνίας. Η κοινωνία μπαίνει σε γύψο.
Οι ελίτ αδιαφορούν για την υγεία και την ευημερία των κοινωνιών. Ίσα-ίσα που τρέφονται από τον θάνατο και τις καταστροφές. Μέσα από αυτά βλέπουν νέα κέρδη και σχεδιάζουν το νέο «επιχειρείν» σε συνθήκες φόβου, τρόμου, αβεβαιότητας, καταστροφών και επιδημιών.
Σημείο 6
Ολοταχώς προς μια πλανητική «υγειονομική» δικτατορία
Όπως το σύνθημα Νέα Τάξη Πραγμάτων (ΝΤΠ), που είχε εξαγγελθεί από τον Μπους το 1990, κόστισε στην ανθρωπότητα πολέμους, διώξεις, Γκουντάναμο, δείχνοντας πως πέρα από σύνθημα αποτελούσε και μια επιχείρηση επιβολής της αμερικάνικης μονοκρατορίας τότε και δημιουργούσε το έδαφος για κάλυψη των κενών που έμεναν από τη διάλυση της σοβιετικής αυτοκρατορίας… έτσι και τώρα με την Νέα Πλανητική (υγειονομική) Δικτατορία οι δυνάμεις του κεφαλαίου κλιμακώνουν την επιθετικότητά τους ενάντια σε λαούς και εργαζόμενους, σκορπώντας τον τρόμο και τον φόβο σε ολόκληρο τον κόσμο και καλλιεργώντας τον μέγιστο ανορθολογισμό, δηλαδή τη διαιώνιση ενός καταστροφικού και γερασμένου συστήματος που κρατιέται ζωντανό τρώγοντας τις σάρκες της φύσης, της ανθρωπότητας, γενικά της ζωής. Η νέα πλανητική δικτατορία των «υγιών» ελίτ επί της ανθρωπότητας θα καταπέσει. Η ζημιά όμως που ήδη κάνει και θα κάνει στο άμεσο μέλλον δεν πρέπει να μας οδηγήσει στην παθητικότητα. Είναι αναγκαία η αντίσταση.
Σημείο 7
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά και όλος ο πολιτικός κόσμος, τρέχουν στην πίστα αυτής της νέας δικτατορίας
Κυβέρνηση, πολιτικό σύστημα και θεσμοί (ΠτΔ, Εκκλησία, Δικαιοσύνη κ.λπ.) συντάσσονται με τις προδιαγραφές των υπερεθνικών κέντρων ισχύος και διαχείρισης.
Δεν κάνουν του κεφαλιού τους: ακολουθούν οδηγίες που πλασάρονται σε ολόκληρο τον κόσμο (ή τουλάχιστον στον δυτικό). Έτσι στη χώρα μας ζήσαμε τα μεγαλύτερα λοκντάουν της Ευρώπης, καταπατήθηκαν ελευθερίες που ήταν συνταγματικά κατοχυρωμένες, καταργήθηκε ο δημόσιος χώρος και απαγορεύτηκαν συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις. Στη συνέχεια ήρθε η «υποχρεωτικότητα» και, από 1/9, είχαμε μαζικές απολύσεις των ανεμβολίαστων στο χώρο της Υγείας.
Ενάντια σε κάθε επιστημονική παραδοχή, οι ανεμβολίαστοι κηρύσσονται εχθροί της κοινωνίας, «εσωτερικός εχθρός», ενώ γνωρίζουν όλοι –ελίτ, κόμματα, επιστημονικές οργανώσεις– ότι δεν θα εμβολιαστεί όλος ο πληθυσμός. Κι αφού δεν θα εμβολιαστεί ένα 20-30 ή 40% (μπορεί και παραπάνω) του πληθυσμού, κηρύττουμε εκτός πλαισίου, εκτός κοινωνίας κ.λπ. όλους τους ανεμβολίαστους. Επί της ουσίας, οι ελίτ δεν ενδιαφέρονται για την προαγωγή της υγείας της ανθρωπότητας ή του ελληνικού λαού. Άλλωστε επί 10 και πλέον χρόνια επιτέθηκαν και επιτίθενται με σφοδρότητα ενάντια στο δημόσιο σύστημα υγείας, προώθησαν και προωθούν την ιδιωτικοποίηση σε όλα τα επίπεδα, απολύουν τους υγειονομικούς (τα πρώτα κρούσματα-θύματα των νέων απολύσεων-πογκρόμ που προαναγγέλλονται και σε άλλους εργασιακούς χώρους).
