Εν Τάχει και Αραδιαστά
Δεν γουστάρω…
«Δεν μου αρέσουν τα βέτο», δήλωσε ο Ξαβιέ (ή Χαβιέ, και συνειρμικά χαφιέ) Σολάνα.
(Στα νιάτα του φώναζε ενάντια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και για το διώξιμο των βάσεων από Ισπανία και Μεσόγειο, μετά θήτευσε στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, έπειτα έγινε… γραμματέας του ΝΑΤΟ, και τώρα στην ατλαντική ΕΕ είναι υπεύθυνος για την εξωτερική πολιτική). Δηλαδή όταν ο Χαβ(φ)ιέ λέει «δεν γουστάρω βέτο», εκφράζει συγκεκριμένες δυνάμεις…
Κανείς δεν γουστάρει…
Η θαρραλέα και περήφανη απάντηση της Ντόρας Μπακογιάννη ήρθε ρηξικέλευθη: «Σε κανέναν δεν αρέσουν τα βέτο». Ούτε και ημείς οι ταπεινοί «γουστάρουμε» τα βέτο. Δεν είμαστε θρασείς. Απλά θυμηθήκαμε το ανέκδοτο με το λαγό που λέει στο λιοντάρι: «λέμε καμιά μαλακία να περνάει η ώρα»…
Ακούς εκεί βέτο…
Δεν ανέχονται οι ισχυροί πλέον τις ομόφωνες αποφάσεις σε διεθνείς οργανισμούς, ούτε και τους διπλωματικούς όρους που είχαν λανσάρει οι ίδιοι και εφαρμόζουν όποτε θέλουν (π.χ. το βέτο των μεγάλων στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ). Αυτοί όποτε γουστάρουν μπορούν να θέτουν βέτο χωρίς πολλά-πολλά. Μια μικρή χώρα πρέπει να έχει απύθμενο θράσος για να εφαρμόσει κυριαρχικά της δικαιώματα. Τι θα πει «κυριαρχικά δικαιώματα»; Αυτά είναι μπούρδες για τους ιμπεριαλιστές, και υπάρχουν και τόσα παπαγαλάκια που θεωρούν την έννοια ξεπερασμένη!
Μπορεί ένας λαός να βάλει βέτο;
Βεβαίως, και επί της ουσίας και τυπικά. Για παράδειγμα, μπορούμε να βάλουμε βέτο στην παραμονή μας στο ΝΑΤΟ, δηλαδή να αποχωρήσουμε. Και όχι να βάλουμε βέτο (σαν κυβέρνηση) ώστε να μην μπει μια άλλη χώρα στο ΝΑΤΟ. Υπάρχει διαφορά, μεγάλη διαφορά, και την ξεχνάνε όλοι όσοι βγάζουν το σπαθί από το θηκάρι χωρίς κανένα κόστος. Μην μπλέκουμε τα μπούτια μας.
Το δόγμα Κατσιφάρα
«Το ΠΑΣΟΚ ήταν, είναι και θα είναι Παπανδρεϊκό». Κι αν επαληθευτεί;
Τελικά μήπως είμαστε ροκ ως λαός;
Ο Λάκης Παπαδόπουλος, τραγουδιστής και συνθέτης, απαντά στο ερώτημα: «Σκυλάδες ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε. Η ασθένεια είναι ανίατη». Δεν ξέρουμε αν είχε ακούσει το δόγμα Κατσιφάρα…
Το αίμα νερό δεν γίνεται…
Τα ξανάφτιαξαν Καρατζαφέρης και Ψωμιάδης. Τους είδαν «χέρι-χέρι» στη Θεσσαλονίκη. Άλλωστε «Έλληνας δεν γίνεσαι – γεννιέσαι». Τώρα μάλιστα που τα ξανάφτιαξαν, ο κύριος νομάρχης χάρηκε και αμόλησε νέα εξυπνάδα: «Ελλάδα = Μακεδονία, Μακεδονία = Ελλάδα»! Ο ακρο-νεοφιλελευθερισμός, η συνταγή Σαρκοζί (και κάποιο περίεργο DNA;) ενώνουν τις αδελφές ψυχές.
Δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη, μόνο πολιτική
Σε μια από τις παρθενικές του εμφανίσεις, ο βουλευτής Πλεύρης του ΛΑΟΣ επιτιθέμενος ενάντια σε έναν εκπαιδευτικό για το θέμα των παρελάσεων, επέμενε να του κατονομαστεί ποιος ήταν πρωθυπουργός της Ελλάδας το 1940. Νοσταλγός του φασίστα Μεταξά και του εθνικοσοσιαλισμού φαίνεται και θέλει να δηλώνεται. Η ευθύνη είναι πολιτική, και ο χαρακτηρισμός «ακροδεξιός» μοιάζει με λουκουμόσκονη και καρναβαλικά κονφετί. Είναι δηλαδή εξαιρετικά λάιτ.
