Μάο Τσε Τουνγκ
I.
Η σημερινή πολιτική κατάσταση είναι η εξής: α) ο πόλεμος που διεξάγει η Κίνα εναντίον των επιδρομέων κατάφερε σκληρά χτυπήματα στον ιαπωνικό ιμπεριαλισμό, ο οποίος δεν έχει πια τη δύναμη ν’ αναλάβει μια καινούρια μεγάλη στρατιωτική επίθεση. Έτσι, ο πόλεμος έφτασε ήδη στο στάδιο της στρατηγικής ισορροπίας. Όμως, ο εχθρός εξακολουθεί να συνεχίζει επίμονα τη βασική πολιτική του, της ολοκληρωτικής υποδούλωσης της Κίνας, και την εφαρμόζει με το σαμποτάρισμα του ενιαίου αντιιαπωνικού μετώπου, με την αύξηση του αριθμού των «εκστρατειών ολέθρου» στα μετόπισθεν και με το δυνάμωμα της οικονομικής επίθεσης. β) Εξαιτίας του πολέμου στην Ευρώπη, οι θέσεις της Αγγλίας και της Γαλλίας στην Ανατολή έχουν αδυνατίσει, ενώ οι ΗΠΑ εξακολουθούν να εφαρμόζουν μια πολιτική αναμονής «παρατηρώντας ψηλά από το βουνό τη μάχη των τίγρεων». Επίσης το ενδεχόμενο της σύγκλησης μιας «Διάσκεψης Μονάχου της Άπω Ανατολής» αποκλείεται για την ώρα. γ) Η εξωτερική πολιτική της Σοβιετικής Ένωσης κατήγαγε καινούριες νίκες. Η Σ.Ε. εξακολουθεί την πολιτική της ενεργητικής βοήθειας προς την Κίνα που πολεμάει εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων. δ) Η φιλοϊαπωνική ομάδα της μεγάλης κινεζικής αστικής τάξης, έχει από πολύ καιρό συνθηκολογήσει οριστικά με την Ιαπωνία και προετοιμάζεται να φτιάξει μια κυβέρνηση ανδρείκελων. Όσο για την ομάδα της μεγάλης αστικής τάξης που έχει ευρωπαϊκο- αμερικανικό προσανατολισμό, είναι ακόμα ικανή να συνεχίσει την πάλη εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων, αλλά οι συμφιλιωτικές της τάσεις εξακολουθούν να παρουσιάζουν ένα μεγάλο κίνδυνο. Ακολουθεί μια πολιτική επαμφοτερίζουσα: Από τη μια μεριά ακολουθεί την πάλη εναντίον των επιδρομέων, πλάι στις διάφορες δυνάμεις που βρίσκονται έξω από το Κουομιντάνγκ, αλλά από την άλλη υπονομεύει αυτές τις δυνάμεις με όλα τα μέσα, λυσσομανώντας εναντίον του Κ.Κ. και των προοδευτικών στοιχείων. Αυτή είναι μια κλίκα υπεραντιδραστικών στο ενιαίο αντιιαπωνικό μέτωπο. ε) Οι ενδιάμεσες δυνάμεις περιλαμβάνουν τη μεσαία αστική τάξη, τους προοδευτικούς Σενσί και ομάδες που εκπροσωπούν τοπικά μια πραγματική δύναμη. Αν λάβουμε υπόψη μας τις αντιθέσεις που τους αντιπαραθέτουν, τόσο προς τις βασικά κυρίαρχες δυνάμεις –μεγάλους γαιοκτήμονες και μεγαλοαστούς– όσο και προς τους εργάτες και τους αγρότες, κατέχουν μια γενικά ενδιάμεση θέση, ανάμεσα στις προοδευτικές και τις υπεραντιδραστικές δυνάμεις. Αυτές εκπροσωπούν μια ενδιάμεση ομάδα. Αποτελούν το κέντρο του ενιαίου αντιιαπωνικού μετώπου. στ) Οι προοδευτικές δυνάμεις του προλεταριάτου, της αγροτιάς και της μικροαστικής τάξης των πόλεων, που καθοδηγούνται από το Κ.Κ. μεγάλωσαν σημαντικά τα τελευταία χρόνια και δημιούργησαν ήδη, σε χοντρές γραμμές, βάσεις όπου υπάρχει μια δημοκρατική αντιιαπωνική εξουσία. Η επίδραση αυτών των δυνάμεων πάνω στους εργάτες, τους αγρότες και τη μικροαστική τάξη των πόλεων σ’ όλη τη χώρα, είναι πολύ μεγάλη. Απλώνεται επίσης ως ένα βαθμό και στις ενδιάμεσες δυνάμεις. Στο θέατρο των επιχειρήσεων, τα στρατεύματα των Ιαπώνων επιδρομέων, που πολεμούν οι κομμουνιστές, είναι σχεδόν ισοδύναμα αριθμητικώς με τα στρατεύματα που αντιμετωπίζουν οι δυνάμεις του Κουομιντάνγκ.
Οι δυνάμεις που καθοδηγούνται από το Κ.Κ. αποτελούν την προοδευτική πτέρυγα του ενιαίου αντιιαπωνικού μετώπου.
Αυτή είναι η σημερινή πολιτική κατάσταση στην Κίνα. Σ’ αυτές τις συνθήκες, η δυνατότητα να πραγματοποιήσουμε μια στροφή σωστή και να εμποδίσουμε μια στροφή προς το κακό υφίσταται πάντοτε και η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος με ημερομηνία 1η Φλεβάρη ήταν απόλυτα ορθή.