Τα μέτρα που εξήγγειλε ο Κικίλιας (ως υπουργός Υγείας) στις 26 Αυγούστου αποτελούν ένα διάταγμα κήρυξης της νέας δικτατορίας επί του μισού της κοινωνίας.
Πολιτικός κόσμος, κόμματα και οργανώσεις, συνδικάτα, διανοούμενοι, γιατροί και επιστήμονες ΚΑΝΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ τι είναι η κήρυξη της νέας καθεστωτικής φάσης, η νέα δικτατορία. Μιλάνε μόνο για εμβόλια, όταν το κύριο θέμα είναι άλλο.
Διότι αυτή η νέα δικτατορία θα πλήξει ΟΛΗ την κοινωνία, εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους.
Αυτό το νέο καθεστώς που στήνεται, δεν μπορεί να είναι έργο μιας κυβέρνησης και μάλιστα μονοκομματικής. Η φθορά του Μητσοτάκη μέσα στο καλοκαίρι είναι σημαντική. Οι κινήσεις-ανοίγματα προς Μπένο και Αποστολάκη (άσχετα τι έκβαση είχαν) δείχνουν ότι υπάρχουν ισχυρές πιέσεις για σχήματα συγκυβέρνησης που θα φέρουν σε πέρας όλη την διαχείριση στο νέο πλαίσιο. Πολιτικά, οικονομικά και εθνικά ζητήματα βαραίνουν και πιέζουν σε τέτοιες κατευθύνσεις. Το μήνυμα το έχουν πάρει όλοι, και οι διερευνήσεις αλλά και ο τόνος είναι προσαρμοσμένα σε αυτές τις ανάγκες. Ταυτόχρονα υπάρχει ένα ανοικτό ζήτημα για τις ελίτ της χώρας: Δυναμώνει εκθετικά η ανυποληψία του πολιτικού και επιστημονικού κόσμου στη λαϊκή συνείδηση. Ο «Κανένας» κάνει την επανεμφάνισή του, και η απομάκρυνση από την πολιτική αυξάνεται. Ορισμένα συνθήματα που δεν θεωρούνται κόσμια είναι δείκτες μιας διαμορφούμενης κατάστασης. Όσοι σπεύδουν συλλήβδην να καταδικάσουν τέτοια φαινόμενα, θα έπρεπε ίσως να σκεφτούν σοβαρά τη δοτικότητα και την αλληλεγγύη, μαζί με την αυτοοργάνωση, που έδειξαν νεολαίοι και κάτοικοι χωριών και περιχώρων για να σώσουν δάση, ζώα και το βιός τους.
Σημείο 8
Μέτρα Κικίλια-Μητσοτάκη και κοινωνικό απαρτχάιντ
Στη χώρα μας μπαίνουμε ολοταχώς στη «νέα υγειονομική δικτατορία» που θα αποκλείσει το μισό των πληθυσμού από κάθε κοινή μέχρι τώρα δραστηριότητα.
Στην Ελλάδα έχει ήδη καθοριστεί η πρώτη περίοδος:
Από 15 Σεπτεμβρίου έως 31 Μαρτίου όσοι δεν έχουν εμβολιαστεί θα υπόκεινται σε σκληρές κυρώσεις: Αποκλεισμοί από την εργασία (απολύσεις), από το δημόσιο σύστημα υγείας, από τον δημόσιο χώρο γενικά.
