Με την Μαριάνα ανταμώσαμε πρώτη φορά στα πεδία των φοιτητικών αγώνων, την δεκαετία των μεγάλων προσδοκιών, την δεκαετία του ’70. Δεν το περίμενα ότι θα την αποχαιρετούσα έτσι. Η Μαριάνα ανήκε σε μια γενιά, αυτή της μεταπολίτευσης, που σπίλωσε στην διαδρομή της την σύγχρονη ιστορία του τόπου με την μετάλλαξη της και την προδοσία της επαγγελίας για κοινωνική δικαιοσύνη. Στον ορυμαγδό αυτό των καιρών η Μαριάνα ήταν πάντα αριστερή των βιωμάτων κι όχι των αξιωμάτων, ένας άνθρωπος καθαρός και σεμνός, με μια σεμνότητα που ξέρουν μόνο όσοι έταξαν τον εαυτό του να υπηρετούν τον λαό. Οι ρήτορες πια περισσεύουν κι οι αγωνιστές λιγοστεύουν, κι από την σκοπιά αυτή οι μέρες μας είναι φτωχότερες χωρίς αυτήν. Αυτήν την πολύτιμη κληρονομιά, την μνήμη του παραδείγματος της, μένει σε μας να τιμήσουμε.
Αν θα’θελα κάτι να της πω τώρα, αυτό είναι οι στίχοι του Βάρναλη, γι «αυτούς που μείναν άνθρωποι στων αγριμιών τα χρόνια». Στίχοι που γράφηκαν γι ανθρώπους σαν κι εσένα Μαριάνα. Καλό σου ταξίδι.
Θανάσης Τζιούμπας
Άρδην – Ρήξη