Δελτίο τύπου για την υπόθεση Ζαχόπουλου, 23/12/2007

Μια απίθανη μπόχα σκανδάλων, μιζών, κακοδιαχείρισης, εκβιασμών, βρώμικων πρωθυπουργικών “κολλητών” ήρθε στην επιφάνεια με την “απόπειρα αυτοκτονίας” του πρώην γ.γ. του Υπουργείου Πολιτισμού Χ.Ζαχόπουλου. Το “σεμνά και ταπεινά”, κατά την κυβέρνηση Καραμανλή και τον ίδιο τον πρωθυπουργό σημαίνει απεριόριστη ασυδοσία για πάσης φύσεως σκάνδαλα.

Αυτό το σκάνδαλο αφορά προσωπικά τον κ.Καραμανλή. Ο πρώην γ.γ. ήταν ο άνθρωπός του, τον επέβαλε και τον στήριξε. Δεν μπορεί η απόπειρα αυτοκτονίας να περιοριστεί στο βολικό –για τον πρωθυπουργό- σχήμα της ηθικής οδύνης και της ροζ ιστορίας. Η παραίτηση που προηγήθηκε της απόπειρας, οι αιχμές του Χ.Ζαχόπουλου για πολιτικούς εκβιασμούς, αφορούν τον κ.Καραμανλή και την κυβέρνηση συνολικά. Πόσο μάλλον όταν είναι η δεύτερη “αυτοκτονία” σε υπόθεση που εμπλέκει το πρωθυπουργικό περιβάλλον (η πρώτη ήταν η περίεργη αυτοκτονία στην υπόθεση των υποκλοπών της Vodafone).

Η σιωπή των ΜΜΕ (ακόμη και εφημερίδων της αριστεράς) για την προσωπική και πολιτική ευθύνη του πρωθυπουργού είναι απαράδεκτη. Το πέπλο σιωπής που καλύπτει και προστατεύει τον Καραμανλή ακόμη και σε περιπτώσεις καραμπινάτων σκανδάλων πρέπει να σπάσει. Η δια πυρός και σιδήρου επιβαλλόμενη γραμμή Ρουσόπουλου «μην αγγίζετε τον Καραμανλή», «παρουσιάστε τον ηθικό και ανέγγιχτο από τη βρώμα των σκανδάλων», «χτυπήστε υπουργούς, χτυπήστε συνεργάτες, “γκρεμίστε” τους κολλητούς του, μιλήστε για ροζ σκάνδαλα, αλλά μην αγγίζετε τον ίδιο», δεν μπορεί να περάσει ακόμη μια φορά ασχολίαστη.

Το άπλετο φως στην υπόθεση δεν είναι οι ροζ ιστορίες και τα ερωτικά σκανδαλάκια. Ούτε βέβαια η δικαστικά άνωθεν επιβεβλημένη ενοχοποίηση της υπαλλήλου. Είναι οι μίζες από αποχαρακτηρισμούς, διευκολύνσεις, ανεξέλεγκτη χρήση τεράστιων κονδυλίων. Είναι οι τυχόν εκβιασμοί προς τις υψηλότερες δυνατές κατευθύνσεις του πολιτικού κόσμου. Τότε η κατάληξη ίσως είναι μια βουτιά στο κενό, αλλά δεν μπορεί η αλήθεια να περιοριστεί εκεί. Η βρώμικη πολιτική των μιζών, των σκανδάλων, των κολλητών, της ληστείας του δημόσιου χρήματος, είναι συνώνυμη της “νέας διακυβέρνησης”.