Απέναντι στο Υπουργείο Ιδιωτικής Παιδείας… Όλα είναι θέμα αγώνα!
Μπροστά στη λαίλαπα της οικονομικής κρίσης που απασχολεί όλους τις τελευταίες εβδομάδες, φαίνεται να έχει ξεχαστεί ή, τουλάχιστον, να έχει υποβαθμιστεί το θέμα της παιδείας. Ωστόσο, το μέτωπο εκεί δεν έχει σβήσει. Από τα σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης έως και τις πανεπιστημιακές σχολές η “φωτιά” συνεχίζει να καίει μπροστά στην αδιαφορία του Υπουργείου Παιδείας που αφήνει τις τύχες της νέας γενιάς βορά στο ιδιωτικό συμφέρον. Από τις τραγικές ελλείψεις στα δημόσια σχολεία έως το ζήτημα των δωρεάν συγγραμμάτων και την αναγνώριση των πτυχίων των κολεγίων, αποδεικνύεται ότι το θέμα της παιδείας παραμένει “ζωντανό”, αυτή τη φορά με συστράτευση μαθητών, φοιτητών, γονέων και καθηγητών…
Ήρθε η ώρα του μετώπου παιδείας
Μπορεί η φασαρία για την οικονομική κρίση να έχει επικαλύψει το μέτωπο της παιδείας, όμως κάθε άλλο παρά έχουν σταματήσει να υπάρχουν προβλήματα και αγώνες. Μικροί αγώνες καθημερινά, που όμως όλοι έχουν την ίδια πηγή. Την υποχρηματοδότηση, τους προϋπολογισμούς του 3%, την εγκατάλειψη του δημόσιου σχολείου και της δημόσιας εκπαίδευσης, από τη μία, και τις προκλητικές πολιτικές του Υπουργείου Παιδείας, που με συντεταγμένα μέτρα (βάση του 10, αναγνώριση των κολεγίων) μετατρέπουν τη νέα γενιά σε πελατεία των ιδιωτικών συμφερόντων.
Αν επικεντρωθούμε στις κινητοποιήσεις στα σχολεία, μπορούμε να δούμε κάποια νέα στοιχεία. Πρώτον, έχει γίνει συνείδηση από τους γονείς ότι οι ιθύνοντες δεν παίρνουν από λόγια. Τείνει να εξελιχθεί σε νέα “μόδα” οι γονείς να καταλαμβάνουν τα σχολεία όταν αντιμετωπίζουν την προκλητική αδιαφορία της πολιτείας. Από κοινού με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς. Κι αυτό το στοιχείο δείχνει ότι είναι εφικτό να παλευτεί μια γραμμή ενός κοινωνικού μετώπου παιδείας σε όλο το λαό. Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο είναι οι αλλαγές στη συνείδηση των μαθητών. Γνωρίζουν ότι ζουν ένα μίζερο παρόν, χωρίς ελεύθερο χρόνο, και φωνάζουν για το αβέβαιο μέλλον που περιμένουν. Είναι η ίδια φωνή που ακούσαμε πριν 3 χρόνια “ότι μας ζητάτε πολλά και δεν μας δίνετε τίποτα”. Υπόκωφα υπάρχει το ίδιο συναίσθημα οργής που είχαν οι Γάλλοι μαθητές που έκαιγαν τα σχολεία τους, πριν από 3 χρόνια, στη Γαλλία. Είναι το ίδιο αδιέξοδο που συσσωρεύεται και που δημιούργησε τη μεγάλη φοιτητική έκρηξη πριν από 2 χρόνια.