II.
Η βασική προϋπόθεση της νίκης στον πόλεμο εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων είναι η έκταση και το δυνάμωμα του ενιαίου αντιιαπωνικού μετώπου. Για να πετύχουμε αυτό το σκοπό είναι απαραίτητο να εφαρμόσουμε μια τακτική ανάπτυξης των προοδευτικών δυνάμεων, μια τακτική κατάκτησης των ενδιάμεσων δυνάμεων και πάλης εναντίον των υπεραντιδραστικών. Αυτά τα τρία καθήκοντα είναι αξεδιάλυτα δεμένα. Και το μέσο να ενώσουμε όλες αυτές τις δυνάμεις που αντιτίθενται στους Ιάπωνες επιδρομείς είναι η πάλη. Στην περίοδο του ενιαίου αντιιαπωνικού μετώπου, η πάλη είναι το μέσο να ενωθούμε και η ένωση είναι ο σκοπός της πάλης. Αν επιδιώκουμε την ένωση μέσω της πάλης, η ένωση θα γίνει. Αν επιδιώκουμε την ένωση μέσω παραχωρήσεων, η ένωση θα χαθεί. Οι σύντροφοι του Κόμματός μας άρχισαν ήδη να καταλαβαίνουν σιγά-σιγά αυτή την αλήθεια. Όμως πολλοί ακόμα δεν την έχουν αφομοιώσει. Ανάμεσα σ’ αυτούς τους τελευταίους, οι μεν θεωρούν ότι η πάλη μπορεί να σπάσει το ενιαίο μέτωπο, άλλοι ότι ένα μέσο όπως η πάλη μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς κανένα περιορισμό. Μερικοί εφαρμόζουν μια τακτική λαθεμένη προς τις ενδιάμεσες δυνάμεις, άλλοι ακόμα έχουν λαθεμένη ιδέα για τους υπεραντιδραστικούς. Όλες αυτές οι πλάνες πρέπει να επανορθωθούν.
III.
Το να αναπτύξουμε τις προοδευτικές δυνάμεις σημαίνει ν’ αναπτύξουμε τη δύναμη του προλεταριάτου, της αγροτιάς και της μικροαστικής τάξης των πόλεων, αυτό σημαίνει ν’ αυξήσουμε θαρραλέα τις δυνάμεις της 8ης στρατιάς και της νέας 4ης στρατιάς, αυτό σημαίνει να δημιουργήσουμε πολυάριθμα δημοκρατικά Κέντρα Αντίστασης κατά των επιδρομέων, αυτό σημαίνει να εξαπλώσουμε σ’ όλη τη χώρα το δίχτυ οργανώσεων του Κ.Κ., αυτό σημαίνει ν’ αναπτύξουμε σ’ όλη τη χώρα το μαζικό κίνημα των εργατών, των αγροτών, των νέων, των γυναικών, των παιδιών κ.λπ., αυτό σημαίνει να κερδίσουμε όλους τους διανοούμενους της χώρας, αυτό σημαίνει να πλατύνουμε τα πλαίσια του κινήματος για την εγκαθίδρυση μιας συνταγματικής κυβέρνησης, παίρνοντας με το μέρος μας τις μεγάλες λαϊκές μάζες.
Μόνο αναπτύσσοντας βήμα προς βήμα τις προοδευτικές δυνάμεις μπορούμε να εμποδίσουμε τη σημερινή κατάσταση να πάρει κακό δρόμο, να εμποδίσουμε τη συνθηκολόγηση και τη διάσπαση και να ρίξουμε τις στέρεες βάσεις της νίκης εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων. Η ανάπτυξη όμως των προοδευτικών δυνάμεων θα απαιτήσει μια μακριά και δύσκολη πάλη: πρέπει να πολεμήσουμε με πείσμα, όχι μόνο τους Ιάπωνες ιμπεριαλιστές και τους προδότες του έθνους, αλλά και τους υπεραντιδραστικούς. Επειδή οι υπεραντιδραστικοί αντιτίθενται στην ανάπτυξη των προοδευτικών δυνάμεων, ενώ οι ενδιάμεσες δυνάμεις διστάζουν, είναι αδύνατο, χωρίς μια αποφασιστική πάλη που θα στεφθεί από επιτυχίες πραγματικές εναντίον των υπεραντιδραστικών, ν’ αντιμετωπίσουμε την πίεση αυτών των τελευταίων και να νικήσουμε τους δισταγμούς των ενδιάμεσων δυνάμεων και, στην περίπτωση αυτή, οι προοδευτικές δυνάμεις δεν θα μπορέσουν ν’ αναπτυχθούν.
IV.
