ΔΙΚΤΥΟ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, τεύχος 8, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2010

Δικτυωθείτε στο Δίκτυο

Η mail list του Δικτύου Παιδείας λειτουργεί και σαν μέσο ενημέρωσης αλλά και σαν μέσο διαλόγου μεταξύ εκπαιδευτικών διαφορετικών βαθμίδων, ηλικιών, πολιτικών προτιμήσεων. Παρακάτω παραθέτουμε ένα μικρό διάλογο που αφορά έμμεσα ένα ζήτημα σημαντικό για την παιδεία στη χώρα μας. Το ζήτημα της γλώσσας.

Σνφμύωα με μαι έυρενα στο Πμανιπσητετο του Κμτρπιαιζ, δεν πζαιει ρλόο με τι σρειά είναι τοθοπεμέτενα τα γτάμαμρα μσέα σε μία λξλέη, αεκρί το πώτρο κια το ταελείτυο γάμρμα να ενίαι στη στωσή θσέη. Τα υλοπιόπα μροπούν να ενίαι σε τχίυεας θιέεσς και να μροπετίε να τις δαβαιάεστε χρωίς πλβημόρα. Ατυό γνίταει γαιτί ο απρώνθονις εκέγλφοας δεν δαεβζιάι γάμρμα γάμρμα κθάε λξηέ αλλά την λξηέ σαν σνύλοο. Ατίπτσυεο, ε;

Γ.Σ.

Μια ένσταση

Είναι λάθος η βιολογικοποίηση των κοινωνικών φαινομένων. Δεν υπάρχει γενικά ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Αν δοθεί το κείμενο σε παιδιά του Δημοτικού, δεν θα βγάλουν άκρη. Ο ήδη εκπαιδευμένος άνθρωπος στη γραφή και την ανάγνωση εκδηλώνει την παραπάνω ικανότητα.

Γενικά ο άνθρωπος σκέφτεται με σημασίες (λέξη χωρίς σημασία είναι σκέτος ήχος). Στη σημασία αποκρυσταλλώνεται η δραστηριότητά του αλλά και ανακλάται η δραστηριότητα που αναπτύσσει. Π.χ., ένας ναυαγός σώζεται με τη βοήθεια μιας πόρτας του πλοίου που επέπλεε. Όταν διηγείται την ιστορία του, χρησιμοποιεί τη λέξη “πόρτα”, όμως σε κανένα δεν δημιουργείται σύγχυση? γι’ αυτόν η πόρτα είχε τη σημασία της “σανίδας σωτηρίας”, και όλοι το καταλαβαίνουν αυτό χωρίς σύγχυση με την αντικειμενική σημασία “πόρτα”.

Ένα παιδί του Δημοτικού μαθαίνει τη λέξη γράμμα-γράμμα, αλλά αργότερα, όταν κατέχει το γραπτό λόγο, το γράψιμο είναι αυτόματη ενέργεια και τα γράμματα ενοποιούνται κατά το γράψιμο. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα, όπως π.χ. στην οδήγηση.

Στην αρχή, επικεντρώνω την προσοχή μου στο συμπλέκτη, μετά, όταν ξέρω να οδηγώ, η αλλαγή ταχυτήτων γίνεται αυτόματα. (ενοποιούνται οι ενέργειες).

Όταν σε ένα φίλο, που γιορτάζει, στέλνω Χ—– π—–, καταλαβαίνει “Χρόνια πολλά”.

Όταν, π.χ., η Χρύσα Πέτρου στέλνει μήνυμα και υπογράφει Χ—– Π—–, ο παραλήπτης καταλαβαίνει ότι είναι το όνομά της. Και αυτό όχι γιατί ο εκπαιδευμένος άνθρωπος αντιλαμβάνεται τη λέξη σαν μια εικόνα και την αναγνωρίζει σαν εκγυμνασμένος πίθηκος από το πρώτο και τελευταίο γράμμα, αλλά γιατί σκέφτεται και δρα με σημασίες.

Θ.Α.