Το «πράσινο πιστοποιητικό» θα είναι το νέο διαβατήριο, το νέο πάσο, το νέο πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων και μαζί πιστοποιητικό υγιούς ατόμου. Όσοι δεν το έχουν, όσοι δεν το ανανεώνουν, όσοι το ξέχασαν, όσοι το αρνούνται, θα περιορίζονται, θα αποκλείονται, θα διώκονται. Τα μέτρα αυτά μοιάζουν με τα διατάγματα των δυνάμεων κατοχής το 1941-44 που άρχιζαν με φράσεις όπως «Την Κυριακή όλοι οι άνδρες της συνοικίας ή του χωριού θα συγκεντρωθούν στην πλατεία. Όποιος δεν προσέλθει θα υποστεί μεγάλες κυρώσεις… κ.λπ. κ.λπ.». Μέχρι τώρα και μέσα στην πανδημία δεν είχε τεθεί πουθενά ο διαχωρισμός των πολιτών με βάση το αν έχουν εμβολιαστεί ή όχι. Τώρα όποιος δεν έχει το πιστοποιητικό δεν θα μπορεί να μετέχει σε οποιαδήποτε κοινωνική δραστηριότητα. Ο γραφικός Γεωργιάδης (αντιπρόεδρος της Ν.Δ. και υπουργός Ανάπτυξης) λίγες μέρες πριν εξαγγελθούν τα μέτρα είχε δηλώσει: «Δεν θα μπορούν να πάνε πουθενά». Ποιοι; Ένα τμήμα του πληθυσμού που ξεπερνά το 40% του συνολικού πληθυσμού… Ο δε ομογάλακτός του νέος υπουργός Υγείας, ο κ. Πλεύρης, το πρώτο που είπε μόλις ανέλαβε ήταν το «θα εφαρμοστεί ο νόμος»…
Σημείο 9
Η εξαέρωση της αριστεράς
Συνέβη κι αυτό. Μετά από μερικές δεκαετίες παλινωδιών και περιπετειών της αριστεράς που την αποδεκάτιζαν και τη διέλυαν (περεστρόικα, παγκοσμιοποίηση, δικαιωματισμός, άρνηση του εθνικού στοιχείου, συμπαράταξη με την αστική τάξη ενάντια στον «εθνολαϊκισμό»), τώρα περνά ανοικτά και σχεδόν ολόκληρη στο στρατόπεδο του κεφαλαίου με την «μεσολάβηση» τάχα της Επιστήμης και της Υγείας. Η χρεοκοπία είναι ολοσχερής και αγκαλιάζει ακόμα και πτέρυγες της αριστεράς που πρόβαλλαν αντίσταση και ήταν μαχητικές, ακόμα και πτέρυγες του αντιεξουσιαστικού χώρου. Η χρεοκοπία αυτή –για όποιον ξέρει λίγη ιστορία‒ μοιάζει με τη χρεοκοπία της Β΄ Διεθνούς, όταν όλα τα κόμματα που την αποτελούσαν έγραψαν στα παλιά τους παπούτσια αποφάσεις και διακηρύξεις και συντάχθηκαν με τις αστικές τάξεις των χωρών τους μέσα στη γενική αλληλοσφαγή.
Τώρα, αφού για χρόνια είχαν μεθύσει στις δόξες της παγκοσμιοποίησης, και κολυμπούσαν ανέμελα στις λίμνες του γενικού «αυτοπροσδιορισμού» και δικαιωματισμού, μέσα σε ελάχιστο διάστημα άλλαξαν προβιά και συντάσσονται ανοικτά, χωρίς ντροπή, με την ΕΠΙΒΟΛΗ και την ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ και χειροκροτούν τα μέτρα σαν θιασώτες της νέας δικτατορίας. Ορισμένοι μάλιστα από αυτούς ξεπερνούν σε φανατισμό ακόμα και τους ανοιχτούς εκπροσώπους των ελίτ της παγκοσμιοποίησης.
Πέρα από τη χρεοκοπία που οδηγεί μαθηματικά στην εξαέρωση της αριστεράς (πλην εξαιρέσεων που ακολουθούν μια άλλη γραμμή), είναι εντυπωσιακή η «μεταμόρφωση» του συστήματος: από τη διάδοση και διαφήμιση του αυτοπροσδιορισμού, της ελευθερίας ατομικής επιλογής, του άκρατου δικαιωματισμού, η ίδια η παγκοσμιοποίηση σε μια στροφή (μεγάλης κρίσης) υιοθετεί τον δρόμο της επιβολής και της άμεσης καταπίεσης, γιατί αυτό τη συμφέρει, και αναδιαμορφώνει όλες τις κοινωνικές σχέσεις πάνω σε αυτήν τη βάση. Είναι φανερό πως η Αριστερά και ακόμα ορισμένες ριζοσπαστικές δυνάμεις γλίστρησαν και πήραν τη στροφή αυτή «σαν έτοιμες από καιρό». Ο ελάχιστος σεβασμός προς τις δυνάμεις της ζωντανής εργασίας, ο ελάχιστος σεβασμός