Το να κερδίσουμε τις ενδιάμεσες δυνάμεις, αυτό σημαίνει να κερδίσουμε τη μεσαία αστική τάξη, τους προοδευτικούς Σενσί και τις ομάδες που διαθέτουν τοπικά πραγματική δύναμη. Αυτές οι τρεις κατηγορίες διαφέρουν μεταξύ τους, αλλά αποτελούν όλες μέρος των ενδιάμεσων δυνάμεων στη σημερινή κατάσταση. Όταν λέμε μεσαία αστική τάξη πρέπει να εννοούμε την εθνική αστική τάξη, που δεν περιλαμβάνεται στην κατηγορία των κομπραδόρων, δηλαδή στην κατηγορία της μεγάλης αστικής τάξης. Αν και υπάρχουν ταξικές αντιθέσεις, ανάμεσα σ’ αυτή και τους εργάτες, αν και αυτή παίρνει μια στάση αρνητική προς την ανεξαρτησία της εργατικής τάξης, τούτο δεν σημαίνει ότι δεν υφίσταται και αυτή το ζυγό των Ιαπώνων ιμπεριαλιστών στις κατεχόμενες περιοχές και τα βάσανα από τους μεγάλους γαιοκτήμονες και τη μεγαλοαστική τάξη στις περιοχές που κυριαρχεί το Κουομιντάνγκ. Γι’ αυτό ακόμα θέλει μέχρι τώρα να αγωνιστεί εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων και να πάρει για λογαριασμό της την πολιτική εξουσία. Στο ζήτημα του πολέμου εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων, η μεσαία αστική τάξη είναι υπέρ της ένωσης εν ονόματι του πολέμου, και στο ζήτημα της εξουσίας υποστηρίζει το κίνημα για την εγκαθίδρυση μιας συνταγματικής κυβέρνησης, προσπαθώντας ταυτόχρονα να χρησιμοποιήσει για δικούς της σκοπούς τις αντιθέσεις ανάμεσα στις προοδευτικές και τις υπεραντιδραστικές δυνάμεις. Μας είναι απαραίτητο να κερδίσουμε αυτό το στρώμα και να το πάρουμε με το μέρος μας.
Οι προοδευτικοί Σενσί αποτελούν την αριστερή πτέρυγα των γαιοκτημόνων, δηλαδή είναι οι αστοποιημένοι γαιοκτήμονες. Οι πολιτικές τους θέσεις συμφωνούν στις γενικές γραμμές με τις θέσεις της μεσαίας αστικής τάξης. Έχουν ταξικές αντιθέσεις που τους αντιπαραθέτουν στην αγροτιά, αλλά ταυτόχρονα τους αντιπαραθέτουν και προς τους μεγάλους γαιοκτήμονες και τη μεγαλοαστική τάξη. Κρατούν αρνητική στάση έναντι των υπεραντιδραστικών, αλλά θέλουν και αυτοί, επίσης, να χρησιμοποιήσουν τις αντιθέσεις, ανάμεσα σ’ εμάς και στους υπεραντιδραστικούς, για να πετύχουν τους δικούς τους πολιτικούς σκοπούς. Και αυτή την ομάδα δεν πρέπει να την παραμελήσουμε, πρέπει να την κερδίσουμε.
Στις ομάδες που διαθέτουν τοπικά πραγματικές δυνάμεις βρίσκονται οι στρατηγοί που ασκούν μια σταθερή κυριαρχία σ’ αυτή ή εκείνη την περιοχή και οι στρατηγοί που διοικούν στρατεύματα «φύρδην-μίγδην» και δεν ελέγχουν την περιοχή. Αν και υπάρχουν αντιθέσεις που τους αντιπαραθέτουν προς τις προοδευτικές δυνάμεις, βρίσκονται ταυτόχρονα σε αντίθεση και με τη σημερινή Κεντρική Κυβέρνηση του Κουομιντάνγκ, που η πολιτική της αποσκοπεί στο να υπερασπίσει τα ίδια της τα συμφέροντα σε βάρος άλλων. Προσπαθούν κι αυτοί επίσης να χρησιμοποιήσουν τις αντιθέσεις ανάμεσα σε εμάς και στους υπεραντιδραστικούς για να πετύχουν τους δικούς τους σκοπούς. Οι βασικοί εκπρόσωποι των ομάδων που διαθέτουν τοπικά πραγματικές δυνάμεις ανήκουν, ως επί το πλείστον, στους μεγάλους γαιοκτήμονες και στη μεγαλοαστική τάξη. Γι’ αυτό, κι όταν ακόμα εκδηλώνουν μερικές προοδευτικές τάσεις στον πόλεμο εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων, ξαναγυρίζουν γρήγορα στις αντιδραστικές τους θέσεις. Όμως, επειδή αυτές οι ομάδες βρίσκονται σε αντίθεση με τις κεντρικές αρχές του Κουομιντάνγκ, μπορεί, αν εφαρμόσουμε μια σωστή πολιτική, να πάρουν ουδέτερη θέση, ενώ θα διαρκεί ο αγώνας μας κατά των υπεραντιδραστικών.
Επιδιωκόμενος σκοπός της πολιτικής μας είναι το να κερδίσουμε κάθε μια από τις τρεις κατηγορίες των ενδιάμεσων δυνάμεων που αναφέραμε. Η πολιτική αυτή δεν είναι μόνο διαφορετική από την πολιτική που εφαρμόζουμε για να κερδίσουμε την αγροτιά και τη μικροαστική τάξη των πόλεων, ακόμα εφαρμόζεται και διαφορετικά σε κάθε μια από τις κατηγορίες αυτές των ενδιάμεσων δυνάμεων. Στην αγροτιά και στη μικροαστική τάξη των πόλεων κερδίζουμε το βασικό μας σύμμαχο, ενώ στις ενδιάμεσες δυνάμεις δεν κερδίζουμε παρά ένα σύμμαχο στην πάλη εναντίον του ιμπεριαλισμού. Ανάμεσα στις ενδιάμεσες δυνάμεις, η μεσαία αστική τάξη και οι προοδευτικοί Σενσί μπορούν να παλέψουν μαζί μας εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων και να πάρουν επίσης μέρος στη δημιουργία μιας αντιιαπωνικής δημοκρατικής εξουσίας, αλλά φοβούνται την αγροτική επανάσταση. Μερικοί απ’ αυτούς δεν μπορούν να πάρουν μέρος στην πάλη εναντίον των υπεραντιδραστικών, παρά μόνον μέχρι ενός ορισμένου σημείου, άλλοι μπορούν να κρατήσουν μια ευμενή ουδετερότητα, άλλοι ακόμη μια αναγκαστική ουδετερότητα. Οι ομάδες που διαθέτουν τοπικά πραγματικές δυνάμεις, ενώ διεξάγουν στο πλευρό μας την πάλη εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων, δεν μπορούν παρά να τηρήσουν μια προσωρινή ουδετερότητα στην πάλη μας εναντίον των υπεραντιδραστικών. Δεν θέλουν να οικοδομήσουν μαζί μας ένα δημοκρατικό καθεστώς, γιατί οι ίδιοι αποτελούν μέρος των μεγάλων γαιοκτημόνων και της μεγαλοαστικής τάξης. Η θέση των ενδιάμεσων δυνάμεων υπόκειται σε ταλαντεύσεις και, αναπόφευκτα, θα δημιουργηθεί ανάμεσά τους μια διαφοροποίηση. Να γιατί πρέπει, ενώ θα κατακρίνουμε τους δισταγμούς τους, να ξέρουμε να τους πείθουμε και να τους κριτικάρουμε.
