Να ακουστεί δυνατά το ΟΧΙ των λαών
Τα καθήκοντα της Αριστεράς
Μπροστά μας είναι μια περίοδος ενός χρόνου περίπου μέχρι τις Ευρωεκλογές του Ιουνίου 2009, όπου θα βρίσκονται στο προσκήνιο τα ζητήματα τόσο της ευρωσυνθήκης όσο και της πορείας της ΕΕ γενικότερα. Γι’ αυτό η Αριστερά οφείλει:
1. Να αντιταχθεί στην ευρωσυνθήκη και να απαιτήσει δημοψήφισμα (όσο το επιτρέπει ο χρόνος, μια και πολύ καθυστερημένα ξεκίνησε η σχετική κίνηση). Να μην αναγνωρίσει το τετελεσμένο, που θα δημιουργήσει η δικομματική υπερψήφιση της ευρωσυνθήκης στη Βουλή. Να συνεχίσει την πάλη ενάντια σε κάθε πολιτική που απορρέει από την ευρωσυνθήκη. Να εκφράσει, επίσης, τη διεθνιστική της αλληλεγγύη στους λαούς που θα παλέψουν ενάντια στην ευρωσυνθήκη το επόμενο διάστημα.
2. Να αναδείξει μέσα στον κόσμο, μέσα στα κινήματα, το ρόλο της ΕΕ α) σαν οργανωτή της νεοφιλελεύθερης επίθεσης ενάντια στη ζωντανή εργασία, β) σαν αντιδημοκρατικής και αντιδραστικής δύναμης και γ) σαν ιμπεριαλιστικού πόλου. Είναι επίκαιρο το σύνθημα "ΟΧΙ στην ΕΕ του νεοφιλελευθερισμού, του πολέμου και του ιμπεριαλισμού, της υπερεθνικής ολιγαρχίας, του ρατσισμού και της τρομοϋστερίας".
3. Να συνδεθεί και να εκφράσει τον κόσμο που ζει τις πολιτικές της ΕΕ στο πετσί του. Ειδικά τα πιο πληβειακά στρώματα, τα 130 εκατ ανθρώπων της φτωχολογιάς, το διευρυνόμενο σύγχρονο προλεταριάτο της χωρίς δικαιώματα, πρόσκαιρης και ελαστικής εργασίας. Η κατεύθυνση αυτή πρέπει να υλοποιηθεί όχι στα λόγια και με μιντιακή μέθοδο, αλλά με κίνηση προς αυτό το δυναμικό, με συγκεκριμένη προπαγάνδα και προσπάθεια οργάνωσής του, με άνοιγμα κινηματικών μετώπων και κινητοποίηση αυτού του δυναμικού.
4. Να έχει συγκεκριμένο μέτωπο απέναντι στον εξωραϊσμό της ΕΕ, ότι δήθεν μπορεί να μετασχηματιστεί σε προοδευτική κατεύθυνση, ότι δήθεν βοηθά τις περιφερειακές χώρες. Η ΕΕ δεν είναι κανένα "σκαλοπατάκι" για μια άλλη Ευρώπη, η Ευρώπη δεν πρέπει να ταυτίζεται με την ΕΕ. Παράλληλα, η ενσωμάτωση περιφερειακών χωρών στην ΕΕ, στην πράξη, τις αφήνει ανυπεράσπιστες στο πολυεθνικό κεφάλαιο. Η Ελλάδα, μετά 25 χρόνια ευρωποποίησης, έφθασε να έχει μια οικονομία όπου όλοι οι στρατηγικοί τομείς ελέγχονται από το ξένο κεφάλαιο.
5. Να έχει σταθερό μέτωπο για την υπεράσπιση της ειρήνης. Και αυτό σημαίνει μέτωπο ενάντια στις επεμβάσεις της ΕΕ και μέτωπο ενάντια στον ευρωατλαντισμό. Να φύγουν οι ΗΠΑ από το ευρωπαϊκό έδαφος, να κλείσουν τα στρατηγεία και οι βάσεις. Να μην προχωρήσει η αντιπυραυλική ασπίδα.
6. Να προβάλει έναν άλλο, εναλλακτικό δρόμο για μια Ευρώπη χωρίς ΕΕ, για μια Ευρώπη του σοσιαλισμού. Οι αντικειμενικές συνθήκες για το σοσιαλιστικό κοινωνικό μετασχηματισμό στην Ευρώπη είναι απολύτως επαρκείς. Αυτός ο δρόμος έχει σαν προϋπόθεση, όμως, και την ωρίμανση του υποκειμενικού παράγοντα, που θα προωθηθεί μέσα από την πάλη κατ’ αρχάς σε εθνικό επίπεδο αλλά και μέσα από τον πανευρωπαϊκό συντονισμό των κινημάτων.