προς όλη την ανθρωπότητα που αγωνιά για τη ζωή και υπάρχει μέσα στο φόβο και τρόμο, μας υπαγορεύει να μην ακολουθήσουμε αυτήν την απαίσια και επαίσχυντη στάση συμπόρευσης με τις ελίτ της παγκοσμιοποίησης. Η θεά Επιστήμη δεν χαρίζει Δώρα στην Ανθρωπότητα. Κάτι άλλο συμβαίνει, που δεν επιτρέπεται να μην το καταλαβαίνουν αριστεροί και επιστήμονες… Ο «καημένος» ο μαρξισμός τάχα πολύ λαθεμένα υποστήριζε ότι το είναι καθορίζει την συνείδηση… Ιδιαίτερα η αναλγησία μεγάλου μέρους της αριστεράς και των γιατρών απέναντι στην απόλυση χιλιάδων υγειονομικών πριν λίγες μέρες είναι ιδιαίτερα ανησυχητική, και χαρακτηριστική της ζημιάς που έχει γίνει σε ιδεολογικό και συνειδησιακό επίπεδο…
Σημείο 10
Αντιστάσεις και κινήματα ενάντια στη «νέα υγειονομική δικτατορία»
Σε πολλές χώρες του κόσμου, παρά τον φόβο, τον τρόμο, τον θάνατο, τα λοκντάουν κ.λπ., αναπτύσσονται αγώνες ενάντια στη διαχείριση της πανδημίας, και πιο συγκεκριμένα ενάντια στο πιστοποιητικό και τον ψηφιακό έλεγχο επί της κοινωνίας. Δεν πρόκειται για μειοψηφίες, ούτε για «ψεκασμένους» ή οπαδούς των θεωριών συνωμοσίας, ούτε για φασίστες και ακροδεξιούς. Όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί δίνονται για να συκοφαντηθούν και να αποδυναμωθούν οι αντιστάσεις αυτές. Επίσης, υποστηρίζεται το γελοίο ότι αυτοί «είναι οι πιο μεγάλοι παρτάκηδες», οι μεγαλύτεροι ατομιστές που παράγει το σύστημα…
Τα κινήματα αυτά έχουν μαζικότητα, διάρκεια, και αναπτύχθηκαν μέσα στο καλοκαίρι (σε άλλες εποχές δεν συνέβαιναν μεγάλες κινητοποιήσεις κατακαλόκαιρο). Έχουν ετερογενή σύνθεση και για ειδικούς λόγους δεν έχουν μια «έδρα», μια «εστία», ένα κοινό μέρος του δημόσιου χώρου που να τους δίνει και στοιχεία ταυτότητας. Τα συνθήματα που προβάλλουν είναι επικεντρωμένα ενάντια στην υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών και ειδικότερα ενάντια στο «πράσινο πάσο», όπως και στην κατάργηση του δημόσιου χώρου. Θέτουν ζήτημα του νέου καθεστώτος και της βιοπολιτικής, των νέων μορφών ελέγχου των πληθυσμών. Ζητούν ελευθερία που καταπατιέται βάναυσα και θα ήθελαν να μπει τέλος στη διαρκή επισφάλεια που τους επιφυλάσσει το σύστημα. Απέναντί τους έχουν ολόκληρο το σύστημα και τους θεσμούς του. Σε ορισμένες χώρες (π.χ. Γαλλία) δυνάμεις της Αριστεράς παίρνουν μέρος στο κίνημα που αναπτύσσεται.
Έχουμε κάθε λόγο να εκτιμούμε ότι αναπτύσσεται σε παγκόσμιο επίπεδο ένα κίνημα ενάντια στη νέα πλανητική υγειονομική δικτατορία. Η προβολή αυτών των κινητοποιήσεων είναι τμήμα του διεθνισμού που πρέπει να διέπει τη συλλογικότητά μας. Τα νέα κινήματα δεν αναπτύσσονται εν μέσω «καθαροτήτων» που δεν υπάρχουν.
Στη χώρα μας έχουν αναπτυχθεί κινητοποιήσεις σε αυτήν την κατεύθυνση με ελληνικά χρώματα. Η συκοφάντησή τους είναι στην ημερήσια διάταξη και εδώ. Ο χαρακτήρας που αρχίζουν να παίρνουν στη χώρα μας είναι πιο άμεσα πολιτικός, γιατί αποκτούν ανοικτά αντικυβερνητικό χαρακτήρα, τα συνθήματα για Μητσοτάκη και παραίτησή του κυριαρχούν, εκφράζεται η απέχθεια και η εχθρότητα προς τα ΜΜΕ και τον βρώμικο ρόλο τους, ενώ πρόσφατα αποκτούν έναν λόγο που καλεί σε ενότητα εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων, και απευθύνονται στην κοινωνία ιδιαίτερα με το σύνθημα «σήμερα εμείς, αύριο εσείς».
