Η κρίση επιδεινώνεται στην Ιταλία, με την βιομηχανική παραγωγή να είναι μειωμένη φέτος κατά 25%. Ταυτόχρονα, οξύνεται η επίθεση των εργοδοτών και της κυβέρνησης στα δικαιώματα της πλειοψηφίας, με τη συμφωνία πολλές φορές των ρεφορμιστικών ηγεσιών των συνδικάτων. Όπως στην περίπτωση της μεταλουργίας, τομέα-κλειδί της ιταλικής βιομηχανίας, όπου τα συνδικάτα Fim-Cisl και Uilm-Uil υπέγραψαν νεότερες συμφωνίες, λόγω κρίσης, που μειώνουν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις που προβλέπονταν σε συμφωνία τετραετούς διάρκειας που είχε συναφθεί το 2008.
Οι εργαζόμενοι, παρά την ιδεολογική κυριαρχία του κοινοβουλευτισμού και του οικονομισμού, που ακόμα επικρατούν στις τάξεις τους, σταδιακά οργανώνουν την απάντησή τους “από τα κάτω”. Οι μεταλλεργάτες, μέσω της Fiom-Cgil, απάντησαν στις 9 Οκτώβρη με μια πρώτη απεργία στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Στις 23 Οκτώβρη κηρύχτηκε γενική απεργία από τα Συνδικάτα Βάσης (CoBaS, CUB, SdL, Snater κ.ά.) όπου συμμετείχαν 2.000.000 βιομηχανικοί εργάτες, εργαζόμενοι σε Υγεία, Παιδεία, Μεταφορές, δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά και μαθητές και συνταξιούχοι. Στο Μιλάνο 150.000 άνθρωποι –όσοι και στη Ρώμη– βρέθηκαν στο δρόμο εκείνη την ημέρα, απαιτώντας μπλόκο στις απολύσεις, μείωση της εργάσιμης ημέρας χωρίς μείωση αποδοχών, συμβάσεις εργασίας μονάχα αορίστου χρόνου, υπεράσπιση του εισοδήματος για κάθε μορφή εργασίας, υπεράσπιση της Παιδείας και αύξηση των ποινών για όσους προκαλούν εργατικά ατυχήματα. Γύρω στο μεσημέρι, τα υπουργεία Οικονομίας και Παιδείας “πολιορκούνταν” από επισφαλώς εργαζόμενους, ενώ οι μεταλλεργάτες κατέλαβαν την εθνική οδό Μιλάνο-Νάπολη. Αξίζει να σημειωθεί πως τις μέρες που προηγήθηκαν της απεργίας, τα επίσημα συνδικάτα είχαν ξεχυθεί σε χώρους εργασίας όπως στην Thyssenkrupp στο Τέρνι, όχι για να υπερασπίσουν, αλλά για να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους, λέγοντας πως δεν θα έχουν την κάλυψή τους αν ασκήσουν το συνταγματικό τους δικαίωμα στην απεργία και ότι, συνεπώς, η απουσία τους θα θεωρηθεί “αδικαιολόγητη”. Τη σκυτάλη του αγώνα παίρνουν οι επισφαλώς εργαζόμενοι στην Παιδεία, που όρισαν την 11η Νοέμβρη ως ημέρα δράσης για τη μόνιμη και σταθερή εργασία, μη ανεχόμενοι την περικοπή 57.000 θέσεων αυτή τη σχολική χρονιά.