Στην περίοδο του ενιαίου αντιιαπωνικού μετώπου, η κατάκτηση των ενδιάμεσων δυνάμεων είναι για εμάς ένα καθήκον εξαιρετικής σημασίας, αλλά δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί παρά μόνο κάτω από ορισμένους όρους. Αυτοί οι όροι είναι: α) Να έχουμε αρκετές δυνάμεις, β) Να σεβόμαστε τα συμφέροντα των ενδιάμεσων δυνάμεων, γ) Να παλεύουμε αποφασιστικά εναντίον των υπεραντιδραστικών: στην πάλη αυτή πρέπει να νικάμε συστηματικά. Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις οι ενδιάμεσες δυνάμεις μπορεί να διστάσουν ή να συμμαχήσουν με τους υπεραντιδραστικούς στην επίθεσή τους εναντίον μας, γιατί οι υπεραντιδραστικοί αναπτύσσουν επίσης όλες τις προσπάθειές τους για να μας απομονώσουν. Αυτές οι ενδιάμεσες δυνάμεις έχουν ένα μεγάλο βάρος στην Κίνα και μπορούν συχνά να παίξουν ένα ρόλο αποφασιστικό στην πάλη μας εναντίον των υπεραντιδραστικών. Πρέπει επίσης προς αυτές να κρατήσουμε μια εξαιρετικά συνετή στάση.
V.
Οι δυνάμεις των υπεραντιδραστικών είναι σήμερα οι δυνάμεις των μεγάλων γαιοκτημόνων και της μεγαλοαστικής τάξης. Οι τάξεις αυτές διαιρούνται σήμερα σε δύο ομάδες: στους συνθηκολόγους και τους οπαδούς του πολέμου εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων. Μπορεί στο μέλλον να πραγματοποιηθεί ακόμα μια καινούργια διαφοροποίηση ανάμεσα σ’ αυτές. Η ομάδα της μεγαλοαστικής τάξης, που συγκεντρώνει τους οπαδούς του πολέμου εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων, διαφέρει από την ομάδα των συνθηκολόγων στο ότι κατέχει επαμφοτερίζουσα θέση: από τη μια μεριά είναι ακόμα οπαδός της ένωσης στον πόλεμο εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων και από την άλλη εφαρμόζει μια πολιτική εξαιρετικά αντιδραστική για τη συντριβή των προοδευτικών δυνάμεων, που αποτελεί τον πρόλογο για μια κατοπινή συνθηκολόγηση. Επειδή αυτή η ομάδα εξακολουθεί να εκδηλώνει για την ώρα επιθυμία για την ένωση, εν ονόματι της πάλης εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων, έχουμε ακόμα τη δυνατότητα να τη συγκρατήσουμε στο εσωτερικό του ενιαίου αντιιαπωνικού μετώπου και για όσο περισσότερο καιρό το κατορθώσουμε αυτό, τόσο το καλύτερο είναι. Θα ήταν λάθος να παραμελήσουμε αυτή τη δυνατότητα, να παραμελήσουμε τη δυνατότητα της συνεργασίας μ’ αυτή την ομάδα, να την τοποθετήσουμε στους ολοκληρωμένους συνθηκολόγους που είναι έτοιμοι κάθε στιγμή να πολεμήσουν τους κομμουνιστές. Όμως, από την άλλη μεριά, επειδή αυτή η ομάδα εφαρμόζει παντού στη χώρα μια αντιδραστική πολιτική για τη συντριβή των προοδευτικών δυνάμεων, επειδή δεν πραγματοποιεί το κοινό πρόγραμμα των τριών επαναστατικών αρχών του λαού, αλλά απεναντίας αντιτίθεται επίμονα στην πραγματοποίηση του προγράμματος που κάνουμε εμείς, επειδή αντιτίθεται αποφασιστικά στο ότι εμείς παραβιάζουμε τα όρια που μας επιτρέπει, δηλαδή δεν μας εξουσιοδοτεί να διεξάγουμε εναντίον του επιδρομέα παρά μόνο έναν πόλεμο τόσο παθητικό όσο ο δικός της, επειδή προσπαθεί να μας αφομοιώσει και, μπροστά στην αντίστασή μας, ασκεί πάνω μας μια ιδεολογική, πολιτική και στρατιωτική πίεση, επειδή γίνονται όλα αυτά, μάς είναι απαραίτητο να υιοθετήσουμε μια τακτική απόκρουσης στην αντιδραστική της πολιτική και να διεξάγουμε εναντίον της μια αποφασιστική πάλη στον ιδεολογικό, πολιτικό και στρατιωτικό τομέα.