Επιλέξαμε να δώσουμε το λόγο και στους μαθητές. Δεν το κάνουμε και συχνά σαν εκπαιδευτικοί. Και σίγουρα θα κερδίσουμε πολλά, αν προσπαθήσουμε ν’ ακούμε καλύτερα. Κανένας δεν υποστηρίζει ότι οι μαθητές έχουν πολιτικοποιημένο συγκροτημένο κίνημα, αλλά, αλήθεια, ποιος έχει; Το συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων, μήπως; Ποιος έχει απαντήσει σοβαρά στο σκάνδαλο της μετατροπής της νέας γενιάς σε πελατεία για τα ιδιωτικά κολέγια του Στυλιανίδη; Οι μαθητές –έστω άτσαλα– το θίγουν. Όπως, βέβαια –και πιο συγκροτημένα–, το πανεπιστημιακό και το φοιτητικό κίνημα. Μήπως ήρθε η ώρα για ένα μεγάλο πανεκπαιδευτικό-παλλαϊκό κίνημα για να μην περάσει η πολιτική του Υπουργείου Ιδιωτικής Παιδείας; Και σ’ένα τέτοιο μέτωπο οι μαθητές είναι αντικειμενικά μαζί μας με τις μορφές πάλης και τη συγκρότηση που διαθέτουν.
Η φωνή των μαθητικών καταλήψεων
“Δεν ζητάμε κάτι παράλογο ή ακατόρθωτο”
“1) Ζούμε σε μια κοινωνία η οποία έχει τεράστιες απαιτήσεις από τα παιδιά της. Δεν ζητάμε κάτι παράλογο ή ακατόρθωτο. Ζητάμε τη βελτίωση του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος, ώστε το μέλλον μας να μην είναι τόσο αβέβαιο.
2) Ζητάμε μη αναγνώριση των πτυχίων των ιδιωτικών πανεπιστημίων και κολεγίων. Αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας, σε συνέχεια του ενιαίου κινήματος μαθητών-καθηγητών προ διετίας.
3) Από το ετήσιο ΑΕΠ μόνο το 3% προσφέρεται για την παιδεία. Η μαθητική κοινότητα απαιτεί τουλάχιστον το διπλάσιο ποσοστό του κρατικού προϋπολογισμού για τη στήριξη της δημόσιας παιδείας.
Βασίλης και Μάριος, 61ο Γυμνάσιο Γκράβας
“Στην πραγματικότητα ήμασταν μόνοι μας”
(από συνέντευξη με τον Γιάννη και τον Παναγιώτη από το 4ο Λύκειο Τρίπολης)
ΕΡ: Απ’ ό,τι ξέρουμε, τα σχολεία της Τρίπολης ήταν από τα πρώτα που μπήκαν στο χορό των καταλήψεων. Γιατί;
ΑΠ: Οι φασιστικές αντιλήψεις του διευθυντή Β’βάθμιας για την αυστηρή εφαρμογή του νόμου ανάγκαζαν τους καθηγητές και διευθυντές να συμπτύξουν τα 3 τμήματα κάθε τάξης σε 2 (ο νόμος προβλέπει πλέον ότι τα τμήματα πρέπει να έχουν τουλάχιστον 30 μαθητές και όχι 20, όπως ίσχυε παλιά). Αυτό ήταν η κύρια αφορμή για τη δημιουργία κινήματος καταλήψεων στην πόλη.
ΕΡ: Υπήρχαν προβλήματα κατά τη διάρκεια της κατάληψης;
ΑΠ: Η πλειοψηφία των μαθητών ήταν υπέρ της κατάληψης. Χαρακτηριστικά είναι τα αποτελέσματα της δεύτερης συνέλευσης: Από τους 187 μαθητές που ψήφισαν, μόνο 9 ήταν κατά της κατάληψης, ενώ 44 μαθητές ήταν απόντες. Τα προβλήματα προέκυψαν μετά την κατάληψη, με την ενορχηστρωμένη προσπάθεια συκοφάντησης από τα τοπικά ΜΜΕ και τρομοκράτησης από τον εισαγγελέα, ο οποίος έκανε μήνυση σε όσους διευθυντές δεν κάλεσαν την αστυνομία.
ΕΡ: Υπήρχε συμπαράσταση στον αγώνα σας;
ΑΠ: Η μόνη συμπαράσταση ήταν από μαθητές άλλων σχολείων, όπως το 3ο Λύκειο, που ανάρτησε ένα πανό με σύνθημα: Όχι στην τρομοκρατία. Από κει και πέρα, ο Σύλλογος Γονέων και μεμονωμένοι καθηγητές που διέψευδαν τα πρωτοσέλιδα του τοπικού Τύπου για βανδαλισμούς στο σχολείο μας κ.ά. Εντύπωση μας έκανε το γεγονός ότι δεν βγήκε ούτε μία ανακοίνωση από τα κόμματα της Αριστεράς εδώ στην Τρίπολη. Στην πραγματικότητα, ήμασταν μόνοι μας.
