Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε φάση αναπτέρωσης του ηθικού και πορείας προς την κυβερνητική εξουσία μέσω της οδού που ονομάζεται "ώριμο φρούτο". Το τελευταίο εξάμηνο συντελέστηκε μια θεαματική αλλαγή των δημοσκοπικών ποσοστών, με το ΠΑΣΟΚ αρχικά να κλείνει την ψαλίδα από τη ΝΔ και εν συνεχεία να την προσπερνά και να διευρύνει το προβάδισμα. Αυτό έγινε με ένα σχετικά εύκολο τρόπο, και μάλιστα ενώ καταγράφεται:
1. Η συμφωνία του ΠΑΣΟΚ με την ουσία των πολιτικών της ΝΔ, ακόμη και τώρα, στην περίοδο έξαρσης της κρίσης. Η σοσιαλδημοκρατική εκδοχή απλώς ρητορεύει για την κρατική παρέμβαση, αλλά στην ουσία παραμένει στο πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού. Έτσι το ΠΑΣΟΚ συναινεί, με φραστικές διαφοροποιήσεις στα κεντρικά ζητήματα που προωθεί η κυβέρνηση. Το μοτίβο του είναι "ΝΑΙ αλλά με". Το "ΝΑΙ" είναι το ουσιαστικό, το "αλλά με" είναι το ρητορικό και το ανούσιο. Δηλαδή:
-
ΝΑΙ στο πακέτο των 28 δισ., "αλλά με διαφάνεια" (Πώς διασφαλίζεται αυτή; Αλλά και τι νόημα έχει; Το ουσιώδες είναι θα δοθούν τα λεφτά στις τράπεζες, ναι ή όχι;)
-
ΝΑΙ στην πώληση της Ολυμπιακής, των λιμανιών και του ΟΣΕ, "αλλά με στρατηγική συμμαχία κι όχι πλήρη ιδιωτικοποίηση" (Θυμίζουμε ότι και για τον ΟΤΕ έλεγαν ακριβώς τα ίδια: μερική αποκρατικοποίηση και στρατηγική συμμαχία – για να φτάσουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ να ξεπουλήσουν το 62% του οργανισμού.)
-
ΝΑΙ στο Μάαστριχτ, "αλλά με χαλάρωση" (Κι όταν η ΕΕ λέει "απαγορεύεται η χαλάρωση", τότε τι να κάνουμε, αφού το λέει η Ευρώπη, πάμε σκέτα με το Μάαστριχτ και χωρίς χαλάρωση – μήπως έχει κανείς αμφιβολία ότι η σοσιλαδημοκρατία ή οι ΠΑΣΟΚοι θα πουν κάτι διαφορετικό;)
2. Η μη ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα. Το ΠΑΣΟΚ πέτυχε τη δημοσκοπική ανατροπή μέσα από τα σκάνδαλα της ΝΔ και την εμπλοκή Καραμανλή σ’ αυτά. Δεν πήγε σε μια τακτική που είχε χρησιμοποιηθεί απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1991-93, όπου υπήρξαν μεγάλες κινητοποιήσεις τις οποίες χειρίστηκε πολιτικά το ΠΑΣΟΚ. Η διαφορά δεν βρίσκεται στις διαθέσεις του κόσμου – και σήμερα είναι αυξημένη η αγωνιστική διαθεσιμότητα. Αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν θέλει την ενεργοποίηση του κόσμου, καθώς και ο αστισμός συνολικά δεν θέλει την ενεργοποίηση του κόσμου. Γιατί; Γιατί μπορεί να ξεφύγει ο έλεγχος και να αμφισβητηθεί το αστικό σχέδιο να φορτωθεί η κρίση στις πλάτες του λαού. Το ΠΑΣΟΚ αποδεικνύεται ακόμη μια φορά δύναμη του συστήματος – ο δε συνδικαλιστικός του βραχίονας "βαρύ πυροβολικό" για να αποτραπεί η ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου.
Χρίστος Καραμάνος
ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ΥΠΕΡ ΤΟΥ 65-ΩΡΟΥ
Πανευρωπαϊκό μέτωπο κεντρο-αριστερο-δεξιάς
Άλλη μια απόδειξη της ουσιαστικής συμφωνίας των δύο βασικών αστικών σχηματισμών, της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς, είχαμε πριν από λίγες μέρες στο Ευρωκοινοβούλιο. Συγκεκριμένα οι βουλευτές αυτών των δύο παρατάξεων (της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ) ψήφισαν κατά της κατάργησης του 65-ωρου (μια τροπολογία που είχε εισηγηθεί η ευρωομάδα της Αριστεράς). Γίνεται έτσι φανερό ότι εκεί που διακυβεύονται κεντρικές πολιτικές κατευθύνσεις υπάρχει πλήρης ταύτιση των δύο σχηματισμών. Κι αυτό έρχεται σε συνέχεια της ενιαίας στάσης τους σε μια σειρά ζητήματα, όπως στην Ευρωσυνθήκη, στη flexicurity, στην ανακαινισμένη οδηγία Μπολκεστάιν. Όταν υπάρχει όλη αυτή η κοινή στάση για τον εργασιακό μεσαίωνα και το νεοφιλελευθερισμό, ποιον πάει να κοροϊδέψει η σοσιαλδημοκρατία μιλώντας για δήθεν διαφορετική στρατηγική στη διαχείριση της κρίσης;