Πρώτο σοου του Βγενόπουλου στη Βουλή
Η φθορά του δικομματισμού και η αναξιοπιστία του ΠΑΣΟΚ, που καταγράφονται και στις δημοσκοπήσεις, δρομολογούν σε συγκεκριμένα επιχειρηματικά κέντρα κινήσεις με σαφή πολιτική στόχευση. "Δυναμικοί επιχειρηματίες" αρχίζουν πλέον να διεκδικούν κεντρικό ρόλο στην πολιτική διαχείριση, στριμώχνοντας έτσι τους μέχρι σήμερα κυρίαρχους πολιτικούς διαμεσολαβητές (εκδοτικά συγκροτήματα και πολιτικά τζάκια). Έχουμε μιλήσει αρκετές φορές στο παρελθόν για την επιχειρηματική πολιτική, αλλά αυτή τη φορά τα πράγματα είναι πιο σοβαρά.
Ο Ανδρέας Βγενόπουλος επιτίθεται με αγωγές στον πολιτικό κόσμο και δηλώνει με θράσος ότι ο "πολιτικός λόγος πρέπει να έχει καθορισμένα όρια". Έχοντας (σωστότερα, διαχειριζόμενος) μια οικονομική επιφάνεια 15 δις ευρώ, όταν το συνολικό ΑΕΠ της χώρας είναι 225 δις ευρώ, δηλώνει με ακόμη περισσότερο θράσος ότι είναι ένας οικονομικός παράγοντας τον οποίο πρέπει όλοι να σέβονται, καθώς απ’ αυτόν εξαρτώνται δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι. Μπαίνει στο ποδόσφαιρο και επιχειρεί να διαμορφώσει ένα ακόμη στρατό οπαδών. Αξιοποιεί δε την γκάφα του ΠΑΣΟΚ να τον καλέσει στη Βουλή, και από το βήμα της εκφωνεί έναν ακραιφνώς πολιτικό λόγο, κάνοντας έντονη κριτική και στην κυβέρνηση για τον ΟΤΕ. "Εμείς θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε καλύτερα" είναι το καρφί του. Συνεχίζοντας το ρεσιτάλ θράσους, δηλώνει "εγώ είμαι ο μόνος κερδισμένος", δείχνοντας ότι η επιχειρηματική πολιτική θα προβάλλει τους δήθεν επιτυχημένους σαν κοινωνικό πρότυπο. Και τέλος, σε ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Δραγασάκη, παραδέχεται κυνικά ότι η τυπική αμοιβή του είναι 6.000 ετησίως, ότι αμείβεται με μετοχές (stock options) και φυσικά δεν πληρώνει φόρους. Ακροδεξιός, αεριτζίδικος και εξυπνακίστικος τσαμπουκάς.
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος από την άλλη μεριά, δήλωνε παρών στα πολιτικά πράγματα, μιλώντας στην ετήσια συνέλευση του ΣΕΒ, μπροστά σε όλη την πολιτική ηγεσία. Σε πρώτο πρόσωπο, διακήρυσσε: "Πιστεύω και προσβλέπω σε μια δυναμική συμμαχία των κοινωνικών δυνάμεων, με κοινό στόχο τον εκσυγχρονισμό της χώρας και τη συλλογική προκοπή. Μια συμμαχία προόδου, πέρα από άγονες προκαταλήψεις και παρωπίδες συμφερόντων, πέρα από ξεθωριασμένες κομματικές σημαίες". Και συμπλήρωνε εμφατικά: "Εμείς οι επιχειρηματίες διαθέτουμε αποδεδειγμένη ικανότητα προσαρμογής και εφαρμοσμένη ηγετική πρακτική".
Μέσα στα πράγματα και η Γιάννα Αγγελοπούλου, ήδη ιδιοκτήτρια του "Ελεύθερου Τύπου", με μεγάλες διασυνδέσεις με το ξένο και ειδικά το αμερικάνικο κεφάλαιο και με έτοιμες ήδη πολιτικές προσβάσεις τόσο στην κεντροδεξιά όσο και στην κεντροαριστερά. Από κοντά και τα κεφάλαια της ναυτιλίας, όπου μια σειρά εφοπλιστές (Ρέστης, Πατέρας κ.λπ.) επιχειρούν να αναβαθμιστούν αποκτώντας σημαντικό μερίδιο στον Τύπο (ο Ρέστης έχει το 10% του ΔΟΛ, 4-5 ραδιόφωνα, αρκετά ξενυχτάδικα στην παραλιακή και τρέχει τον Δήμαρχο Ελληνικού στα δικαστήρια, βρίσκοντας πάντα "κατανόηση" από τη Δικαιοσύνη).
Οι ανακατατάξεις στα πλαίσια της αστικής τάξης αλλά και του δικομματισμού, λίγο μετά την προσωρινή άμβλυνση της πολιτικής κρίσης με το σκάνδαλο Ζαχόπουλου, είναι μπροστά μας. Υπάρχει μια συνέχεια, και καλό θα ήταν να ανατρέξει κανείς σε προηγούμενες αναλύσεις της εφημερίδας "Αριστερά!" (βλ. φύλλο 234).
Μιχάλης Σιάχος