Στον νέο κύκλο που ανοίγεται μπροστά στα μάτια μας, ο λαός και η Ελλάδα σαν χώρα, είναι πιο ορφανοί μετά την απώλεια –μέσα σε κοντινή απόσταση‒ δύο μεγάλων Ελλήνων που είχαν ταυτίσει τη ζωή τους με το λαό. Πρώτα ο Μανώλης Γλέζος, και τώρα ο Μίκης Θεοδωράκης, έχουν φύγει. Αισθανόμαστε τον όγκο τους και η συγκίνηση για την απώλεια είναι μεγάλη. Μας δίδαξαν όμως ότι μέχρι τα βαριά γεράματα πρέπει να είμαστε όρθιοι και να αντιστεκόμαστε ενάντια σε κάθε τυραννία.
Η ΚΟΕ οφείλει να συμπαραστέκεται σε όσους πλήττονται μέσα στη νέα δικτατορία που στήνεται. Πρέπει να βρει τρόπους να είναι παρούσα και να έχει δική της αντίληψη για τις κινητοποιήσεις, όπως και να αποκτήσει σχέσεις με όλους όσοι αισθάνονται την ανάγκη μιας πιο συντονισμένης και πολιτικοποιημένης παρέμβασης στο πεδίο αυτό. Να συνεισφέρει όσο μπορεί ώστε η λαϊκή αυτοοργάνωση να μπολιαστεί με τη νέα συνείδηση που είναι αναγκαία.
Σημείο 11
Κεντρικό καθήκον ο αγώνας ενάντια στο νέο καθεστώς
Κεντρικό καθήκον είναι ο αγώνας ενάντια στο νέο καθεστώς και τη δικτατορική μορφή που αυτό παίρνει.
Ο αγώνας αυτός είναι ο πλέον αποτελεσματικός και για την υπεράσπιση της υγείας του πληθυσμού με όλα τα όπλα που διαθέτουμε. Δεν μπορούμε να εναποθέσουμε την υγεία στα χέρια αδίστακτων ομίλων πολυεθνικών μεγαθηρίων, κυβερνήσεων-υπηρετών της παγκοσμιοποίησης και επιτροπών ειδικών που νοιάζονται μόνο για την τσέπη τους.
Ο αγώνας αυτός είναι αναγκαίος για να προωθηθούν οι στόχοι της ΔΙΕΞΟΔΟΥ της χώρας, για να αναπτυχθεί ένα πολιτικό κίνημα ΔΙΕΞΟΔΟΥ, για να αντιμετωπιστούν με τον καλύτερο και πιο αποτελεσματικό τρόπο οι νέοι γεωπολιτικοί αναδασμοί στην περιοχή μας.
Με δυο λόγια: Η πάλη για το γκρέμισμα αυτού του εποικοδομήματος είναι ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ που ξεμπλοκάρει και ανοίγει δυνατότητες ΔΙΕΞΟΔΟΥ και ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ της χώρας.
Ο αγώνας για ζωή δίνεται σε όλα τα πεδία. Η νέα δικτατορία που χτίζεται μπροστά στα μάτια μας πρέπει να γκρεμιστεί. Σχεδιάζεται για να θωρακίζει τις ελίτ, και γενικά το κεφάλαιο, ενάντια στην ανθρωπότητα. Εργαλειοποιεί την πανδημία και τις οικολογικές καταστροφές (που σε μεγάλο βαθμό προκαλεί ο ίδιος ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός), οργανώνει το τρόμο και τον φόβο. Διαιωνίζει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης και την ασυδοσία των κυρίαρχων μονοπωλιακών ιμπεριαλιστικών κύκλων. Αιχμαλωτίζει λαούς και χώρες. Στήνει νέες περιφράξεις και απαρτχάιντ σε όλο τον κόσμο.
Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται ακόμα, θα το δει σε λίγο καιρό. Στη ζωή δεν μπορείς να παρακάμψεις εμπόδια, πολιτικές, ειδικές στροφές που σημειώνονται, ιδιαίτερες φάσεις που αναδύονται μέσα από τις αντιθέσεις και τη γενική πορεία του συστήματος και των αντιστάσεων προς αυτό.
Η πιο πλατιά ενότητα του λαού είναι αναγκαία για την ελευθερία και τη δημοκρατία, για μια δίκαιη κοινωνία. Το αίτημα της ελευθερίας και της δημοκρατίας θα ξαναρθεί με πολλούς τρόπους στην επικαιρότητα.