Αυτή είναι η διπλή επαναστατική πολιτική –πολιτική ένωσης μέσω της πάλης– που αντιπαραθέτουμε στη διπλή πολιτική των υπεραντιδραστικών. Αν, στο ιδεολογικό μέτωπο, ξέρουμε να προωθήσουμε τις σωστές επαναστατικές θεωρητικές θέσεις μας και με τη βοήθειά τους να καταφέρουμε ένα αποφασιστικό χτύπημα στις αντεπαναστατικές μηχανορραφίες των υπεραντιδραστικών, αν, στην πολιτική, παίρνουμε τακτικά μέτρα, που να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της στιγμής και αν καταφέρουμε ένα συντριπτικό χτύπημα στην πολιτική τους της πάλης εναντίον των κομμουνιστών, εναντίον της προόδου, αν παίρνουμε τα κατάλληλα στρατιωτικά μέτρα και καταφέρουμε ένα αποφασιστικό χτύπημα στη στρατιωτική τους επίθεση, τότε θα είμαστε σε θέση να περιορίσουμε την ένταση της στρατιωτικής τους δραστηριότητας και να τους υποχρεώσουμε να δώσουν σημασία στις προοδευτικές δυνάμεις, να κερδίσουμε τις ενδιάμεσες δυνάμεις και να απομονώσουμε τους υπεραντιδραστικούς. Και θα είμαστε επίσης σε θέση να κερδίσουμε εκείνους από τους υπεραντιδραστικούς που θέλουν ακόμα να πολεμήσουν εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων, να παρατείνουμε την παραμονή τους στους κόλπους του ενιαίου αντιιαπωνικού μετώπου και ν’ αποφύγουμε ένα μεγάλο εμφύλιο πόλεμο, όμοιο με εκείνον που έγινε στο παρελθόν. Γι’ αυτό, στην περίοδο του ενιαίου αντιιαπωνικού μετώπου, η πάλη μας εναντίον των υπεραντιδραστικών δεν διεξάγεται μόνο με τη φροντίδα ν’ αντιτάξουμε μια άμυνα στην επίθεσή τους, –μια άμυνα που θα αποσκοπεί στο ν’ αποφύγει τις απώλειες των προοδευτικών δυνάμεων– αλλά για να εξασφαλίσει επίσης την κατοπινή ανάπτυξη των προοδευτικών δυνάμεων και ταυτόχρονα για να παρατείνει την αντίσταση των υπεραντιδραστικών στους Ιάπωνες επιδρομείς και ακόμα για να διατηρήσουμε τη συνεργασία με τους υπεραντιδραστικούς, με το σκοπό να αποτρέψουμε ένα νέο και μεγάλο εμφύλιο πόλεμο. Αν δεν συνεχίσουμε αυτή την πάλη, οι προοδευτικές δυνάμεις θα εξασθενιστούν από τους υπεραντιδραστικούς, το ενιαίο μέτωπο δεν θα μπορέσει να υπάρξει, το εμπόδιο που εμποδίζει τους υπεραντιδραστικούς να συνθηκολογήσουν με τον εχθρό θα εξαφανισθεί και ο εμφύλιος πόλεμος θα ξεσπάσει. Συνεπώς, η πάλη εναντίον των υπεραντιδραστικών, είναι ένα απαραίτητο μέσο ένωσης όλων των δυνάμεων, που διεξάγουν τον πόλεμο εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων, με το σκοπό να πετύχουμε να εξελιχθεί προς το καλύτερο η σημερινή κατάσταση και να εμποδίσουμε ένα μεγάλο εμφύλιο πόλεμο. Αυτή η αλήθεια έχει επιβεβαιωθεί απ’ όλη μας την πείρα.
Αλλά στην περίοδο του αντιιαπωνικού μετώπου είναι απαραίτητο να προσέχουμε τις ακόλουθες αρχές, σε ό,τι αφορά την πάλη εναντίον των υπεραντιδραστικών.
Πρώτον, η αρχή της αυτοάμυνας. «Όσο δεν μας πειράζουν δεν θα πειράξουμε κανέναν, αν όμως μας πειράξουν, δεν θα σταυρώσουμε τα χέρια.» Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επιτεθούμε πρώτοι, χωρίς λόγο, αλλά και ότι, κατά τον ίδιο τρόπο, δεν πρέπει να υστερήσουμε στο να ανταποδώσουμε χτύπημα στο χτύπημα. Αυτού βρίσκεται ο αμυντικός χαρακτήρας της πάλης μας. Αλλά όταν οι υπεραντιδραστικοί επιδίδονται σε στρατιωτικές επιθέσεις εναντίον μας, οφείλουμε κάθε φορά να εκμηδενίζουμε αποφασιστικά τον αντίπαλο, ως το τέλος, οριστικά και ολοκληρωτικά.
Δεύτερο, η αρχή της νίκης. «Ή δεν χτυπάμε καθόλου, ή αν χτυπήσουμε αυτό γίνεται για να νικήσουμε.» Μ’ άλλα λόγια, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να συγκρουόμαστε ένοπλα, χωρίς να έχουμε σκεφτεί ώριμα, χωρίς να έχουμε προετοιμαστεί, χωρίς να είμαστε σίγουροι για την επιτυχία. Πρέπει να ξέρουμε να επωφελούμαστε από τις αντιθέσεις του στρατοπέδου των υπεραντιδραστικών. Να τους χτυπάμε, διαλέγοντας πρώτα τους πιο αντιδραστικούς και όχι να τους παίρνουμε όλους μαζί. Σ’ αυτό βρίσκεται ο περιορισμένος χαρακτήρας των αγώνων μας με τον εχθρό.
