Ζητήματα στον απόηχο μιας γόνιμης συζήτησης για το μέλλον της ΕΕ, του Χρίστου Καραμάνου

Εκδήλωση "Monthly Review" και εφημερίδας "Αριστερά!"

Πολλή συζήτηση υπήρξε, ειδικά στο Διαδίκτυο, για την κοινή εκδήλωση του περιοδικού "Monthly Review" και της εφημερίδας "Αριστερά!" σχετικά με το μέλλον της ΕΕ. Σχολιάστηκε ιδιαίτερα η σύνθεση των ομιλητών της εκδήλωσης (Θ. Στοφορόπουλος, Θ. Παφίλης, Χρ. Καραμάνος και Βαγ. Χωραφάς), όπως επίσης υπήρξαν "μεγάλες υποθέσεις" για το τι επιδίωκε η ΚΟΕ συμμετέχοντας σ’ αυτή. Σχετικά με αυτό, η απάντηση είναι μάλλον απλή και πεζή. Η ΚΟΕ ανέκαθεν επιδίωκε κι επιδιώκει να υπάρχει η ευρύτερη δυνατή συζήτηση στα πλαίσια της Αριστεράς και η ουσιαστικότερη δυνατή διερεύνηση των ζητημάτων που αφορούν την ΕΕ και την Ευρώπη – έννοιες που για την ΚΟΕ δεν ταυτίζονται, σε αντίθεση με τις αντιλήψεις των πάσης φύσεως ευρωπαϊστών. Τέτοιου είδους συζητήσεις θα έπρεπε να γίνονται πιο συχνά και θα έπρεπε όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς να φροντίζουν περισσότερο για την ανάπτυξη ενός γόνιμου διαλόγου. Δεν νομίζουμε ακόμη ότι κάποιος θα μπορούσε να εκπλαγεί ακούγοντας στην εκδήλωση αυτή την τοποθέτηση-πρόταση του Ν. Γαλάνη για ένα ψηφοδέλτιο της Αριστεράς στις Ευρωεκλογές. Και, βέβαια, δεν εννοούμε μια κοινή κάθοδο-συνονθύλευμα αντιφατικών αντιλήψεων, αλλά μια κοινή κάθοδο με σαφή προσανατολισμό: ενάντια στο νεοφιλελεύθερο και ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ, ενάντια στην Ευρωσυνθήκη, με γείωση στους αγώνες που ξεδιπλώνονται σ’ ολόκληρη την Ευρώπη, με στόχο την ανατροπή των πολιτικών της ΕΕ και με ορίζοντα μεγάλους κοινωνικούς και πολιτικούς μετασχηματισμούς σε σοσιαλιστική κατεύθυνση στις χώρες της Ευρώπης.

Αυτή η τοποθέτηση-πρόταση απαντήθηκε από το ΚΚΕ με ένα επιχείρημα, που, ενώ σαν λογική είναι σωστό, εντούτοις δεν αφορά το συγκεκριμένο χαρακτήρα της πρότασης. Παρουσίασε, δηλαδή, ο Θ. Παφίλης μια σειρά περιπτώσεων όπου η στάση του ΣΥΝ (τόσο παλιότερα με το Μάαστριχτ όσο και μέχρι πρόσφατα στην Ευρωβουλή) είναι προβληματική, δεν επιτρέπει καμιά συνεργασία πάνω σ’ αυτή τη βάση. Η τοποθέτηση αυτή είναι γνωστή. Αλλά γιατί λέμε ότι δεν απαντά επί της ουσίας στην πρόταση για ένα ψηφοδέλτιο της Αριστεράς στις Ευρωεκλογές; Γιατί ακριβώς η βάση που προτείνουμε δεν είναι η πρακτική, που προφανώς προέρχεται από την ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ, όπου ανήκει και ο ευρωβουλευτής του, αλλά μια άλλη, αντίθετη κατεύθυνση, η κατεύθυνση που προαναφέραμε. Μια κατεύθυνση που φαίνεται να έχει πλατιά απήχηση και στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, είναι κατοχυρωμένη σε διακηρύξεις, έχει χρωματίσει την κινηματική πρακτική και το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, έχει σύνθημα το "ΟΧΙ στην Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού, του πολέμου, του ρατσιμού και της καταστολής". Το ΚΚΕ πρέπει να απαντήσει επί της ουσίας κι όχι να βρίσκει άλλοθι. Θεωρεί ή όχι αναγκαία μια πλατιά, ενωτική, αγωνιστική δράση και πολιτική ενότητα με στοχοποίηση της ΕΕ και καταγγελία των πολιτικών της ΕΕ από μια αριστερή και προοδευτική σκοπιά; Η ΚΟΕ απαντά θετικά στο ερώτημα αυτό και κάνει ό,τι είναι δυνατό για να περπατήσει στη ζωή. Άλλωστε, η προσπάθεια του ΚΚΕ να χρεωθούν οι πρακτικές της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ στο ΣΥΡΙΖΑ απαντιέται από τα ίδια τα γραφόμενα στο "Ριζοσπάστη". Π.χ., δείτε το παρακάτω απόσπασμα (13 Απρίλη 2008, σελ. 13):

"Μόλις πριν λίγους μήνες, ο Συνασπισμός υπερψήφισε στο Ευρωκοινοβούλιο ψήφισμα για την τρομοκρατία, που στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ στην ελληνική Βουλή δήλωσε ότι καταψηφίζει(!), ενώ επέλεξε την ανοχή διά της αποχής στην καταδίκη της ριζοσπαστικοποίησης, την αναβάθμιση της συνεργασίας των ειδικών αντιτρομοκρατικών ομάδων των κρατών-μελών και την τοποθέτηση ένοπλων αστυνομικών στα πιλοτήρια των αεροπλάνων".

Τι λέει αυτό το απόσπασμα, αν καταλαβαίνουμε ελληνικά; Ότι άλλη (και λαθεμένη) στάση κράτησε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ, άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ. Ας το ξανασκεφτούν, λοιπόν, οι σύντροφοι του ΚΚΕ.

Χρίστος Καραμάνος