ΔΙΚΤΥΟ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, τεύχος 4, Μάρτιος-Απρίλιος 2008

Ιδιωτικά σχολεία:
Να διασφαλιστεί η επαγγελματική αξιοπρέπεια των εκπαιδευτικών!

Η δημόσια αργία λόγω του θανάτου του Αρχιεπισκόπου στις 31 Ιανουαρίου είχε ως αποτέλεσμα την ακύρωση της απεργίας των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, που η ΟΙΕΛΕ είχε κηρύξει για εκείνη την ημέρα. Ο λόγος γι’ αυτήν την απεργία ήταν η εκδίκαση στο Συμβούλιο της Επικρατείας της προσφυγής του ιδιοκτήτη της Σχολής Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου, μέλους του Δ.Σ. του Συνδέσμου Ιδιοκτητών Ιδιωτικών Σχολείων, κατά του άρθρου 13 του Ν. 2986/2002. Το επίμαχο άρθρο ρυθμίζει νομοθετικά ζητήματα προσλήψεων και απολύσεων για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς. Πιο συγκεκριμένα, προβλέπει τα εξής:

1. Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί προσλαμβάνονται κατ΄αρχάς με διετή σύμβαση.

2. Αν μετά τη λήξη της διετίας δεν καταγγελθεί η σύμβαση, τότε αυτή “ανανεώνεται αυτοδικαίως για τέσσερα ακόμη έτη”.

3. Κατά τη λήξη της τετραετίας, ο εργοδότης “μπορεί να καταγγείλει χωρίς αιτιολογία τη σύμβαση μόνο για το 33% των εκπαιδευτικών οι οποίοι συμπληρώνουν εξαετή υπηρεσία”, δηλαδή μπορεί να απολύσει μόνο έναν στους τρεις.

4. Μετά τη λήξη της τετραετίας, η σύμβαση μετατρέπεται “αυτοδικαίως σε αορίστου χρόνου”.

5. Οι εκπαιδευτικοί που έχουν πλέον σύμβαση αορίστου χρόνου δεν μπορούν να απολυθούν αναιτιολόγητα παρά μόνο με την αιτιολογία της “διαταραχής του εκπαιδευτικού κλίματος λόγω αδυναμίας συνεργασίας εργοδότη – εκπαιδευτικού”. Ο νόμος προβλέπει ότι αυτή η διαταραχή πρέπει να διαπιστώνεται μετά από εισήγηση τριμελούς επιτροπής, “η οποία συγκροτείται από τον αρμόδιο Προϊστάμενο Διεύθυνσης και στην οποία συμμετέχουν ένας Πάρεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου του Τμήματος Αξιολόγησης και Επιμόρφωσης με αρμοδιότητα στην αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών, ως Πρόεδρος, ένας εκπρόσωπος της ΟΙΕΛΕ και ένας εκπρόσωπος της αντιπροσωπευτικότερης εργοδοτικής οργάνωσης των ιδιοκτητών σχολείων”.

6. Οι εκπαιδευτικοί που παρ’ όλα αυτά απολύονται και έχουν προσληφθεί πριν από την 31/12/1997 προσλαμβάνονται άμεσα στη δημόσια εκπαίδευση, ενώ οι εκπαιδευτικοί που έχουν προσληφθεί μετά τις 31/12/1997 εγγράφονται, μετά από αίτησή τους, στον ενιαίο πίνακα αναπληρωτών του άρθρου 1 του Ν. 2942/2001 με αναγνώριση της προϋπηρεσίας τους στην ιδιωτική εκπαίδευση.

Το νομοθετικό αυτό πλαίσιο έχει τεθεί στο στόχαστρο των ιδιοκτητών, ακριβώς επειδή διασφαλίζει την επαγγελματική αξιοπρέπεια και την εκπαιδευτική αυτονομία στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης, ενώ παράλληλα αποτρέπει φαινόμενα διαπλοκής και παράνομης λειτουργίας των ιδιωτικών σχολείων. Δυστυχώς, όμως, εκτός από τους ιδιοκτήτες υπάρχουν και προσφυγές από κάποιες ΕΛΜΕ εναντίον των άρθρων, που αφορούν στο διορισμό ιδιωτικών εκπαιδευτικών στο δημόσιο. Είναι σίγουρο ότι τέτοιες ενέργειες δεν βοηθούν σε τίποτα το εκπαιδευτικό κίνημα, μόνο συμβάλλουν στην αντιπαράθεση και την πολυδιάσπαση. Ακόμη κι αν υπάρχουν κάποια θέματα που δημιουργούν προστριβές και διαφωνίες, αυτά πρέπει να λύνονται με διάλογο ή ακόμη και να παραμερίζονται, για να προχωρήσουν σε κοινούς αγώνες δημόσιοι και ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί.

Έλφη Καλλιφατίδου,
σχολείο Μωραΐτη, Αθήνα