ΦΑΚΕΛΟΣ: Οικονομική κρίση

Συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις στην πληττόμενη από την κρίση Ευρώπη

Τα διεθνή και εγχώρια ΜΜΕ προσπαθούν να σπείρουν στον κόσμο της δουλειάς την παγωμάρα και την αίσθηση της αδυναμίας, ανακοινώνοντας κάθε μέρα δεκάδες χιλιάδες απολύσεις και αναγγέλλοντας ότι τα χειρότερα ακόμη δεν ήρθαν. Πρόκειται για μια ενορχηστρωμένη εκστρατεία, ώστε οι εργαζόμενοι να καταπιούν την οργή τους και να λουφάξουν, ελπίζοντας ότι δεν θα έχουν την τύχη των υπολοίπων. Σ’ αυτό έχουν τη βοήθεια των "υπεύθυνων" αντιπολιτεύσεων και των καρεκλοκένταυρων του ευρωπαϊκού συνδικαλισμού που, αντί να ξεσηκώσουν και να συντονίσουν κύματα διαμαρτυρίας και να απαιτήσουν τη λήψη μέτρων υπέρ του εργαζόμενου λαού κι όχι υπέρ των καπιταλιστών, περιορίζονται σε "μετρημένες" ανακοινώσεις και άσφαιρες κινητοποιήσεις.

Κι όμως! Παρ’ όλη την προκλητική αναισθησία των "φιλολαϊκών" ηγεσιών και την εκφοβιστική προπαγάνδα των κυρίαρχων ΜΜΕ, απ’ άκρη σ’ άκρη της Ευρώπης συνεχίζονται και πολλαπλασιάζονται οι λαϊκές διαμαρτυρίες. Στην Ισλανδία, πάλαι ποτέ υπόδειγμα "επιτυχίας" του νεοφιλελευθερισμού, χιλιάδες πολίτες κατεβαίνουν στους δρόμους με αγανάκτηση και αιτήματα πρωτοφανή για αυτή τη μικρή χώρα που θεωρούνταν υπόδειγμα κοινωνικής γαλήνης: "Να παραιτηθεί η κυβέρνηση", "Να παραιτηθεί ο πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας" είναι η φωνή που βγαίνει από μυριάδες στόματα εργαζόμενων και συνταξιούχων που έχασαν ό,τι είχαν και δεν είχαν.

Στη Ρουμανία, που βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης, σχεδόν καθημερινές είναι οι διαδηλώσεις και οι απεργίες εργαζόμενων και συνταξιούχων. Στην πρώτη γραμμή βρίσκονται οι 190.000 εκπαιδευτικοί της χώρας, που αντεπιτίθενται στην κυβερνητική πολιτική απαιτώντας αυξήσεις 50% και απειλούν με απεργία διαρκείας. Πολλοί ακόμη κλάδοι εργαζόμενων στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα προσανατολίζονται στην υιοθέτηση παρόμοιων αιτημάτων και μαχητικών απεργιών, ενώ και οι συνταξιούχοι κατεβαίνουν στους δρόμους. Παρόμοια είναι η κατάσταση και στην Ουγγαρία, όπου η "κεντροαριστερή" κυβέρνηση προσανατολίζεται να αντιμετωπίσει την κατάρρευση της οικονομίας της χώρας με… δραστικές περικοπές στις συντάξεις και τους μισθούς, χειροκροτούμενη από το ΔΝΤ. Αντίθετα, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι εκφράζουν την οργή τους σε διαδηλώσεις που τις τελευταίες εβδομάδες καλύπτουν τις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας.

Στη Γερμανία οι επίσημες συνδικαλιστικές ηγεσίες αναγκάζονται, κάτω από την πίεση των αγανακτισμένων από τις επιπτώσεις της κρίσης εργαζόμενων, να ζητούν μεγάλες αυξήσεις ενόψει των νέων συλλογικών συμβάσεων. Όμως οι εργάτες και οι νέοι δεν περιμένουν και πολλά από τους "ηγέτες" τους, που έχουν παράδοση στο ξεπούλημα. Πρωτοβουλίες της βάσης, όπως το κίνημα των "διαδηλώσεων της Δευτέρας" που πραγματοποιούνται σε δεκάδες πόλεις, γνωρίζουν και πάλι μαζική συμμετοχή και προετοιμάζουν μεγάλη πανεθνική διαδήλωση στο Βερολίνο στις 8/11. Ταυτόχρονα πολλαπλασιάζονται οι "άγριες" απεργίες, ιδίως στην αυτοκινητοβιομηχανία και γενικότερα στον κλάδο της μεταλλουργίας.

Στη Βρετανία, παρά τον ασφυκτικό έλεγχο των συνδικάτων από τους εργατοπατέρες και τις εκκλήσεις τους για "ήρεμη αντιμετώπιση της κρίσης", πολλά τοπικά και κλαδικά σωματεία αποφασίζουν απεργιακές κινητοποιήσεις με αιτήματα για αυξήσεις και προστασία των θέσεων εργασίας: ανάμεσά τους οι εργαζόμενοι στις δημόσιες και εμπορικές υπηρεσίες, οι εργάτες της Φορντ, οι υπάλληλοι της εταιρείας υδάτων Scottish Water, οι οδηγοί των λεωφορείων και άλλοι. πέρα από τις εργατικές κινητοποιήσεις, πολλαπλασιάζονται οι λαϊκές πρωτοβουλίες ενάντια στο φόρτωμα της κρίσης στις πλάτες των πολιτών, αλλά και οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, που την περασμένη εβδομάδα έφτασαν μέχρι και στο εσωτερικό του λονδρέζικου χρηματιστήριου.