Τρίτο, η αρχή της ανακωχής. «Σε μια δοσμένη στιγμή, όταν μια επίθεση των υπεραντιδραστικών αποκρουστεί και δεν επαναλαμβάνουν άλλες επιθέσεις, πρέπει έγκαιρα να σταματάμε και να διακόπτουμε τη στιγμή αυτή την ένοπλη σύγκρουση.» Στην περίοδο που ακολουθεί, τα δύο μέρη τηρούν την ανακωχή και τότε εμείς πρέπει να πάρουμε την πρωτοβουλία και να βρούμε μια συμφωνία με τους υπεραντιδραστικούς στην ενότητα δράσης. Αν δέχονται, κλείνουμε μαζί τους μια συμφωνία ειρηνική. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μαχόμαστε ακατάπαυστα κάθε μέρα, κάθε ώρα. Δεν πρέπει επίσης να αφηνόμαστε να φτάνουμε στην παραζάλη της επιτυχίας. Αυτού βρίσκεται ο μεταβατικός χαρακτήρας της κάθε μάχης μας. Μόνον όταν οι υπεραντιδραστικοί κάνουν νέα επίθεση θα απαντήσουμε πάλι με τον ένοπλο αγώνα. Οι τρεις αυτές αρχές μπορούν επίσης να χαρακτηριστούν με αυτές τις λέξεις: «Λογική, υπολογισμός και αυτοκυριαρχία». Ακολουθώντας με επιμονή μια πάλη στηριγμένη σ’ αυτές τις τρεις αρχές –λογική, υπολογισμός και αυτοκυριαρχία– θα μπορέσουμε να αναπτύξουμε τις προοδευτικές δυνάμεις και να απομονώσουμε τους υπεραντιδραστικούς για να μην μπορούν, έπειτα, αυτοί οι τελευταίοι να διακινδυνεύσουν μια επίθεση εναντίον μας, μια συμφωνία με τον εχθρό, την εξαπόλυση του εμφυλίου πολέμου. Θα έχουμε επίσης εξασφαλίσει τη δυνατότητα μιας αλλαγής της σημερινής κατάστασης προς το καλύτερο.
VI.
Το Κουομιντάνγκ είναι ένα Κόμμα με ετερογενή σύνθεση. Περιλαμβάνει και υπεραντιδραστικούς, και ενδιάμεσες δυνάμεις, και προοδευτικές δυνάμεις. Δεν μπορούμε να τοποθετήσουμε το Κουομιντάνγκ, στο σύνολό του, στους υπεραντιδραστικούς. Επειδή η διοίκηση του Κουομιντάνγκ εκδίδει αντεπαναστατικές διαταγές που προκαλούν προστριβές, όπως π.χ. τα «Μέτρα που αποσκοπούν στον περιορισμό της δραστηριότητας των ξένων κομμάτων» και κινητοποιεί όλες τις δυνάμεις της για να προκαλεί παντού στη χώρα ιδεολογικές, πολιτικές και στρατιωτικές προστριβές, με αντεπαναστατικούς σκοπούς, μερικοί νομίζουν ότι όλο το Κουομιντάνγκ αποτελείται από υπεραντιδραστικούς. Αυτό είναι μια πλάνη. Στο Κουομιντάνγκ οι υπεραντιδραστικοί κατέχουν ακόμα και διευθυντικές θέσεις και καθορίζουν την πολιτική του Κόμματός τους, αλλά δεν αποτελούν σε αυτό παρά μειοψηφία. Όσο για τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών του Κουομιντάνγκ (ένας μεγάλος αριθμός απ’ αυτό, δεν είναι παρά ονομαστικά μέλη του Κουομιντάνγκ), δεν μπορεί οπωσδήποτε να μπει στην κατηγορία των υπεραντιδραστικών. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε καλά, γιατί μόνο τότε θα μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε τις αντιθέσεις που υπάρχουν στους κόλπους του Κουομιντάνγκ, να πλησιάσουμε μ’ ένα διαφορετικό τρόπο τις διάφορες ομάδες που το συνθέτουν και να επιδιώξουμε, μ’ όλες μας τις δυνάμεις, την ένωση με τις ενδιάμεσες και προοδευτικές ομάδες.
VII.
