ΦΑΚΕΛΟΣ: Αγώνες μέσα στην κρίση

Οι "νόμιμοι" ληστές προκαλούν, του Σπύρου Παναγιώτου

Τραπεζίτες – Τοκογλύφοι – Εκβιαστές του λαού

Το θράσος του ελληνικού τραπεζικού κεφαλαίου έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Παρά την προκλητική, απέναντι σε ολόκληρη την κοινωνία, κυβερνητική απόφαση για ενίσχυση της ρευστότητάς τους και εγγύηση της σταθερότητάς τους με το τεράστιο, για τα ελληνικά δεδομένα, ποσό των 28 δισ. ευρώ, οι επικεφαλής τους καμώνονται πως δεν το θέλουν. Στην πραγματικότητα παζαρεύουν τους όρους της χρηματοδότησής τους και επιχειρούν να επιβάλλουν την άρση κάθε όρου που θα επέτρεπε τον πιο στοιχειώδη έλεγχο των δραστηριοτήτων τους. Παράλληλα δίνουν χέρι βοήθειας στη δημαγωγία της κυβέρνησης που θέλει να παρουσιάσει τη σκανδαλώδη στήριξη των τραπεζών σαν ένα "επώδυνο" για τις ίδιες και επωφελές για την οικονομία μέτρο.

Τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει μειώσει το επιτόκιά της κατά 1% τον τελευταίο μήνα αλλά και τα επιτόκια στη διατραπεζική αγορά υποχωρούν, οι Έλληνες τραπεζίτες προχωρούν σε ωμό εκβιασμό όσων έχουν πέσει στα χέρια τους. Αυξάνουν υπέρμετρα όλα τα επιτόκια δανεισμού σε νοικοκυριά και μικρές επιχειρήσεις, στραγγαλίζουν τη χορήγηση νέων δανείων και μπλοκ επιταγών, επιβάλλουν μονομερώς νέους δυσβάστακτους όρους στις συναλλαγές τους εκβιάζοντας όσους φέρνουν αντιρρήσεις για άμεση εξόφληση των οφειλών τους.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής με τις δηλώσεις του άναψε το πράσινο φως για την εκδήλωση αυτής της προκλητικής στάσης. "Η ρευστότητα αφορά τους πολίτες και όχι τις τράπεζες, οι τράπεζες είναι το όχημα για να μεταφερθεί η ρευστότητα. Αυτούς στηρίζουμε κι όχι τις τράπεζες", είπε μετά την πρόσφατη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες. Πρόκειται για την πιο μεγάλη απάτη. Αν ο πρωθυπουργός ενδιαφερόταν για την "τόνωση της ρευστότητας" των πολιτών, θα μπορούσε να προχωρήσει σε γενναία αύξηση μισθών και συντάξεων. Το μέτρο αυτό θα ήταν πολλαπλάσια αποδοτικό για την τόνωση της πραγματικής οικονομίας. Να σκεφτεί κανείς ότι τα 28 δισ. ευρώ που χαρίζονται στις τράπεζες είναι σχεδόν διπλάσια από το σύνολο των δαπανών του προϋπολογισμού για τους μισθούς και τις συντάξεις του δημόσιου τομέα, διπλάσια από το σύνολο των δαπανών για την κοινωνική πρόνοια. Αλλά, βέβαια, γι’ αυτά δεν γίνεται κουβέντα, αντίθετα ετοιμάζεται νέο πάγωμα μισθών. Να σημειωθεί ότι τα 28 δισ. που χαρίζονται στις τράπεζες για να συνεχίσουν να κερδοσκοπούν θα ήταν αρκετά για να εξαγοραστούν όλες στην τρέχουσα χρηματιστηριακή τους αξία. Αυτές οι επιλογές είναι που ανάδειξαν τις τράπεζες στο μεγαλύτερο βραχνά, στον προκλητικότερο νόμιμο ληστή του μόχθου των εργαζομένων, στον προκλητικότερο νόμιμο φοροφυγά παρά την τεράστια κερδοφορία του.

Σύμφωνα με τους ισολογισμούς των τραπεζών που δραστηριοποιούνται στη χώρα, μόνο τα δύο τελευταία χρόνια, 2006 και 2007, απέσπασαν κέρδη ύψους 9,2 δισ. ευρώ. Μόνο το 2007 είχαν κέρδη 5,77 δισ. ευρώ, δηλαδή αύξησαν την κερδοφορία τους κατά 69%. Την ίδια στιγμή πλήρωσαν φόρους κάτω από το επίσημο όριο του 25% που προβλέπει η φορολογική νομοθεσία.

Αυτή η προκλητική κερδοφορία προέρχεται από τη λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων και ενισχύεται από τις στρατηγικές επιλογές της ΕΕ και της κυβέρνησης Καραμανλή.

• Τρία δισ. ευρώ τα κέρδη των τραπεζών το πρώτο εννιάμηνο του 2008.
• Αύξηση επιτοκίων στο 22% για καταναλωτικά δάνεια και κάρτες.
• Διπλασιασμός των επιτοκίων στα επιχειρηματικά δάνεια.
• Αύξηση των επιτοκίωνστα στεγαστικά δάνεια.
• Χρεώνουν προμήθειες που έχουν καταργηθεί.
• Κάτω από το νόμιμο όριο η φορολόγησή τους.
• Πάνω από 1 εκατ. ευρώ το χρόνο οι αμοιβές των τραπεζικών στελεχών.

Σπύρος Παναγιώτου