“Οι εκκολαπτόμενοι τρομοκράτες του 1ου Γενικού Λυκείου Αιγίου”
(από επιστολή που έστειλαν οι μαθητές στον τοπικό Τύπο)
… Ο “οίκος της σοφίας”, όπως αποκάλεσε ο διευθυντής το σχολείο, δεν άργησε να μετατραπεί σε “οίκο της παράνοιας”. Έχοντας χειροπιαστά στοιχεία για τη συναίνεση τουλάχιστον των 2/3 των μαθητών, αποφασίσαμε την πρώτη μέρα να απέχουμε από το μάθημα…
Η έναρξη της κατάληψης προγραμματίζεται για την επόμενη μέρα […] Σε ποια εποχή ζούμε, άραγε, όταν ο ίδιος ο διευθυντής καλεί την αστυνομία στον εκπαιδευτικό χώρο και δίνει εντολή, με τη διαδικασία του αυτόφωρου, οι μαθητές να οδηγηθούν στο τμήμα για εξακρίβωση στοιχείων; Είναι δυνατόμαθητές 17 χρονών να κατηγορούνται για “σύσταση συμμορίας” επειδή έχουν μάθει να αγωνίζονται και να διεκδικούν;
… Οι μαθητές επιστρέφουν στο σχολείο από το αστυνομικό τμήμα και η διεύθυνση απαιτεί την προσοχή μας κατά την ομιλία της. Ζητάμε το λόγο, όμως απαντούν πως δεν θέλουν διάλογο μαζί μας… Δεν νοείται δημοκρατικό σχολείο όπου ο διάλογος μεταξύ παιδιών και καθηγητών δεν επιτρέπεται!…
… Δεν είμαστε ούτε εγκληματίες ούτε τρομοκράτες, όπως μας αποκάλεσαν, είμαστε παιδιά με άποψη και με όνειρα για μια καλύτερη ζωή…
Για ποια δημοκρατία, ποια ήθη, ποιες αρχές, ποια ιδανικά και ποια ελευθερία της βούλησης και της έκφρασης του λόγου μάς μιλάνε, λοιπόν, όταν οι ίδιοι μάς τρομοκρατούν και προσπαθούν να μας εξαναγκάσουν να μείνουμε άπραγοι;
Οι “τρομοκράτες” του 1ου Λυκείου Αιγίου
Όταν στις καταλήψεις βρίσκονται μαζί γονείς και εργαζόμενοι μαθητές
6ο Γυμνάσιο Ηρακλείου:
Ο νέος προϊστάμενος του 3ου Γραφείου στη Ν. Ιωνία (παλιός πρόεδρος ΕΛΜΕ και μέλος του ΠΑΣΟΚ) ανακοινώνει στη σχολική κοινότητα ότι τα τμήματα της Γ’ τάξης από τέσσερα θα γίνουν τρία. Πρόκειται για καθαρά αντιπαιδαγωγικό μέτρο, μια που αυτά τα παιδιά σε όλο το Γυμνάσιο έχουν συνηθίσει να λειτουργούν με τη συγκεκριμένη σύνθεση, πέρα από το προφανές της υπέρμετρης διόγκωσης των τμημάτων. Ο μεγάλος παραλογισμός έγκειται στο ότι το σχολείο έχει πληρότητα σε καθηγητές και, συγχρόνως, οι αίθουσές του δεν έχουν το μέγεθος για να στεγάσουν μεγάλα τμήματα. Καθηγητές, μαθητές αλλά κυρίως γονείς εξαγριώνονται. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν οι γονείς τον προϊστάμενο είναι σίγουρα εκτός του γνωστού “καθωσπρεπισμού”. Με πρωτοβουλία των γονέων ξεκινάει κατάληψη στο σχολείο, που αμέσως εξελίσσεται σε αποχή της Τρίτης τάξης για να κάνουν οι υπόλοιποι μάθημα. Απανωτές και μαζικές συνελεύσεις γονέων γίνονται σχεδόν καθημερινά. Συζητιέται ακόμη το ενδεχόμενο να καταλάβουν το γραφείο του προϊστάμενου. Μετά από ολιγοήμερες κινητοποιήσεις, τα παιδιά ξεκινούν μαθήματα σε τέσσερα τμήματα. Μέχρι στιγμής, ο προϊστάμενος δεν έχει αντιδράσει. Φαίνεται ότι ο δυναμισμός των γονέων έλυσε το πρόβλημα…
