Εκλογές σε Πορτογαλία και Γερμανία: Μια Αριστερά που μπορεί να αλλάζει τους συσχετισμούς, του Ερρίκου Φινάλη

Πορτογαλία: Το Μπλόκο κουρελιάζει την κυβερνητική αυτοδυναμία

Οι βουλευτικές εκλογές της Πορτογαλίας επιφύλασσαν δυσάρεστα αποτελέσματα για το κυβερνών σοσιαλιστικό κόμμα, που “ανταμείφθηκε” για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του με μείωση του ποσοστού του κατά 8,5% και απώλεια της κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας του. Το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης (το κεντροδεξιό “σοσιαλδημοκρατικό” κόμμα) δεν κατάφερε να κερδίσει από τη λαϊκή δυσαρέσκεια και παρέμεινε στα ίδια ποσοστά, ενώ το δεξιό Λαϊκό Κόμμα έφτασε το 10,46% κι έκανε την έκπληξη που αναμενόταν. Μεγαλύτερος κερδισμένος ήταν η Αριστερά, η οποία συνολικά, και με ατμομηχανή το Μπλόκο, που εκτινάχθηκε από το 6,38 στο 9,85%, πλησίασε το 19% – το υψηλότερο ποσοστό από την πτώση της φασιστικής δικτατορίας! Το να αθροίσει κανείς τα ποσοστά της πορτογαλικής Αριστεράς δεν αποτελεί καμιά φοβερή αυθαιρεσία, αφού οι σχέσεις μεταξύ των κομμάτων της δεν θυμίζουν διόλου την Ελλάδα. Χαρακτηριστικά, η ανακοίνωση της Κ.Ε. του Πορτογαλικού Κ.Κ. για τα εκλογικά αποτελέσματα αναφέρει σχετικά με το Μπλόκο: “Η ενδυνάμωση του Μπλόκου της Αριστεράς δεν μπορεί να διαχωριστεί από τη δυσαρέσκεια πολλών ψηφοφόρων, που έχασαν τις ψευδαισθήσεις τους από την κυβέρνηση του Σοσιαλιστικού Κόμματος και εξέφρασαν με αποφασιστική ψήφο την απαίτησή τους για μια οριστική ρήξη με τις δεξιές πολιτικές”. Ίσως θα πρέπει ο Περισσός να μαλώσει το αδελφό κόμμα της Πορτογαλίας, που, αν και “σκληρό”, επιδεικνύει τέτοια ανοχή προς τους οπορτουνιστές του Μπλόκου!

Το Μπλόκο είναι η μοναδική πολιτική δύναμη που επιδεικνύει τέτοια αλματώδη άνοδο της επιρροής της, από την ίδρυσή του μέχρι και σήμερα. Καταφέρνοντας να συνθέσει με ουσιαστικό και δημοκρατικό τρόπο τις ιδρυτικές συνιστώσες, που είχαν πολύ διαφορετική προέλευση (το μαρξιστικό-λενινιστικό UDP, το τροτσκιστικό PSR, και αποχωρήσαντες από το Πορτογαλικό Κ.Κ.), προσέλκυσε χιλιάδες νέους ανένταχτους αγωνιστές από τους χώρους των εργαζόμενων και της νεολαίας, και φέτος, για πρώτη φορά, ξεπέρασε σε εκλογική επιρροή το παραδοσιακά ισχυρότερο Πορτογαλικό Κ.Κ. Το επιτυχημένο πείραμα του Μπλόκου δείχνει και τρόπους και δυνατότητες, πολύ ρεαλιστικές – αρκεί να υπάρχει η αναγκαία βούληση των συνιστωσών να προχωρήσουν ένα πραγματικά ενωτικό και ριζοσπαστικό εγχείρημα, που λειτουργεί δημοκρατικά, υπηρετεί το λαό και αντιπαρατίθεται στο νεοφιλελευθερισμό και τον ιμπεριαλισμό. Σίγουρα αξίζει να μελετηθεί η ιστορία και η εξέλιξή του, κυρίως από όσους νομίζουν (ακόμη και καλόπιστα) ότι με “επικοινωνιακή πολιτική” μπορεί να οικοδομηθεί μια Αριστερά χρήσιμη στο λαό, αλλά και από όσους δεν επιθυμούν να ακούσουν και να σεβαστούν τη φωνή της βάσης – πράγμα που ακούγεται τρελό στην Πορτογαλία, όπου τα μέλη του Μπλόκου έχουν τον πρώτο και αποφασιστικό λόγο.

