Την Τετάρτη στις 17 Γενάρη βρισκόμαστε πάλι στους δρόμους για την υπεράσπιση της δημόσιας δωρέαν παιδείας, για να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16. Η ΠΟΣΔΕΠ με 24ωρη απεργία, η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ με 3ωρες στάσεις εργασίες, και κυρίως οι εκατοντάδες Φοιτητικοί Σύλλογοι που έχουν πάρει αποφάσεις για Καταλήψεις, για Πανελλαδική Διαδήλωση και Πανελλαδικό Συντονιστικό. Επιπλέον στις 18.00 έξω από τη Βουλή, εκπρόσωποι 130 φορέων θα πραγματοποιήσουν εκδήλωση διαμαρτυρίας για την αναθεώρηση του άρθρου 24 που επιτρέπει τον αποχαρακτηρισμό των δασικών εκτάσεων.
Οι ελιγμοί του δικομματισμού εδώ και μήνες, με τελευταίο την επίσπευση των διαδικασιών της συζήτησης στη Βουλή αμέσως μετά τις γιορτές και σε μία μόνο μέρα, στόχο είχαν να μην ακουστεί το ηχηρό «όχι» της κοινωνίας. Δεν τα κατάφεραν. Μέσα σε δύο μέρες πάνω από τις μισές σχολές, πανελλαδικά, πήραν αποφάσεις για καταλήψεις. Μέσα στις γιορτές δεκάδες εκδηλώσεις έγιναν και χιλιάδες υπογραφές μαζεύτηκαν ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16. Μέσα σε ελάχιστες μέρες προετοιμάστηκαν τα μαζικότατα συλλαλητήρια σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Μετά από 9 μήνες έντονων αγώνων στην παιδεία, είναι υπαρκτοί οι όροι για να διαμορφωθεί ένα μαζικό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία που να αμφισβητεί τις επιλογές του δικομματισμού για τη διάλυση της δημόσιας δωρέαν εκπαίδευσης.
Δεν αρκεί η κεκτημένη δυναμική των προηγούμενων αγώνων, από μόνη της, για να βάλει φραγμό στο καρτέλ που έχουν στήσει ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για την ιδιωτικοποίηση της παιδείας. Έτσι, οι μαζικές κινητοποιήσεις στις 10 Γενάρη πρέπει να ειδωθούν σαν μια καλή αρχή για τη συνέχιση των αγώνων, με τη συναίσθηση όμως ότι χρειάζονται πιο τολμηρές, πιο ενωτικές, πιο μαζικές πρωτοβουλίες για να πετύχουμε νίκες. Οι περιστάσεις απαιτούν πολλά περισσότερα πράγματα από αυτά που γίνονται ως τώρα από την πλευρά της αριστεράς και του συνδικαλιστικού κινήματος. ΟΛΜΕ και ΔΟΕ κηρύσσουν τρίωρη στάση περισσότερο για την τιμή των όπλων, χωρίς καμιά προετοιμασία και δουλειά για να γίνουν οι Τετάρτες της Παιδείας όπλο του κινήματος και πληγή του νεοφιλελευθερισμού. Το πανεκπαιδευτικό μέτωπο παραμένει ζητούμενο. Οι ΟΛΜΕ και ΔΟΕ δεν στήριξαν με αποφασιστικό τρόπο τις κινητοποιήσεις, δεν οργάνωσαν μια κίνηση στη βάση των εκπαιδευτικών, με γενικές συνελεύσεις, απεργιακές επιτροπές κοκ, για τον αγώνα ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Η κυβέρνηση εμφανίζεται ικανοποιημένη με την πολυδιάσπαση στο εσωτερικό του κινήματος και με την πεποίθηση ότι τα μηνύματα – απειλές για προσφυγή σε πρόωρες εκλογές έφτασαν στους παραλήπτες τους. Για άλλη μια φορά, οι ξεχωριστές πορείες, οι ξεχωριστές πλατείες και οι ξεχωριστές εξέδρες (σε απόσταση 50μ η μία από την άλλη) δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα και το μόνο που κάνουν είναι να μειώνουν τη δυναμική των κινητοποιήσεων.
Τέλος οι κινητοποιήσεις έδειξαν ότι υπάρχουν πολλοί οι οποίοι διαφωνούν με την αναθεώρηση του άρθρου 16. Από πρυτάνεις που πολιτικά βρίσκονται πιο κοντά στο κυβερνητικό κόμμα, μέχρι αριστερούς, οικολόγους, αντιεξουσιαστές, μέλη του ΠΑΣΟΚ κοκ. Και ότι λείπει μία ενωτική πανεθνική επιτροπή όλων των παραπάνω που θα μπορεί, πέρα από την παρέμβαση στο θεσμικό επίπεδο (πχ συνάντηση ΠΟΣΔΕΠ με πρόεδρο της δημοκρατίας, ΜΜΕ κλπ) να παίρνει πρωτοβουλίες και να οργανώνει καθημερινά την μαζική εξωκοινοβουλευτική πάλη, την μόνη ικανή να φέρει νίκες.