ΔΙΚΤΥΟ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, τεύχος 6, Φεβρουάριος-Μάρτιος 2009

Εκλογές Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών – ΣΙΕΛ

Ολοκληρώθηκαν στις 21/1/2009 οι εκλογές στο Σύλλογο Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Αθήνας και Πειραιά. Τα αποτελέσματα ήταν μια μονότονη επανάληψη του σκηνικού των προηγούμενων χρόνων. Μια παράταξη-εξουσία και φόβητρο για τους εκπαιδευτικούς πήρε ένα τεράστιο ποσοστό, ενώ όλες οι άλλες παρατάξεις είχαν μια τεράστια διαφορά. Παρακάτω τα αποτελέσματα των εκλογών του 2009 και σε παρένθεση τα αποτελέσματα του 2006:

Η ΕΝΟΤΗΤΑ, που πρόσκειται στην ΠΑΣΚΕ, στηρίζει την κυριαρχία της στην απειλή της απόσυρσης ή κατάργησης του νόμου Ν2986/2002, που στην ουσία διασφαλίζει τον εκπαιδευτικό που βρίσκεται στην εξαετία πως, σε περίπτωση απόλυσης, θα προσλαμβάνεται από το Δημόσιο. Με διάφορους τρόπους, έχει πείσει πως η κυριαρχία της εξασφαλίζει με έναν τρόπο και την ύπαρξη του νόμου (με βάση τη σχέση που έχει με το Υπουργείο Παιδείας αλλά ακόμη και το γεγονός ότι επί ΠΑΣΟΚ ψηφίστηκε ο νόμος). Έτσι, ο ΣΙΕΛ και η ΟΙΕΛΕ έχει καταλήξει το μοναδικό εκπαιδευτικό σωματείο που συνομιλεί με το Υπουργείο Παιδείας, αλλά και στηρίζει τις πολιτικές των τελευταίων κυβερνήσεων, χρησιμοποιώντας το “να τα έχουμε καλά με την κυβέρνηση για να μη μας θίξουν”. Το παραπάνω πιάνει σε κόσμο που τσιμπάει σ’ αυτό το επιχείρημα σαν το πιο ρεαλιστικό που μπορεί να γίνει.

Η απεργία στις 29/1

Η απεργία στις 29/1 είχε επιτυχία από την άποψη της συμμετοχής και με δεδομένη την εργοδοτική πίεση που ασκήθηκε ενάντια στην απεργία. Δεν υπάρχει ένας σχολάρχης που να είναι θετικά διακείμενος στη διατήρηση της νομοθεσίας ως έχει. Την τόλμη την είχε ο Παναγιωτόπουλος να προσφύγει στο ΣτΕ για την αντισυνταγματικότητα του νόμου Ν2986/2002, αλλά, επί της ουσίας, πίσω από τον Παναγιωτόπουλο έχουν συνταχθεί όλοι οι σχολάρχες ανεξαιρέτως. Όλα αυτά, γιατί ο εκπαιδευτικός στην ιδιωτική εκπαίδευση δεν πρέπει να “χαλαρώνει”, να αισθάνεται ασφαλής. Γιατί ο ιδιωτικός εκπαιδευτικός σηκώνει κεφάλι μετά τη διετία και απεργεί, γίνεται αμελής και διαμαρτύρεται για την παραβίαση των ωραρίων, για τις παρανομίες των εκπαιδευτηρίων. Όλα αυτά τα απαράδεκτα συμβαίνουν λόγω του νόμου. Η δίκη στο ΣτΕ αναβλήθηκε οπότε περιμένουμε το επόμενο επεισόδιο αυτής της διαμάχης. Μέχρι τότε, κάποιες διεργασίες που έχουν ξεκινήσει σε κάποια εκπαιδευτήρια και ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς θα πρέπει να ενισχυθούν. Δεν φτάνει ένας νόμος να διασφαλίσει έναν κλάδο. Χρειάζεται κι ένας συνδικαλισμός που να ξεπερνάει τα όρια που μπαίνουν σήμερα. Ένας συνδικαλισμός που να ενώνει τον κλάδο, με τους στόχους των σωματείων των υπόλοιπων εκπαιδευτικών.

Ελεάννα Βλαβιανού, Αθήνα