Το Μπλόκο ξεκίνησε από τα χαμηλά – στις πρώτες εκλογές, στις οποίες συμμετείχε μόλις ιδρύθηκε, πριν από δέκα χρόνια, απέσπασε 2,46%. Αλλά μόχθησε και μοχθεί, με καθημερινή δουλειά, να ριζώσει στην κοινωνία, να εκφράσει τους αγώνες, να προκαλέσει γεγονότα, να αναπτύξει κινήματα, να αλλάξει τους συσχετισμούς. Κατάφερε έτσι, τελικά, όχι μόνο να αναδειχτεί σε πρώτη δύναμη της Αριστεράς, αλλά και να στριμώξει και να διεμβολίσει τους σοσιαλιστές, που αρκετές φορές υποχρεώθηκαν να υπερψηφίσουν νομοσχέδια του “μικρού” Μπλόκου υπό την πίεση μεγάλων κινητοποιήσεων. Ταυτόχρονα, δεν ένιωσε ποτέ άβολα στο ρόλο της αντιπολίτευσης (αντίθετα, πρόβαλε το μαχητικό αντιπολιτευτικό χαρακτήρα του) ούτε απολογήθηκε για οποιαδήποτε “ακυβερνησία”. Ο εκ των ηγετών του Μπλόκου, Λουίς Φαζέντα, τόνισε χαρακτηριστικά, το βράδυ των εκλογών, μπροστά στα μέλη του κόμματος, που πανηγύριζαν ξέφρενα, ότι “αποτρέψαμε την επιστροφή στο παρελθόν, η κεντροδεξιά δεν ενισχύθηκε και οι σοσιαλιστές πλήρωσαν, με την απώλεια της αυτοδυναμίας, την αλαζονεία τους και την αντιλαϊκή πολιτική τους”.

Δήλωση του Φρανσίσκο Λούσα,
συντονιστή του Μπλόκου της Αριστεράς

“Το Μπλόκο απέδειξε ότι αποτελεί απάντηση και αριστερή εναλλακτική λύση. Αφαίρεσε την απόλυτη πλειοψηφία από το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Έβγαλε βουλευτές ακόμα και σε περιφέρειες που ποτέ δεν αντιπροσωπευόταν η Αριστερά. Τώρα έχουμε τρεις προτεραιότητες: Η πρώτη, να ξαναδώσουμε κοινωνική προστασία στους ανέργους, από τους οποίους η κυβέρνηση αφαίρεσε τα επιδόματα, και να καταπολεμήσουμε την πρόσκαιρη εργασία. Η δεύτερη, να συνεχίσουμε ως τη νίκη τον αγώνα των εκπαιδευτικών και της νεολαίας ενάντια στους αντιεκπαιδευτικούς νόμους της κυβέρνησης. Και η τρίτη, να επιβάλλουμε φορολόγηση των πλούσιων, ώστε να μειώσουμε την ψαλίδα μεταξύ συντάξεων και μισθών, και να υπάρξει συνταξιοδότηση όλων ύστερα από 40 χρόνια δουλειάς, χωρίς όριο ηλικίας. Τίποτα δεν θα είναι όπως πριν. Θα αντιπολιτευτούμε αποφασιστικά οποιαδήποτε απόπειρα για νέες ιδιωτικοποιήσεις. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα επέλεξε το Μπλόκο ως βασικό του αντίπαλο σ’ αυτές τις εκλογές, κι εμείς επιλέξαμε να τους αφαιρέσουμε την αυτοδυναμία. Και τα καταφέραμε! Ο κύριος πρωθυπουργός, δύο μέρες πριν τις εκλογές, έλεγε ότι το Μπλόκο ανεμίζει παλιά κουρέλια. Θα ήθελα να δω τι λέει τώρα!”

