Αυθαιρέτως

Μαθήματα – ερωτήματα για την Αριστερά

Η Ροσάνα Ροσάντα είναι μια διανοούμενη της Αριστεράς, που η φωνή της ακούγεται με ενδιαφέρον και πέρα από την Ιταλία. Έθεσε λοιπόν με αφορμή την κρίση μερικά ερωτήματα στην υπαρκτή Αριστερά αφού, όπως είπε: "Δεν νομίζω ότι μπορούμε να λέμε ότι υπάρχει αριστερά όταν, μπροστά στη μεγαλύτερη κρίση του καπιταλισμού από το 1929, δεν ξέρει τι να προτείνει. Αυτά ήταν τα φώτα που ως πολίτης μέσα στην άγνοιά μου ζητούσα να έχω από τους ηγέτες της αριστεράς κι από την αντιπολίτευση κι από τους φίλους οικονομολόγους, αλλά δεν τα έλαβα".

Πρώτο ερώτημα

Γιατί η αριστερά δεν αναρωτιέται ποιος είναι ο λόγος που όχι μόνο η δεξιά της Θάτσερ και του Ρίγκαν αλλά κι αυτή η ίδια είχε πεισθεί ότι δεν υπάρχει άλλος οικονομικός δρόμος για να ακολουθήσουμε πέρα από την ιδιωτικοποίηση (συχνά διάλυση) όλων των δημόσιων αγαθών και μεγάλου μέρους των υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιών κοινής ωφελείας; Και γιατί ήταν σωστό να τις παρακινήσουμε στον ανταγωνισμό μέσα και έξω από τα εθνικά και ευρωπαϊκά σύνορα;

Δεύτερο ερώτημα

Γιατί η αριστερά δέχτηκε, κάποιες φορές προβάλλοντας χαλαρή αντίσταση, την απαλλαγή από τη φορολογία των επιχειρήσεων, των κληρονομιών και των μεγάλων περιουσιών, αφαιρώντας έσοδα από το κράτος, και θεωρούσε ότι τα αυξημένα κεφάλαια θα επενδύονταν στην παραγωγή;

Τρίτο ερώτημα

Γιατί η αριστερά, που μέχρι χθες εκπροσωπούσε την εξαρτημένη εργασία, δέχτηκε την άποψη ότι για να διευκολυνθεί η ανάπτυξη έπρεπε να μειωθούν, σε σχέση με το παρελθόν, οι μισθοί, ενώ το Κράτος έπρεπε να περιορίσει τις κοινωνικές δαπάνες όσον αφορά τις έμμεσες παροχές; (Βλέπε, στην Ιταλία, το φορολογικό νόμο και το "πρωτόκολλο για την κοινωνική πολιτική" της περασμένης χρονιάς). Κι ότι φυσικά, το άμεσο αποτέλεσμα θα ήταν η γενική πτώση της αγοραστικής δύναμης όλων των τάξεων των μισθωτών; Αφού είναι έτσι τα πράγματα, δεν χρειάζονται μεγάλες φιλοσοφικές συζητήσεις για την κρίση της πολιτικής.

Η Παπαρήγα στην Κύπρο

Εκτιμούμε βαθύτατα την πάλη που κάνει η ηγετική ομάδα του ΚΚΕ ενάντια στον πολυπρόσωπο οπορτουνισμό. Εκτιμούμε βαθύτατα την καίρια πάλη που κάνει να μην περάσουν οι αποπροσανατολιστικές ρεφορμιστικές μονοδρομικές απόψεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Εκτιμούμε βαθύτατα το σκληρό αγώνα που κάνει για να μην παρεισφρήσει από καμιά χαραμάδα το οπορτουνιστικό πνεύμα. (Η επαγρύπνηση φαίνεται πως καλά κρατεί, και είναι πολύ αποτελεσματική, αφού μόλις 52 χρόνια μετά το 20ό συνέδριο του ΚΚΣΕ μπόρεσε να διακρίνει τα πολύ καλά καμουφλαρισμένα οπορτουνιστικά στοιχεία. Ξέρετε κανέναν που να το κατάλαβε πιο γρήγορα;).

Αλλά στην Κύπρο… δεν πήραν καμιά μυρωδιά; Δεν κτύπησαν τα καμπανάκια συναγερμού; Όλα ήταν τόσο καλά, τόσο αρμονικά; Περίπου όπως τότε που χαρίζαμε αγαλματάκια του Ηρακλή στον Γκορμπατσόφ, που μας είχε γοητεύσει με την ανανέωση του σοσιαλισμού; Τς τς τς! Πόσα χρόνια θα πρέπει να περιμένουμε για νέες αποκαλύψεις – ανακαλύψεις – διορθώσεις; Αγάντα σύντροφοι!