Στα ζητήματα που αφορούν τη δημιουργία οργάνων εξουσίας στα Κέντρα Αντίστασης εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων πρέπει, κατ’ αρχήν, να θεωρήσουμε αυτή την εξουσία σαν την εξουσία του ενιαίου αντιιαπωνικού μετώπου. Μια τέτοια εξουσία δεν υπάρχει ακόμα στις περιοχές που βρίσκονται κάτω από την κυριαρχία του Κουομιντάνγκ. Αυτή η εξουσία είναι η εξουσία όλων εκείνων που υποστηρίζουν τον πόλεμο εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων και τη δημοκρατία, δηλαδή είναι δημοκρατική δικτατορία της συμμαχίας πολλών επαναστατικών τάξεων, δικτατορία που στρέφεται εναντίον των προδοτών του Έθνους και των αντιδραστικών. Διαφέρει από τη δικτατορία των γαιοκτημόνων και της αστικής τάξης, αλλά, επίσης, σε ορισμένα σημεία και από τη δικτατορία των εργατών και των αγροτών, με τη στενή έννοια του όρου. Η σύνθεση των οργάνων της εξουσίας πρέπει να είναι η εξής: τα μέλη του Κ.Κ. κατέχουν το 1/3 των θέσεων κι εκπροσωπούν το προλεταριάτο και το πιο φτωχό κομμάτι της αγροτιάς, τα προοδευτικά στοιχεία της αριστεράς κατέχουν το 1/3 των θέσεων και εκπροσωπούν τη μικροαστική τάξη, ενώ το τελευταίο τρίτο αποτελείται από ενδιάμεσα και άλλα στοιχεία που εκπροσωπούν τη μεσαία αστική τάξη και τους προοδευτικούς Σενσί. Μόνον οι προδότες του έθνους και τα αντικομμουνιστικά στοιχεία δεν έχουν το δικαίωμα να παίρνουν μέρος στα όργανα της εξουσίας. Αυτή η κατεύθυνση αρχής, σε ό,τι αφορά τη σύνθεση των οργάνων της εξουσίας, είναι απόλυτα αναγκαία, γιατί αλλιώς δεν θα μπορέσει να εξασφαλιστεί σ’ αυτή την εξουσία ο χαρακτήρας μια εξουσίας του ενιαίου εθνικού αντιιαπωνικού μετώπου. Αυτή η πολιτική για τη σύνθεση των οργάνων της εξουσίας είναι η γνήσια πολιτική του Κόμματός μας και είναι απαραίτητο να την εφαρμόσουμε πραγματικά και όχι σχηματικά. Αλλά αυτή δεν είναι παρά κατεύθυνση αρχής και πρέπει να την εφαρμόσουμε παίρνοντας υπόψη μας τις συγκεκριμένες συνθήκες. Δεν πρέπει όλα να τα κολλάμε μηχανικά σ’ αυτούς τους αριθμούς. Σε ό,τι αφορά τα όργανα βάσης της εξουσίας, αυτή η κατεύθυνση μπορεί λίγο να τροποποιηθεί για να μην αφήσουμε τους Τουάο, τους Σενσί και τους γαιοκτήμονες να βάλουν χέρι στα όργανα της εξουσίας. Όμως το πνεύμα τους πρέπει να είναι σεβαστό.
Για όσους δεν είναι κομμουνιστές και μπαίνουν στα όργανα της εξουσίας του ενιαίου αντιιαπωνικού μετώπου, δεν έχει πρωταρχική σημασία αν ανήκουν σ’ αυτό ή το άλλο Κόμμα. Στις περιοχές όπου ασκείται η εξουσία του ενιαίου αντιιαπωνικού μετώπου δεν έχει σημασία ποιο Κόμμα ή ποια ομάδα –είτε πρόκειται για το Κουομιντάνγκ είτε για άλλο Κόμμα– πρέπει να απολαμβάνει το δικαίωμα νόμιμης ύπαρξης, με τη μόνη προϋπόθεση να μην δρα εναντίον του Κ.Κ., αλλά να συνεργάζεται μαζί του.
Η πολιτική του ενιαίου αντιιαπωνικού μετώπου στο ζήτημα των εκλογών για τα όργανα της εξουσίας πρέπει να συνίσταται στο εξής: κάθε κινέζος πολίτης που έφτασε στην ηλικία των 18 ετών, που βοηθάει τον αγώνα εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων και υποστηρίζει τη δημοκρατία, πρέπει να έχει το δικαίωμα να εκλέγει και να εκλέγεται, ανεξάρτητα σε ποια τάξη ανήκει, ανεξάρτητα από φύλο, πολιτικές πεποιθήσεις και πολιτιστικό επίπεδο. Τα όργανα της εξουσίας του ενιαίου αντιιαπωνικού μετώπου, πρέπει να εκλεγούν από το λαό και να γίνει διάβημα στην Εθνική Κυβέρνηση να επικυρώσει μεταγενέστερα το αποτέλεσμα των εκλογών. Η διάρθρωση των οργάνων της εξουσίας ανταποκρίνεται στην αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Όλη τη δραστηριότητα των οργάνων του ενιαίου αντιιαπωνικού μετώπου πρέπει να τη στηρίξουμε: α) στην πάλη εναντίον του ιαπωνικού ιμπεριαλισμού, των προδοτών και των αντιδραστικών που ξεσκεπάστηκαν, β) στην υπεράσπιση του λαού που παίρνει μέρος στην πάλη εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων, γ) στη ρύθμιση των συμφερόντων όλων των κοινωνικών στρωμάτων, που ευνοούν την πάλη εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων και στη βελτίωση των συνθηκών ζωής των εργατών και των αγροτών. Η δημιουργία τέτοιων οργάνων εξουσίας του ενιαίου αντιιαπωνικού μετώπου θα ασκήσει μια τεράστια επιρροή σ’ όλη τη χώρα και θα χρησιμεύσει για υπόδειγμα στην οργάνωση της εξουσίας του ενιαίου μετώπου παντού σ’ όλη την Κίνα. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο όλα τα μέλη του Κόμματός μας να αποκτήσουν βαθειά συνείδηση αυτής της κατάστασης και να εφαρμόσουν ενεργητικά τις αρχές που προ ολίγου εκθέσαμε.
VIII.