Νυχτερινό ΕΠΑΛ Ν. Ιωνίας:
Με πρόσχημα την έλλειψη χώρων των πρωινών (!) νηπιαγωγείων, ο Δήμος Ν. Ιωνίας προσπαθεί να κάνει έξωση στο νυχτερινό ΕΠΑΛ που στεγάζεται στο ιστορικό κτίριο των σχολών Όμηρος. Το κτίριο έχει οικοδομηθεί σε οικόπεδο που έχει δωρίσει ο σύλλογος πολυτέκνων στο Δήμο για να λειτουργούν τεχνικές σχολές. Πρόκειται για οικόπεδο-φιλέτο, εμβαδού 2.000 τ.μ., που φυσικά μας βάζει σε πονηρές σκέψεις. ΕΛΜΕ, καθηγητές, δάσκαλοι, μαθητές αλλά και οι δημοτικές παρατάξεις όλης της αριστεράς συντονίζονται με αποκορύφωμα μια μαζική και έντονη παράσταση στο Δημοτικό Συμβούλιο. Παρ’ όλα αυτά, και παρά και την άρνηση της Διοίκησης της Τεχνικής Εκπαίδευσης για μεταστέγαση του σχολείου, ο Δήμος συνεχίζει να ανακινεί το θέμα. Οι εργαζόμενοι και ενήλικοι μαθητές του σχολείου (με τη συμπαράσταση των καθηγητών τους) προχωρούν σε μια “ώριμη” κατάληψη. Το ζήτημα παραμένει ανοιχτό.
Ποια η ιδιαιτερότητα των δύο κινητοποιήσεων; Ο μεγάλος δυναμισμός και η πρωτοφανής ενότητα των γονέων, των καθηγητών και των μαθητών και με δράσεις που μέχρι χθες ήταν αδιανόητες τουλάχιστον για τους γονείς. Ίσως σηματοδοτούν την εμφάνιση καινούργιων κινηματικών συμπεριφορών και ευρύτερων ιδεολογικών διεργασιών στην ελληνική κοινωνία. Αλλά σίγουρα και μια πραγματική ανάγκη για την υπεράσπιση και ποιοτική αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης. Για πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια, η κοινωνία είναι ανοιχτή στο λόγο και σε δυναμικές πρακτικές της αριστεράς.
Παπουλής Κώστας, Πρόεδρος
Δ’ ΕΛΜΕ Ανατ. Αττικής
Ανάγκη για νέα ουσιαστική πρόταση αγώνα στους εκπαιδευτικούς!
-
Απορρίφθηκε η πρόταση του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ για απεργία διαρκείας από 1η Δεκέμβρη με μόνο 12 από τις 78 ΕΛΜΕ να συμφωνούν. Οι εκπαιδευτικοί –ορθά– δεν πείστηκαν ότι η συγκεκριμένη εισήγηση είχε προϋποθέσεις για αποφασιστικό αγώνα και δεν ήταν ένα μικροκομματικό παιχνίδι, κυρίως της ΠΑΣΚ (ΠΑΣΟΚ).
-
Είναι ανάγκη να γίνουν άμεσα Γ.Σ. στις ΕΛΜΕ και με νέα ουσιαστική πρόταση να προχωρήσουν και οι εκπαιδευτικοί σε αποφασιστικό και μαζικό αγώνα.