Οι βαθμολογητές του ΚΚΕ

Η κυρία Παπαρήγα μάλωσε όσους τόλμησαν να χαρούν με τις επιτυχίες της Αριστεράς στη Γερμανία και την Πορτογαλία, χαρακτηρίζοντας τα κόμματα αυτά “σωσίβιο για το σύστημα” (χαρακτηρισμός που το “αδελφό” Πορτογαλικό Κ.Κ. δεν διανοείται να χρησιμοποιήσει για το Μπλόκο!). Θα μπορούσε, βέβαια, κανείς να ξεμπερδέψει, αναφέροντας τις κραυγαλέες ανακολουθίες των… βαθμολογητών αριστεροσύνης. Π.χ., το ΚΚΕ κατακεραύνωνε τη γαλλική Αριστερά, που δεν στάθηκε στο πλάι των “Αθλίων του Παρισιού”, το Δεκέμβρη του 2005 – ενώ, τρία χρόνια αργότερα, έπαιρνε συγχαρητήρια από σύμπαν το κατεστημένο για τη συκοφάντηση της εξέγερσης του Δεκέμβρη ως “έργου κουκουλοφόρων”. Κι ας ήταν η έκρηξη των γαλλικών προαστίων πολύ πιο τυφλή, πολύ πιο βίαιη και σαφώς λιγότερο “πολιτική” από τον ελληνικό Δεκέμβρη.

Αλλά η ηγετική ομάδα του Περισσού προτιμά να απομονώνει και να διαστρεβλώνει επιμέρους πλευρές της πολιτικής των αριστερών κομμάτων στην Πορτογαλία και τη Γερμανία, ώστε να μην υποκύψει στον… πειρασμό να χαρεί με τις νίκες τους. Ίσως, βέβαια, η κριτική να αφορά ουσιαστικά το γεγονός ότι το Μπλόκο σπέρνει ψευδαισθήσεις πως και σήμερα μπορεί να υπάρξουν νικηφόρες αντιστάσεις, χωρίς να περιμένουμε την έλευση της Δευτέρας Παρουσίας… Πράγμα που όντως χαλάει τη βολική νιρβάνα της κυρίας Παπαρήγα, η οποία προτιμά να μη ματαιοπονεί για “μικροπράγματα”. Άλλωστε, η Δευτέρα Παρουσία δεν απαιτεί εμπλοκή με το σύστημα και τα “εγκόσμια” – μόνο βαθιά πίστη και στωική υπομονή.

Κατά τα άλλα… καταντά πραγματικά αστείο να αυτοαναγορεύεται ο Περισσός σε μοναδικό πανευρωπαϊκά “συνεπές” κόμμα, που δικαιούται να βροντάει και να αστράφτει εναντίον του οπορτουνισμού, από τη μια άκρη της Ευρώπης ως την άλλη. Ιδίως όταν ακόμα δεν “πρόκανε” να κάνει την αυτοκριτική του για τις συγκυβερνήσεις με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και για τα αγαλματάκια που χάριζε η κυρία Παπαρήγα στον Γκορμπατσόφ. Ή όταν “ξεχνά” να κατακεραυνώσει το ΑΚΕΛ (τι σου κάνει η ανάγκη…). Ή όταν εκστασιάζεται με τη “μεγαλοπρεπή στρατιωτική παρέλαση” και τις “εντυπωσιακές πολιτιστικές εκδηλώσεις” στη “Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας”…

Με τις υγείες σας, βλοσυροί, ανθεκτικοί, άτεγκτοι, ατσαλωμένοι θεματοφύλακες του μαρξισμού-λενινισμού!