Διαψεύδοντας για μια ακόμη φορά τους ισχυρισμούς του τουρκικού καθεστώτος ότι "έχει ξεδοντιάσει οριστικά την κουρδική ανταρσία", οι μαχητές του ΡΚΚ κατάφεραν από τις αρχές του μήνα σημαντικά πλήγματα στον τουρκικό στρατό και στο γόητρό του. Στις 3 Οκτώβρη μονάδα 300 Κούρδων ανταρτών επιτέθηκε στο Ακτουτούν και μετά από πολύωρη σύγκρουση κατέλαβε και κατέστρεψε το εκεί στρατόπεδο της στρατιωτικής χωροφυλακής. Σύμφωνα με το τουρκικό ΓΕΣ, σκοτώθηκαν 15 στρατιώτες και χωροφύλακες και 2 αγνοούνται, ενώ το ΡΚΚ είχε 23 νεκρούς. Το ΡΚΚ, από την πλευρά του, μιλά για 62 και 9 νεκρούς αντίστοιχα. Άσχετα από τη "μάχη των αριθμών", η πραγματική μάχη συγκλόνισε την Τουρκία και το πολιτικό και στρατιωτικό κατεστημένο της. Η ικανότητα του ΡΚΚ να φέρει με επιτυχία σε πέρας μια τέτοια επιχείρηση, παρά την υποστήριξη των εγκλωβισμένων τουρκικών μονάδων από μαχητικά αεροσκάφη και ελικόπτερα, απέδειξε και πάλι ότι η "σκληρή τακτική" δεν αποδίδει και ότι το κουρδικό κίνημα δεν καταστέλλεται. Αυτό επιβεβαιώθηκε πάλι μόλις πέντε ημέρες αργότερα, όταν μαχητές του ΡΚΚ επιτέθηκαν στο κέντρο του Ντιγιαρμπακίρ σε αστυνομικό λεωφορείο, σκοτώνοντας 6 αστυνομικούς και τραυματίζοντας δεκάδες πριν εξαφανιστούν στα στενοσόκακα της πόλης. Έτσι, αντιμετωπίζεται με αυξανόμενο σκεπτικισμό από την τουρκική κοινή γνώμη η νέα εκστρατεία βομβαρδισμών και επιδρομών στα "κρησφύγετα" του ΡΚΚ και ο νέος γύρος φασιστικού τύπου κρατικής τρομοκρατίας ενάντια στον κουρδικό πληθυσμό.
Βέβαια η αντίδραση της Άγκυρας στον εξευτελισμό που υπέστη από το κουρδικό αντάρτικο κάθε άλλο παρά περιορίζεται στο Κουρδιστάν. Μπορεί οι "κεμαλιστές" στρατηγοί και το "ισλαμικό" κυβερνών κόμμα να κονταροχτυπιούνται και να κλονίζουν την πάλαι ποτέ αρραγή καθεστωτική ενότητα (όπως δείχνει και η όξυνση της υπόθεσης της παρακρατικής οργάνωσης Ergenekon), αλλά αν υπάρχει ένα πράγμα στο οποίο ομονοούν είναι η εξόντωση του αριστερού κινήματος. Έτσι, μία ακριβώς ημέρα μετά την αντάρτικη επίθεση στο Ακτουτούν, το ειδικό "αντιτρομοκρατικό" δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης αποφάσισε το κλείσιμο της προοδευτικής εφημερίδας Atilim – που αποτελεί μόνιμο στόχο των αρχών και πολλοί συντάκτες της οποίας είναι φυλακισμένοι, κατηγορούμενοι ότι έχουν σχέσεις με το εκτός νόμου κομμουνιστικό κόμμα MLKP. Ταυτόχρονα απαγορεύτηκε και η κυκλοφορία της κουρδικής εφημερίδας Gercek, ενώ τρία ακόμη αριστερά έντυπα είχαν τεθεί εκτός νόμου τις προηγούμενες εβδομάδες. Οι δικαστικές διώξεις και οι φυλακίσεις δεν είναι τα μοναδικά όπλα που χρησιμοποιεί το καθεστώς ενάντια στις νόμιμες κουρδικές και τουρκικές αριστερές οργανώσεις: στις 28/9 συνελήφθη σε φτωχογειτονιά της Κωνσταντινούπολης ο Ergin Ceber, τη στιγμή που διακινούσε την αριστερή εφημερίδα Yuruyus. Στις 8/10 μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, και το μόνο που μπόρεσαν να κάνουν οι γιατροί ήταν να δουν ένα κορμί πληγιασμένο από τα βασανιστήρια, και να διαπιστώσουν ότι ήταν ήδη κλινικά νεκρός… Αυτές τις συνθήκες έχουν να αντιμετωπίσουν οι λαοί της γειτονικής μας χώρας, που κατά τα άλλα "κάνει θετικά βήματα", αν πιστέψει κανείς την κυβέρνηση Καραμανλή – τον πιο θερμό θιασώτη της "ευρωπαϊκής πορείας" της Άγκυρας!
Γιώργος Τσίπρας