Ενωτική και ανοιχτή αριστερά της ανατροπής, του Κώστα Παπαδόπουλου
Σήμερα σε συνθήκες ιδιαίτερα δύσκολες για τους εργαζόμενους αλλά και για όλο το λαό, η πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα μεγάλο, ενωτικό και ελπιδοφόρο εγχείρημα για την ελληνική αριστερά.
Είμαι από τη Νίκαια και ασχολούμαι συνδικαλιστικά τα τελευταία 10 χρόνια με το γονεϊκό κίνημα και τα 5 τελευταία είμαι πρόεδρος στην Ένωση Συλλόγων Γονέων Νίκαιας. Από τις δημοτικές εκλογές του 2002 είμαι δημοτικός σύμβουλος στη Νίκαια, εκλεγμένος με την παράταξη που στήριξε το ΚΚΕ. Όλο αυτό το διάστημα σαν πρόεδρος της ένωσης γονέων προσπάθησα σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες να ενώσω όλες εκείνες τις δυνάμεις που αντιτάχθηκαν στο άρθρο 16 για το νόμο-πλαίσιο σε μια κοινή πορεία.
Συνεργάστηκα κυρίως με τη δημοτική παράταξη, της ΚΟΕ αρχικά και αργότερα του ΣΥΡΙΖΑ, με ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα. Αυτές βέβαια οι κινήσεις μου, ως ανθρώπου του μαζικού και λαϊκού κινήματος, ήρθαν σε αντίθεση με την πρακτική και στάση του ΚΚΕ μέσα στους μαζικούς φορείς αλλά και την αντίληψή του περί συνεργασιών και μετώπων σε αυτούς αλλά και του ιδιότυπου "πολιτικού αυτισμού".
Η διαγραφή μου ήταν αναμενόμενη. Συνεχίζω και παραμένω ιδεολογικά στο χώρο της κομμουνιστικής αριστεράς, θεωρώντας τον ΣΥΡΙΖΑ ένα ελπιδοφόρο εγχείρημα που μπορεί να δώσει προοπτική σε χιλιάδες νέους αγωνιστές αλλά και παλαιότερους που δεν θέλουν να πάνε σπίτι τους. Έχοντας βέβαια τις επιφυλάξεις μου και τους προβληματισμούς ειδικά για την στάση και την πρακτική της μεγαλύτερης συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ, του Συνασπισμού, τα προηγούμενα χρόνια.
Η προσέγγισή μου σε αυτό το εγχείρημα έχει να κάνει με το ενωτικά και αριστερά να αλλάξουμε τα πράγματα και την ιδέα της συγκρότησης ενός δυνατού αριστερού πόλου στην ελληνική κοινωνία για να αντισταθούμε στην επίθεση του νεοφιλελευθερισμού. Και όχι σε πιθανά σενάρια, εναλλακτικά σχέδια διακυβέρνησης, συνεργασίες με το ΠΑΣΟΚ και όλα αυτά που τους τελευταίους μήνες κυκλοφορούν ως σενάρια. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αρχίσει να λειτουργεί από τη βάση μέχρι πάνω και να εκφράζονται όλοι και όλες οι συνιστώσες, και όχι μόνο όσοι έχουν πρόσβαση στα ΜΜΕ.
Εμείς όλοι οι "ανένταχτοι" που δεν ανήκουμε σε κάποια από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να αντιμετωπιστούμε σαν μαϊντανοί ούτε για τις τοπικές επιτροπές αλλά ούτε και για τις κεντρικές αποφάσεις.
Πρέπει να δουλέψουμε όλοι για να δυναμώσει ο ΣΥΡΙΖΑ στους μαζικούς χώρους, στα σχολεία, στους μαζικούς φορείς της πόλης στη γειτονιά. Αυτή πιστεύω θα είναι η πραγματική δύναμη και όχι τα γκάλοπ και τα ΜΜΕ.
Πρέπει αναδείξουμε την αριστερά σε μια δύναμη πρωταγωνιστική, όχι σαν συμπλήρωμα του δικομματισμού, αλλά μια ενωτική, ανοιχτή αριστερά της ανατροπής.
Θα πρέπει βέβαια να υπάρξει πρόγραμμα δράσης που θα βγει μέσα από τις συνελεύσεις.
Θα πρέπει να βρεθούν τρόποι έκφρασης ενιαίοι, όπως περιοδικό και εφημερίδα. Τέλος, με τη στάση μας και τη συμμετοχή μας στους καθημερινούς αγώνες να απευθυνθούμε σε όλο τον κόσμο της αριστεράς, στους φτωχούς, στους αποκλεισμένους, στη νεολαία, σε όλους αυτούς που έχουν πάει στα σπίτια τους, να τους πούμε ότι μπορούμε να γίνουμε (ή τουλάχιστον να προσπαθήσουμε) η δύναμη η οποία θέλει να αλλάξει ολόκληρο τον κόσμο.
Κώστας Παπαδόπουλος,
Ανένταχτος,
πρόεδρος της Ένωσης Συλλόγων Γονέων της Νίκαιας,
δημοτικός σύμβουλος Νίκαιας