Προσοχή – προσοχή! Μετάθεση από Βαγδάτη
Έρχεται εντός των ημερών ο νέος πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Ντάνιελ Σπέκχαρτ. Έρχεται πακέτο μετά τη θητεία του ως πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Ιράκ, δηλαδή στο τμήμα της Βαγδάτης όπου μπορούν να κυκλοφορούν και να υπάρχουν οι αμερικανοί «υπάλληλοι». Ο ίδιος ίσως νοιώθει ανακούφιση με τη μετάθεση που πήρε (θυμάστε τι έπαθε ο πολωνός συνάδελφός του;). Εμείς πάντως ανησυχούμε για την ιδιαίτερη φροντίδα που δείχνει η Ουάσιγκτον για τη γειτονιά μας (Μπέρνς, Χόλμπρουκ και τα άλλα τα παιδιά…).
Ας μιλήσουμε για νόμπελ
Ο Αλ Γκορ πήρε το νόμπελ ειρήνης και περιβάλλοντος. Εύγε στο παλικάρι. Οι Βαλκάνιοι –από ελληναράδες έως γυφτοσκοπιανοί, όλες οι κατηγορίες «βαρβάρων και άξεστων» φυλών που κατοικοεδρεύουν στη χερσόνησο του Αίμου– τον ευχαριστούν για το απεμπλουτισμένο ουράνιο που πότισε τη γη τους και προκαλεί μια ασθένεια που λέγεται καρκίνος για εκατοντάδες χρόνια και μολύνει με ραδιενέργεια τους υδροφόρους ορίζοντες.
Τον ευχαριστούν και οι 500.000 καρκινοπαθείς στην Ελλάδα (τεράστιο ποσοστό, περίπου 5% του πληθυσμού) γιατί με την πράξη του –το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας– επιδείνωσε όλα τα περιβαλλοντικά προβλήματα, αγωνιζόμενος με πάθος για τα «ανθρώπινα δικαιώματα» της στρατιωτικής βιομηχανίας των ΗΠΑ…
Νόμπελ οικονομίας
Βραβείο νόμπελ οικονομίας άρχισε να δίνεται σχετικά αργά. Ο σουηδός εμπνευστής των βραβείων Άλφρεντ Νόμπελ δεν είχε προβλέψει τέτοιο βραβείο. Από τότε, από τα 56 βραβεία νόμπελ οικονομίας, τα 37 τα έχουν αποσπάσει αμερικανοί οικονομολόγοι. Τρομερό ρεκόρ, που δεν κινδυνεύει από καμιά άλλη χώρα. Φέτος κέρδισαν το βραβείο τρεις αμερικανοί: Λεονίντ Χούρβικς, Ρότζερ Μάιερσον και Έρικ Μασκίν. Όπως γράφουν οικονομικά ένθετα σε εφημερίδες, «η θεωρία που εξέλιξαν οι τρεις νομπελίστες αποσκοπεί στην εξαγωγή του επιθυμητού και εκ των προτέρων καθορισμένου αποτελέσματος», «επιτρέπει στους οικονομολόγους, στις κυβερνήσεις και στις επιχειρήσεις να διακρίνουν και να επηρεάσουν τις συνθήκες υπό τις οποίες οι αγορές λειτουργούν αποτελεσματικά και να αποτρέψουν τη δημιουργία συνθηκών που βλάπτουν τη λειτουργία της αγοράς». Πώς να μην βραβευθούν οι άνθρωποι! Αλογοσκούφη και λοιποί μάνατζερς, στρωθείτε στη μελέτη του έργου των νομπελιστών, ή προσλάβετέ τους…
Νόμπελ ιατρικής
Ο κάτοχος νόμπελ ιατρικής του 1962, δόκτωρ Τζέιμς Γουότσον –αμερικανός και μη εξαιρετέος- είχε βραβευθεί για την ανακάλυψη της δομής του DNA, και θεωρείται κορυφαίος γενετιστής. Οι απόψεις του όμως είναι ολίγον –όσο πατά ο γενετιστής– ρατσιστικές: «Το χρώμα του δέρματος καθορίζει την εξυπνάδα», «Η ιδέα πως έχουν μοιραστεί ισομερώς οι νοητικές δυνάμεις μεταξύ των διαφόρων φυλών είναι εσφαλμένη». Δεν διευκρινίζει αν οι… Ελ (ή οι ελληναράδες) είναι οι πρώτοι των πρώτων, αλλά τα ευκόλως εννοούμενα μπορούν να παραλείπονται. Εξάλλου όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες οι άλλοι ζούσαν στα δέντρα, όπως λέει συχνά ο Γ. Καρατζαφέρης…