ΟΧΙ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ
Για έναν ΣΥΡΙΖΑ ενωτικό και αριστερό
Οι εξελίξεις της τελευταίας εβδομάδας με τη υποβολή παραίτησης του Αλέκου Αλαβάνου θέτουν -με καλό ή κακό τρόπο- στο κέντρο του προβλήματος το πώς και από ποιους καθορίζεται η πολιτική φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ και άρα και το πρόβλημα της σχέσης του ΣΥΡΙΖΑ με τις συνιστώσες του και ειδικά με τη μεγαλύτερη.
Τη στιγμή αυτή είναι φανερό και αυτονόητο, τουλάχιστον για μας, ότι σημασία δεν έχουν τα προσωπικά στοιχήματα, αλλά οι συγκεκριμένες ανατροπές στην πολιτική και οργανωτική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ που θα μπορέσουν να ξανακάνουν την ενωτική και ριζοσπαστική Αριστερά πρωταγωνίστρια δύναμη. Η απαίτηση του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ να μην παραιτηθεί ο σ. Αλαβάνος σημαίνει ταυτόχρονα και απαίτηση να προσδιοριστούν η πολιτική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ, οι διαδικασίες και οι οργανωτικές λειτουργίες του ΣΥΡΙΖΑ. Στην ουσία ανοίγει ο δρόμος, κάτω από όρους, να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα μπροστά και να μετατρέψουμε την εκλογική ήττα σε μια νίκη για το ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ και για την προσπάθεια δημιουργίας μιας μεγάλης Αριστεράς, αποτελεσματικής και ικανής να αλλάξει τα πράγματα στη χώρα.
Να μιλήσουμε επομένως πολιτικά, να μιλήσουμε με ειλικρίνεια και να δώσουμε εξηγήσεις.
Πρώτον να μπει στο κέντρο της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ η απάντηση της αριστεράς στην κρίση. Να μπει τέρμα στην επικοινωνιακή διαχείριση – διαστρέβλωση του λόγου και της δράσης της ενωτικής αριστεράς. Η απάντηση στην κρίση για την αριστερά σημαίνει να δώσει όλες τις δυνάμεις για ένα πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο στον νεοφιλελευθερισμό.
Δεύτερον να μετατεθεί το κέντρο βάρους στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι στις γραφειοκρατικές, απαρχαιωμένες και ιντριγκαδόρικες λειτουργίες και ισορροπίες μηχανισμών, άτυπων ηγετικών ομάδων, τάσεων ή συνιστωσών. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σχήμα εκλογικής υποστήριξης, είναι ένα ριζοσπαστικό και πρωτότυπο εγχείρημα πολιτικής ενότητας της αριστεράς. Η παραμονή του σ. Αλαβάνου ως επικεφαλής του εγχειρήματος, αντικειμενικά θα βοηθήσει στην κατοχύρωση αυτής της ταυτότητας.
Τρίτον να αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ μία και ενιαία ηγεσία, κόβοντας μαχαίρι τα πολλαπλά κέντρα, τα καπελώματα, την αντιφατική και αλλοπρόσαλλη εκφώνηση, την αντιδημοκρατική πρακτική των τετελεσμένων, τις αιφνιδιαστικές ηγετικές ανακοινώσεις από τα μικρόφωνα ή τα μεγάφωνα. Να σεβαστούμε έστω την ύστατη στιγμή τις αποφάσεις για το γραφείο τύπου και τη δημόσια εκπροσώπηση που έχουν παρθεί, έχουν χιλιοειπωθεί αλλά δεν έχουν εφαρμοστεί μετά την Α΄ πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ.
Τέταρτον να αποκτηθεί κοινή λειτουργία σε επίπεδο βάσης, από τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ στην κατεύθυνση της πολιτικής γραμμής της ενότητας της αριστεράς και του μετώπου στον νεοφιλελευθερισμό. Αυτή η απόφαση μπορεί να δώσει πραγματική και όχι επίπλαστη φωνή στον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικό και όχι δημοψηφισματικό χαρακτήρα στα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Να μελετήσουμε, να αξιοποιήσουμε την εμπειρία -πέρα από σχηματικές λογικές για κόμμα κλπ-, να ακούσουμε και να μάθουμε από εγχειρήματα ενότητας και ανασύνθεσης της αριστεράς όπως το Μπλόκο της Πορτογαλίας ή το Αριστερό Κόμμα της Γερμανίας.
Οι όροι και οι προϋποθέσεις στην πολιτική και οργανωτική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως ο πολιτικός επαναπροσδιορισμός της ταυτότητας της αριστεράς σε συνθήκες ολόπλευρης κρίσης, είναι τα εκ των ουκ άνευ στοιχεία για να βγούμε από αυτή τη δύσκολη κατάσταση. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να προχωρήσει, δεν μπορεί να γυρίσει στο πρώτο στάδιο της ύπαρξής του, δηλαδή στην εποχή Κωνσταντόπουλου, τότε που ήταν θνησιγενές και μίζερο σχήμα εκλογικής και μόνον ομπρέλας και επιβίωσης.
Πραγματικά από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν περισσεύει κανείς. Αλλά και κανείς δεν μπορεί να υπονομεύει μόνιμα και αμετανόητα το ενωτικό εγχείρημα της αριστεράς με έναν δημόσιο λόγο που αναιρεί και ακυρώνει κάθε φορά το σύνολο των κατακτήσεων και της πολιτικής φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Η συγκέντρωση φίλων και μελών του ΣΥΡΙΖΑ τη Δευτέρα, έξω από τη συνεδρίαση της γραμματείας, μπορεί να αποδειχθεί απολύτως προωθητική, αν πέρα από τις εκκλήσεις ενότητας, πετύχει την ενότητα όχι με όρους ήττας, αλλά με όρους ανατροπής των αιτιών της ήττας. Να μην προχωρήσουμε όπως πριν. Η ανάκληση της παραίτησης του σ. Αλαβάνου είναι αυτή τη στιγμή μονόδρομος για έναν πραγματικό, ισχυρό, ενωτικό, αριστερό ΣΥΡΙΖΑ, είναι μονόδρομος για να διατηρηθεί και να φουντώσει η ελπίδα για μια μεγάλη στροφή στην πολιτική και κοινωνική ζωή.
Εμείς δεν χάσαμε τίποτα και θα νικήσουμε γιατί δεν χάσαμε τον τρόπο να μαθαίνουμε!