…Πως αλλιώς να χαρακτηρίσεις μια χώρα όπου μια γερμανική πολυεθνική –προμηθευτής του Δημοσίου- κατασκευάζει ένα υποβρύχιο που γέρνει και άρα δεν δουλεύει και ταυτόχρονα εκβιάζει λέγοντας: ή το παραλαμβάνετε και με πληρώνετε ή κλείνω το ναυπηγείο και αφήνω στο δρόμο 2.000 εργαζόμενους. Το δε Δημόσιο αυτής της χώρας, αντί να ξεκαθαρίσει ότι άχρηστα πράγματα δεν αγοράζουμε, παζαρεύει με τη Γερμανίδα καγκελάριο την πληρωμή του άχρηστου υποβρυχίου με αντάλλαγμα να πάρει 2-3 χρόνια παράταση από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη μείωση του ελλείμματος. Κι αφού το ίδιο το Δημόσιο πριν δέκα χρόνια έχει δεχθεί (μετά από πιέσεις της ΕΕ) να ιδιωτικοποιηθεί το μέχρι τότε δημόσιο ναυπηγείο και να ξεπουληθεί στις πολυεθνικές αλλά με τη δέσμευση να ανατίθενται όλες οι σχετικές εξοπλιστικές προμήθειες στο ναυπηγείο αυτό. Λεπτομέρεια: πέντε υποβρύχια αφορά η παραγγελία. Το ένα κατασκευάστηκε στο Κίελο και γέρνει. Τα άλλα τέσσερα στο Σκαραμαγκά και (ως φαίνεται) είναι μια χαρά αλλά οι Γερμανοί, πονηρά σκεπτόμενοι, ζητούν πρώτα να παραληφθεί και να πληρωθεί αυτό που γέρνει και μετά τα υπόλοιπα.
…Πως αλλιώς να χαρακτηρίσεις μια χώρα όπου η λύση σε όλα τα ζητήματα αναζητείται πάντα στο εξωτερικό. “Πιστεύουμε στις δυνατότητες της χώρας” λέει ο προαλειφόμεος για επόμενος πρωθυπουργός αλλά.. ακόμη και για τα προβλήματα της πρωτεύσουσας θα κληθεί να δώσει λύση ένας ισπανός Αρχιτέκτονας (Αθεμπίγιο). Τέτοια απαξίωση του επιστημονικού δυναμικού. Τέτοια διαστρέβλωση των αιτιών, καθώς οι ευθύνες δεν βρίσκονται στην έλλειψη μελετών και σχεδίων αλλά σε αυτούς που κυβέρνησαν και δεν εφάρμοσαν τα Ρυθμιστικά σχέδια γιατί στο μυαλό τους είχαν τη τσιμεντοποίηση και τα κέρδη.
Ένα απλό συμπέρασμα: Μια χώρα μπανανία μπορεί να στηριχθεί μόνο στη φτηνή και ευτελισμένη εργασία, από τους εργάτες μέχρι τους επιστήμονες. Σε μια χώρα μπανανία η ζωντανή εργασία του χεριού και του μυαλού, ειδικά σήμερα, οδηγείται σε ένα πραγματικό ολοκαύτωμα. Έτσι, για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι η ανεξαρτησιακή κατεύθυνση, η διεκδίκηση της πολιτικής και της οικονομικής ανεξαρτησίας, έχει βαθύ κοινωνικό περιεχόμενο και κόκκινο πρόσημο.