Απόφαση Διοικούσας Επιτροπής ΠΟΣΔΕΠ
Πρόγραμμα Δράσης
-
6 Νοεμβρίου: Πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια στις πόλεις που λειτουργούν πανεπιστήμια με παράλληλη στάση εργασίας εκπαιδευτικών
-
19 – 20 Νοεμβρίου: 48ωρη απεργία
-
25 – 26 Νοεμβρίου: 48ωρη απεργία
-
29 Νοεμβρίου: Συνεδρίαση της Δ.Ε. που θα επανεκτιμήσει την κατάσταση και θα αποφασίσει την παραπέρα κλιμάκωση του αγώνα
Ιδιωτικά πανεπιστήμια και με ευρωπαϊκή βούλα
Όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε για το συνταγματικό πραξικόπημα που έκανε η κυβέρνηση στο θερινό τμήμα της Βουλής ψηφίζοντας το νόμο για τα κολέγια, που αποτελεί ένα πρώτο βήμα για την αναγνώρισή τους. Στο σίριαλ, όμως, που φαίνεται καλά να κρατεί, προστέθηκε τελευταία κι ένα επιπλέον επεισόδιο. Με απόφασή του στις 23/10 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδικάζει την Ελλάδα για το ότι δεν έχει προχωρήσει αποφασιστικά στην πλήρη και ισότιμη αναγνώριση των κολεγίων, ενώ, σύμφωνα με την απόφαση αυτή, το κράτος δεν μπορεί να ελέγξει τα κολέγια που είναι παραρτήματα πανεπιστημίων του εξωτερικού και πρέπει να τα αναγνωρίσει. Η προκλητική και συνάμα εξοργιστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου οδηγεί σε 3 συμπεράσματα:
1. Το ρόλο της Ε.Ε., που εκβιαστικά αναγκάζει κράτη μέλη της να εναρμονιστούν με τις οδηγίες της.
2. Τη συνενοχή της ελληνικής κυβέρνησης και του υπουργού Παιδείας προσωπικά, που όλο το προηγούμενο διάστημα μοίραζε υποσχέσεις για αναγνώριση των κολεγίων και συνειδητά υποβάθμιζε το δημόσιο πανεπιστήμιο.
3. Συνεχίζεται το συνταγματικό πραξικόπημα, κι ενώ δεν επιτρέπεται η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων μέσω των κολεγίων, αυτό επιτυγχάνεται με έμμεσο τρόπο.
Είναι προκλητικό όταν, για μία ακόμα φορά, ισοπεδώνονται τα πτυχία των δημόσιων ιδρυμάτων και κουρελιάζεται το Σύνταγμα, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ σ’ όλες τις δικαστικές μάχες και διαπραγματεύσεις αντί να προωθούν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού να φροντίζουν για το πώς θα μετατραπεί η εκπαίδευση σε χώρο καθολικής κερδοφορίας του κεφαλαίου. Είναι προκλητικό η κυβέρνηση, υπό τις εντολές της Ε.Ε., να έρχεται να καταργήσει αυτό που με αγώνες και αντίσταση υπερασπίστηκαν οι χιλιάδες φοιτητές και πανεπιστημιακοί δάσκαλοι πριν από 2 χρόνια, τη Δημόσια και Δωρεάν Εκπαίδευση.
Ήδη με το άκουσμα της απόφασης προκλήθηκαν πολλές αντιδράσεις και το σίγουρο είναι ότι ξεκινάει ένας ακόμα καυτός χειμώνας για την εκπαίδευση. Την ήμερα έκδοσης της απόφασης του Ευρωπαϊκού Σικαστηρίου (23/10) έγινε διαμαρτυρία από φοιτητικούς συλλόγους στα γραφεία της Ε.Ε. στην Αθήνα, ενώ έχουν ήδη προγραμματιστεί συνελεύσεις για την ερχόμενη βδομάδα στους περισσότερους φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους σ’ όλη τη χώρα. Επίσης, στις 25/10, συνεδρίασε η διοικούσα επιτροπή της ομοσπονδίας των πανεπιστημιακών καθηγητών (ΠΟΣΔΕΠ) και αποφάσισε τη διεξαγωγή πανεκπαιδευτικών συλλαλητηρίων στις 6/11 σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας με τη συμμετοχή φοιτητών, ενώ προκήρυξε δύο 48ωρες απεργίες μες στο Νοέμβρη (20-21/11, 25-26/11). Αν συνυπολογίσουμε και τις εκατοντάδες καταλήψεις στα σχολεία, δημιουργείται μια εκρηκτική κατάσταση στην παιδεία και προμηνύονται μεγάλες μάχες το αμέσως επόμενο διάστημα.
