«Θα αντέξουμε έστω και ένα λεπτό παραπάνω απ’ όσο εσείς…»*
*σύνθημα από τη Βιτσέντσα της Ιταλίας όπου 200 χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν ενάντια στην αμερικάνικη βάση…
Η τεράστια πανελλαδική πορεία της Πέμπτης 22/2 ήταν η καλύτερη απάντηση σε όσους βιάστηκαν να μιλήσουν για «κόπωση του φοιτητικού κινήματος», σε όσους ήλπιζαν για «επιστροφή στην ομαλότητα». Πάνω από 30 χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες δώσαμε μήνυμα ότι όχι απλά είμαστε εδώ αλλά ότι συνεχίζουμε πιο αποφασιστικά, πιο θαρραλέα, μέχρι την τελική νίκη, την απόσυρση του νόμου-Πλαίσιο. Η αστυνομία για άλλη μια φορά ξεσάλωσε. Έπνιξε την πορεία στα δακρυγόνα, καταπάτησε το άσυλο του Πολυτεχνείο με άπειρα χημικά, έκανε συλλήψεις. Τα νέα αστυνομικά ήθη που δοκιμάζονται σε κάθε κινητοποίηση θα συνεχίσουν να είναι «λίγα» για να μας τρομοκρατήσουν και να μας πειθαρχήσουν. Οι επόμενες μέρες είναι μέρες μεγάλης πολιτικής σύγκρουσης… Να τις κάνουμε μέρες νίκες για ακόμα μια φορά…
Η συνέχιση του αγώνα μας είναι η καλύτερη απάντηση στη μαύρη συμμαχία κυβέρνησης – ΜΜΕ που συκοφαντούν, βρίζουν, λένε ψέματα. Πρετεντέρης, Κακαουνάκης, Τράγκας, Τρέμη, Στάη, Ευαγγελάτος, όλοι αποδεικνύουν πόσο «αντικειμενικά» φούμαρα πουλάνε. Μισούν την νεολαία, μισούν τις καταλήψεις, μισούν το φοιτητικό κίνημα. Δεν μπορούν να αποδεχτούν ότι η «μάζα» κάνει άλλα πράγματα από αυτά που της υποβάλλουν και της επιβάλλουν τα πλυντήρια εγκεφάλου. Το μάτι τους γυαλίζει όταν μιλάνε για τις καταλήψεις. Τρέμουν και αφρίζουν όταν βλέπουν δεκάδες χιλιάδες φοιτητές να επιμένουν για 8η συνεχόμενη βδομάδα να αρνούνται την υποταγή και τη συμμόρφωση. Βραχνιάζουν κάθε βράδυ στις ειδήσεις να μας πείσουν ότι είμαστε οικτρή μειοψηφία. Πανηγυρίζουν σαν κομματικοί εγκάθετοι όταν ακούνε ότι σταμάτησαν 10-15 καταλήψεις… Τους έχουμε χεσμένους.
Ο αγώνας αυτός έχει κερδίσει πολλά και έχει να κερδίσει ακόμη περισσότερα. Η ιστορία επαναλαμβάνεται: Το 1978 η κυβέρνηση του άλλου Καραμανλή ψηφίζει νύχτα τον νόμο 815 που συγκεντρώνει τις αντιδράσεις του κινήματος, και μάλιστα κόντρα στο «επίσημο φοιτητικό κίνημα» της ΕΦΕΕ που συνιστούσε ψυχραιμία. Ενάμισι χρόνο μετά, ο ψηφισμένος νόμος καταργείται και εξαγγέλλεται …διάλογος. Η αποτυχία των Καραμανλήδων να επιβάλουν τα αντιδραστικά τους διατάγματα στους φοιτητές, είναι κληρονομική. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία των κυβερνήσεων δεν σημαίνει τίποτε όσο η μαζική εξωκοινοβουλευτική πάλη κλιμακώνεται.
Η Γιαννάκου σαν άλλη Αντουανέττα απορεί με τον λαό που δεν τρώει παντεσπάνι… Και δηλώνει με χουντικό ύφος: Η δημοκρατία θα λειτουργήσει και ο νόμος θα ψηφιστεί. Και γιατί είναι δημοκρατία το τι λέει το 90% της Βουλής και δεν είναι δημοκρατία το τι λέει το 90% των φοιτητών; Αυτή η υπουργός δεν μπορεί να μείνει υπουργός. Να παραιτηθεί τώρα. Κανένας διάλογος με την Υπουργό Παιδείας. Να φύγει αυτή κι όσοι τη στηρίζουν και να πάρει μαζί της όλο το «μεταρρυθμιστικό» της έργο για να ανοίξουν οι σχολές. Αυτή κρατάει τις σχολές κλειστές κι όχι εμείς! Δε συζητάμε τίποτε και με κανέναν, αν δεν δοθεί το 5% για την παιδεία, αν δεν αποσυρθεί ο νόμος πλαίσιο, κι αν δεν φύγει η Γιαννάκου.
Η κοροϊδία της κυβέρνησης είναι τόσο μεγάλη που μέχρι και οι …γλάστρες εξεγέρθηκαν. Ακόμη και οι Πανεπιστημιακοί που στήριξαν τον «διάλογο» και υπεράσπισαν την μεταρρύθμιση τώρα μιλάνε για λάθος της κυβέρνησης. Υποστηρικτές είναι πλέον ο γνωστός Βερέμης και ο Γιωργάκης που αφού κατόρθωσε και έπαιξε την αντιπολίτευση για δύο βδομάδες, στις 27/2 μέσα στη Βουλή έκανε κριτική για "άτολμες μεταρρυθμίσεις" και "συντηρητικό σχέδιο νόμου". Και η Γιαννάκου απάντησε ότι ευχαρίστως να συμπεριλάβει τις πιο νεοφιλελεύθερες προτάσεις Γιωργάκη στο νεοφιλελεύθερο νομοσχέδιό της.
Είναι θλιβεροί και είμαστε χαρούμενοι. Είναι θλιβεροί γιατί είναι σκουριασμένα μυαλά και υποστηρίζουν σκουριασμένα συστήματα. Βλέπουν ότι χάνουν το παιχνίδι. Ελπίζουν ότι θα μας εξαντλήσουν. Ότι δεν θα έχουμε δυνάμεις να συνεχίσουμε. Επιστρατεύουν την ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ που και μετά από δύο μήνες καταλήψεων, πάλι οικτρή μειοψηφία εξακολουθούν να είναι στα αμφιθέατρα των Συνελεύσεων. Με τον νόμο πλαίσιο θέλουν να πάρουν την ρεβάνς για την ήττα τους στο άρθρο 16. Θέλουν να δώσουν μάθημα στη νεολαία. Όσο κι αν θέλουν να μας καθυποτάξουν… όσο κι αν τραβάνε το σκοινί… όσο κι αν πιστεύουν ότι δεν αντέχουμε: Θα αντέξουμε έστω και ένα μόνο λεπτό παραπάνω από όσο αυτοί. Ένα μόνο λεπτό φτάνει για να ηττηθούν αυτοί και όχι εμείς. Το μέλλον είναι στα χέρια μας. Και είναι ωραίο…