Στην πάλη για την ανάπτυξη των προοδευτικών δυνάμεων, για την κατάκτηση των ενδιάμεσων δυνάμεων και για την απομόνωση των υπεραντιδραστικών, δεν πρέπει να υποτιμάμε το ρόλο των διανοούμενων. Τόσο περισσότερο, όταν οι υπεραντιδραστικοί, από την πλευρά τους, παλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις για να κερδίσουν τους διανοούμενους. Γι’ αυτό, το να περάσουν όλοι οι προοδευτικοί διανοούμενοι στη σφαίρα επιρροής του Κόμματός μας αποτελεί για μας ένα πολιτικό καθήκον αναγκαίο και σημαντικό.
IX.
Η προπαγάνδα μας πρέπει να στηρίζεται στις πιο κάτω διεκδικήσεις: α) Να πραγματοποιήσουμε την εντολή του Σουν- Γιατ- Σεν: να κινητοποιούμε τις μάζες σε μια αδιάσπαστη πάλη εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων, β) Να πραγματοποιήσουμε την αρχή του εθνισμού: να αντισταθούμε ενεργητικά στον ιαπωνικό ιμπεριαλισμό. Στην εξωτερική πολιτική να εργαστούμε για την εξασφάλιση της πλήρους εθνικής απελευθέρωσης του κινεζικού λαού, ενώ στην εσωτερική πολιτική να εργαστούμε για την εξασφάλιση της ισότητας των δικαιωμάτων όλων των εθνοτήτων στη χώρα, γ) Να πραγματοποιήσουμε την αρχή της εξουσίας του λαού: να εξασφαλίσουμε στο λαό μια απεριόριστη ελευθερία πάλης εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων και, για τη σωτηρία της πατρίδας, να εκλέξουμε από το λαό τα κυβερνητικά όργανα, σ’ όλη την κλίμακα, να εγκαθιδρύσουμε την επαναστατική δημοκρατική εξουσία του ενιαίου εθνικού αντιιαπωνικού μετώπου, δ) Να πραγματοποιήσουμε την αρχή της λαϊκής ευημερίας: να καταργήσουμε τη βαριά φορολογία και τις κρατήσεις, να ελαττώσουμε το μίσθωμα της γης και τους τόκους, ν’ αποκαταστήσουμε την εργάσιμη ημέρα των 8 ωρών, ν’ αναπτύξουμε τη γεωργία, τη βιομηχανία και το εμπόριο, να βελτιώσουμε τις συνθήκες ζωής του λαού, ε) Να εφαρμόσουμε τη δήλωση του Τσιάνγκ Κάι Σεκ που λέει ότι «όλη η χώρα απ’ άκρη σ’ άκρη, όλος ο λαός, από τον πιο μικρό ως τον πιο μεγάλο, όλος ο κόσμος χωρίς εξαίρεση είναι υποχρεωμένος να διεξάγει πόλεμο εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων, υπερασπίζοντας το πάτριο έδαφος».
Όλες αυτές οι διεκδικήσεις έχουν διατυπωθεί από το Κουομιντάνγκ σαν πρόγραμμά του κι είναι ταυτόχρονα το κοινό πρόγραμμα του Κουομιντάνγκ και του Κομμουνιστικού Κόμματος. Αλλά το σημερινό Κουομιντάνγκ είναι ανίκανο να ικανοποιήσει όλες αυτές τις διεκδικήσεις, εκτός μόνον απ’ ό,τι αφορά τον πόλεμο εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων. Μόνο το Κ.Κ. και οι προοδευτικές δυνάμεις είναι ικανοί να πραγματοποιήσουν αυτό το πρόγραμμα. Αυτό είναι το πιο στοιχειώδες πρόγραμμα που μπορεί να υπάρξει. Έχει διαδοθεί πλατιά στο λαό, αλλά πολλά μέλη του Κ.Κ. δεν ξέρουν ακόμα να το χρησιμοποιήσουν σαν ένα όπλο για να κινητοποιήσουν τις λαϊκές μάζες και να απομονώσουν τους υπεραντιδραστικούς. Στο εξής είναι απαραίτητο να χρησιμοποιούμε σταθερά στην προπαγάνδα μας τα 5 σημεία αυτού του προγράμματος και να τα εκλαϊκεύουμε με μηνύματα, δηλώσεις, τρικ, άρθρα, λόγους, συζητήσεις κ.λπ. Στις περιοχές του Κουομιντάνγκ αυτό δεν είναι παρά ένα πρόγραμμα προπαγάνδας, αλλά στις περιοχές όπου εμφανίζονται η 8η και η νέα 4η στρατιά, είναι ένα πρόγραμμα δράσης. Συμμορφούμενοι στις απαιτήσεις αυτού του προγράμματος ενεργούμε νόμιμα, ενώ η αντίθεση των υπεραντιδραστικών στην πραγματοποίηση, με τις φροντίδες μας, αυτού του προγράμματος είναι παράνομη. Στο στάδιο της αστικοδημοκρατικής επανάστασης αυτές οι θέσεις του προγράμματος του Κουομιντάνγκ συμπίπτουν βασικά με το πρόγραμμά μας. Όμως, η ιδεολογία του Κουομιντάνγκ είναι σε βάθος διαφορετική από την ιδεολογία του Κ.Κ. Γι’ αυτό, οφείλουμε μόνο να εφαρμόσουμε αυτό το κοινό πρόγραμμα της αστικοδημοκρατικής επανάστασης, χωρίς όμως να ρυμουλκηθούμε, με κανένα τρόπο, από την ιδεολογία του Κουομιντάνγκ.
11 Μάρτη 1940
Θέσεις από την εισήγηση του σ. Μάο Τσε Τουνγκ στη σύσκεψη των ηγετικών στελεχών του Κόμματος στο Γενάν.