Πασσαλίδης Γιώργος
Η υποχρηματοδότηση θέλει αγώνες!
Δεν είναι κάτι καινούριο να πούμε ότι υπάρχουν σχολεία παλιά και παρατημένα στην πόλη μας. Το 10ο Δημοτικό Σχολείο Νίκαιας στεγάζεται σε ένα κτίριο 30 περίπου χρόνων, το οποίο μέχρι το 2004 λειτουργούσε σε διπλή βάρδια μαζί με το 22ο Δημοτικό. Με αγώνες, οι οποίοι κράτησαν από το 2000 μέχρι και το 2004, φτιάχτηκε το 22ο. Το παλιό κτίριο, επιβαρημένο πολύ, δεν έχει δεχτεί από τότε που χτίστηκε καμία σοβαρή εργασία, μόνο βαψίματα και μικροεπισκευές.
Μόλις το Μάιο του 2007 έβαλαν το σχολείο σε προγραμματική σύμβαση του Δήμου Νίκαιας με τον ΟΣΚ για τη στέγη και τις τουαλέτες, μαζί με άλλα 4 σχολεία. Από τη δημοτική αρχή η κατάσταση στο σχολείο έχει χαρακτηριστεί σε έγγραφα προς το υπουργείο “άθλια και επικίνδυνη για τους μαθητές και το εκπαιδευτικό προσωπικό”. Από το καλοκαίρι, που από μεριάς ΟΣΚ και δήμου θα ξεκινούσαν εργασίες, φτάσαμε μία εβδομάδα πριν από την έναρξη της σχολικής χρονιάς και δεν είχε πέσει “πινελιά”. Μαθαίνουμε ότι η προγραμματική σύμβαση έχει επιστραφεί από τον ΟΣΚ, και ο δήμος κουβέντα. Μία βδομάδα πριν από την έναρξη της χρονιάς, εκπρόσωπος του δήμου μάς λέει ότι με εντολή σημάρχου θα πρέπει όλα τα σχολεία να βαφτούν με χρήματα των σχολικών επιτροπών (!) για λόγους κυρίως αισθητικούς και παιδαγωγικούς (!). Στη συνέχεια, προσπαθώντας να αποποιηθούν τις ευθύνες τους, άρχισαν να τα βάζουν με όσους γονείς και εκπαιδευτικούς είχαν αντίθετη άποψη. Αντί να μπουν μπροστά, προσπάθησαν να μας κλείσουν το στόμα.
Μετά την απόφαση που πήρε η γενική συνέλευση του συλλόγου γονέων του σχολείου, στις 13 Οκτώβρη, οι γονείς του σχολείου κατέλαβαν το κτίριο από την αρχή της βάρδιας, απαιτώντας άμεση παρέμβαση του δήμου και του ΟΣΚ. Συμπαραστάτες στην προσπάθειά μας η Ένωση Γονέων, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας της Νίκαιας και όλοι οι εκπαιδευτικοί του σχολείου μας. Μετά την κατάληψη του σχολείου από τους γονείς, ξαφνικά ανακάλυψαν ότι πράγματι υπάρχουν προβλήματα. Ξαφνικά, βρέθηκαν τα συνεργεία του δήμου, που δεν υπήρχαν, για να παρέμβουν και, αφού μας ζήτησαν να τους πάρουμε τα υλικά για τη στεγανοποίηση και κάποια εργαλεία, γιατί δεν είχαν (!), άρχισαν να κάνουν κάποιες εργασίες στη στέγη, για να μη μας προλάβουν οι βροχές. Είμαστε σε συνεργασία και με τ’ άλλα σχολεία όπου υπάρχουν προβλήματα και με το συντονισμό από την Ένωση Συλλόγων Γονέων θα προχωρήσουμε άμεσα σε κινητοποιήσεις για να λυθούν τουλάχιστον αυτά τα ζητήματα. Οι υπεύθυνοι για το χάλι των σχολείων πήραν μια πρώτη απάντηση συντονισμένα. Θα μας βρουν και πάλι μπροστά τους σε λίγες μέρες.
Κώστας Παπαδόπουλος,
Πρόεδρος της Ένωσης Συλλόγων Γονέων της Νίκαιας
