7/11/2011
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
Επιτρέψτε μας να μοιραστούμε μαζί σας μερικές σκέψεις εκ μέρους της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας:
1. Αλλάζει η κυβέρνηση χωρίς εκλογές, με πραξικόπημα που επιβλήθηκε από την Ε.Ε. και Μέρκελ-Σαρκοζί. Μπαίνουμε σε νέα φάση του ειδικού καθεστώτος, με τον πολιτικό κόσμο να είναι πια ξεφωνημένη μαριονέτα, που βαράει προσοχές σε όσα διατάσσουν τα διεθνή κέντρα. Ανοίγει δηλαδή νέος κύκλος στην πολιτική ζωή του τόπου, με επίσημη πλέον κατάλυση της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Ταυτόχρονα όμως συνεχίζεται και θα συνεχίζεται, παρά τη συναίνεση του αστισμού, η πολιτική κρίση. Το μνημονιακό μπλοκ έχει απέναντί του το λαό και είναι εύθραυστο. Είναι ταυτόχρονα σαφές ότι η κρίση στην Ευρώπη, και με όσα βλέπουμε αυτές τις μέρες στην Ιταλία και αλλού, θα επιδράσει καθοριστικά και στην πατρίδα μας.
2. Όλοι ετοιμάζονται για εκλογές. Δεν έγινε βέβαια ούτε δημοψήφισμα ούτε εκλογές, αφού ζούμε την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού υπό την μπαγκέτα του ευρωπαϊκού διευθυντήριου, που θέτει στον ελληνικό λαό τρομοκρατικά διλήμματα του τύπου «ευρώ ή καταστροφή». Ας υπολογίσουμε λοιπόν ότι, μέχρι να δούμε εκλογές, που δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα γίνουν στις 19 Φλεβάρη ή γύρω από αυτή την ημερομηνία, θα ζήσουμε πολλά ακόμη επεισόδια, σοβαρά επεισόδια, θα ζήσουμε πολλά ακόμη πραξικοπήματα σαν αυτό των τελευταίων ημερών.
3. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα βροντερό ΟΧΙ στη νέα κατοχή, ένα βροντερό ΟΧΙ στη νέα δανειακή σύμβαση – με βάση την οποία στήνεται σήμερα το αστικό μπλοκ, απειλώντας το λαό με το τρομοδίλημμα ότι χωρίς τη νέα δανειακή σύμβαση θα πεθάνουμε όλοι της πείνας. Χρειαζόμαστε να συνεχιστεί το κίνημα ενάντια στα χαράτσια κι όλα τα κινήματα μαζικής λαϊκής ανυπακοής – που ο κόσμος τα αγκαλιάζει δίχως να περιμένει μια αριστερά (και αναφερόμαστε ιδίως στο ΚΚΕ και τον Συνασπισμό), μονόμπαντα προσανατολισμένη στις εκλογές. Χρειαζόμαστε, τελικά, ένα τεράστιο παλλαϊκό μέτωπο, πολιτικό και κοινωνικό, ενάντια στη νέα κατοχή, ενάντια στη νέα δανειακή σύμβαση, ενάντια στην υποταγή στους υποτιθέμενους μονόδρομους. Ένα μέτωπο που θα προτάξει το αίτημα για Δημοκρατία, Ανεξαρτησία, Παραγωγική Ανασυγκρότηση. Για μια άλλη Ελλάδα σε μια άλλη Ευρώπη – κι επειδή αυτό μπορεί να ακούγεται αόριστο, να το διευκρινίσουμε: σε μια άλλη Ευρώπη, δηλαδή σε μια Ευρώπη χωρίς ΕΕ, που θα διέπεται από διαφορετικές σχέσεις μεταξύ των χωρών της και από συνεργασία μεταξύ των λαών της.
4. Ας παραδεχτούμε ότι οι πλατείες, στις οποίες όλοι βρεθήκαμε, όπως και το παλλαϊκό αντικατοχικό ξέσπασμα της 28ης Οκτώβρη, στο οποίο επίσης όλοι βρεθήκαμε, παρόλο που βρεθήκαμε και συμμετείχαμε ολόψυχα όλοι μας, δεν έγιναν με την πρωτοβουλία της αριστεράς – και οι λαμπρές εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Αυτές οι μεγαλειώδεις στιγμές έκφρασης του λαού μας, μας υποχρεώνουν να συνειδητοποιήσουμε ακόμη βαθύτερα πόσο επείγον, πόσο κρίσιμο είναι να ξεπεραστούν οι τεράστιες καθυστερήσεις της αριστεράς στον τόπο μας.
Δύο τελευταία σημεία:
Το πρώτο: Παρά τις αδυναμίες της, ακόμη και παρά τις μικρότητές της, η αριστερά πρέπει να ομονοήσει τουλάχιστον στο εξής, και να το διακηρύξει: Ότι καταγγέλλει, δεν αναγνωρίζει, δεν θεωρεί νόμιμα οποιαδήποτε μεταβατικά κυβερνητικά σχήματα που δεν διαθέτουν πλέον την παραμικρή νομιμοποίηση, ούτε τυπική και πολύ περισσότερο ούτε ουσιαστική. Να δηλώσει ευθαρσώς ότι δεν αναγνωρίζει, δεν θεωρεί νόμιμες οποιεσδήποτε αποφάσεις ή επικυρώσεις έξωθεν επιβεβλημένων συμφωνιών και συμβάσεων από αυτή την υποτιθέμενη βουλή, στην οποία πλειοψηφούν οι μαριονέτες.
Και το τελευταίο: Να αντιληφθούμε, όταν συζητάμε και σχεδιάζουμε, το κενό που δημιουργείται από τη σύγκλιση όλου του αστικού κόσμου, το τεράστιο κενό αντιπολίτευσης. Η αριστερά θα μπορούσε να πάρει τις πρωτοβουλίες ώστε να συγκροτηθεί η μεγάλη, ισχυρή αντιπολίτευση του λαϊκού μετώπου. Το πιο πιθανό βέβαια είναι ότι η πολυδιάσπαση, οι μικρότητες, όλα όσα ζούμε, δεν θα επιτρέψουν, τουλάχιστον άμεσα, να καλυφθεί αυτό το κενό με πρωτοβουλίες της αριστεράς. Νομίζουμε ότι ο λαϊκός παράγοντας, που πολύ πρόσφατα αναδείχθηκε ξανά σε καταλύτη των εξελίξεων, θα χρειαστεί να σπρώξει και πάλι την αριστερά. Νομίζουμε ότι ο λαϊκός παράγοντας θα τη σπρώξει, και σε 10 μέρες στο Πολυτεχνείο, και μπαίνοντας μπροστά στη μάχη για την επιβίωση, ενάντια στα χαράτσια και όχι μόνο. Νομίζουμε ότι με αυτό το λαό κανείς δεν θα ξεμπερδέψει, όσο παρατεταμένος κι αν χρειαστεί να είναι ο αγώνας.
Ευχαριστούμε για την υπομονή σας.