ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2007 ΚΑΙ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ

Προϋπολογισμός 2007 ΚΑΙ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ

 

του Π.Κουτσιανά

 

 

 

Ο προϋπολογισμός του 2007 που ψηφίζεται στις 22/12, σε συνδυασμό με το φορολογικό νομοσχέδιο έχουν μια ιδιαίτερη σημασία γιατί προδιαγράφουν τις κατευθύνσεις, & τις ιεραρχήσεις της οικονομικής πολιτικής. Μιλάμε για 2 βασικά εργαλεία της νεοφιλελεύθερης πολιτικής  που αναδιανέμουν το πλούτο προς όφελος του κεφαλαίου και των μεγαλοεπιχειρηματιών. Δηλαδή οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Μέσω της φορολογικής κλίμακας και του παγώματος των μισθών (αύξηση τυπικά στο ύψος του πληθωρισμού)  την νέα χρονιά,  «εξαφανίζονται» τα μεσαία στρώματα φτάνοντας τη κοινωνική ανισότητα στα ύψη. Μιλάμε για έναν προϋπολογισμό αντιλαϊκό και αντιδραστικό. Πιο συγκεκριμένα:

 

Παραμένει η έμμεση φορολογία να έχει τη μερίδα του λέοντος 28.580€ (60%) στα τακτικά έσοδα του προϋπολογισμού έναντι της έμμεσης 19.450€ (40%).

 

Α) ΑΜΕΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ:

 

Φαίνεται ξεκάθαρα ότι μισθωτοί & εργαζόμενοι πληρώνουν 5-6 φορές παραπάνω από το κεφάλαιο!

 

Φορολογική Κλίμακα:

 

Η φορολογική κλίμακα είναι χωρισμένη μόνο σε 4 κλιμάκια.

 

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μεταφέρονται τα φορολογικά βάρη και επιβαρύνουν τα μικρομεσαία στρώματα δηλ τα χαμηλά εισοδήματα. Η πραγματική επιβάρυνση αφορά κυρίως  τα εισοδήματα από 12.000 έως 24.000 €. Υπάρχει εξίσωση ανάμεσα στο μισθωτό των 12.000€ και των 30.000€, αφού έχουν τον ίδιο συντελεστή. Επί της ουσίας με 4 μόνο κλιμάκια και με τη παραπάνω διαβάθμιση η φορολογία των φυσικών προσώπων μετατρέπεται σε έμμεσο φόρο όπως πχ είναι και ο ΦΠΑ. Αντίθετα στο όνομα της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας η φορολογία των επιχειρήσεων και των μεγάλων εισοδημάτων μειώνεται. Συνεχίζονται τα «δωράκια», οι διακανονισμοί, και οι απαλλαγές. Πχ: τα χρέη των Α.Ε. προς τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν αυξηθεί το 2006 κατά 80%.

 

Β) Η ΕΜΜΕΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ αυξάνεται με διπλάσιους ρυθμούς από την άμεση.

 

Από τα παραπάνω φαίνεται ότι τα έσοδα του προϋπολογισμού προκύπτουν με ληστρικό τρόπο (έμμεση φορολογία)  από τη συντριπτική  πλειοψηφία του λαού. Γιατί η έμμεση φορολογία αφορά όλους τους πολίτες ισότιμα ανεξάρτητα οικονομικής κατάστασης.

 

Η κυβέρνηση Καραμανλή ισχυρίζεται ότι έχει συντάξει ένα προϋπολογισμό κοινωνικό και  αναπτυξιακό.  Αναπτυξιακό όμως, προς όφελος του κεφαλαίου και των μεγαλοεπιχειρηματιών. Τα επιχειρήματα της ΝΔ είναι: α)η αύξηση του αφορολόγητου, που φθάνει στα 12.000€ και β) η «αύξηση» στους χαμηλοσυνταξιούχους  του ΟΓΑ κατά 50€ και 35€ στο ΕΚΑΣ. Συνολικά ισχυρίζεται ότι φοροελαφρύνει τα χαμηλά εισοδήματα κατά 150 εκ €.

 

Δεν μας λέει όμως ότι για την ελάφρυνση των 150 εκ € γίνεται αφαίμαξη 3,21 δις €! Πιο συγκεκριμένα: Ενώ αυξάνεται το αφορολόγητο κατά 1000€, την ίδια στιγμή επιβαρύνει περισσότερο (συγκριτικά με τη  φορολογική κλίμακα του 2006 & 2007) τους μισθωτούς που το ετήσιο εισόδημα τους κυμαίνεται μεταξύ 13.000€ και 24.000€. Όσο για αυτούς που το εισόδημα τους κυμαίνεται ανάμεσα στα 12.000 € και 13.000 € ο φορ συντελεστής αυξάνεται από 15% (2006) σε 29%(2007). Συνολικά 1 εκατομμύριο φορολογούμενοι θα επιβαρυνθούν με επιπλέον φόρους για να καλυφθεί το κόστος ελάφρυνσης των υψηλόμισθων. Ουσιαστικά η κυβέρνηση κερδίζει πολύ περισσότερα γιατί επιβαρύνει τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, με αποτέλεσμα τα μικρο- μεσσαία στρώματα να εξαφανιστούν!  Όταν ζορίζεται η κυβέρνηση (πχ απεργία Δασκάλων), λέει το   «παραμύθι» ότι: ‘’δεν υπάρχουν χρήματα’’. Εδώ χρειάζεται απάντηση και με παραδείγματα: Αρκεί να θυμηθούμε ότι λίγους μήνες πριν οι δάσκαλοι «πήραν» συνολικά 53 εκ €, μετά από 6 βδομάδες απεργίας, ενώ πέρυσι η κυβέρνηση μείωνε τους φορολογικούς συντελεστές στις Α.Ε. κατά 10% και χάριζε 853 εκ € στην εκκλησία!  Επομένως:

 

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!  Για δικαστές και μεγαλοεπιχειρηματίες και όχι για εργαζόμενους & μισθωτούς.

 

Να φορολογηθεί το κεφάλαιο: Εφοπλιστές – Τραπεζίτες – Βιομήχανοι

 

Πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς- συντάξεις.

 

Να περιοριστούν τα εξοπλιστικά προγράμματα.

 

Να καλυφθούν από την εργοδοσία η μαύρη τρύπα των ασφαλιστικών ταμείων.

 

Να μην παραδοθούν στην αγορά οι βασικοί τομείς της κοινωνικής πολιτικής (παιδεία – υγεία- κοινωνική ασφάλιση).