Στη Γάζα, ένα εκτελεστικό απόσπασμα έστησε στον τοίχο τον Ιπποκράτη, στόχευσε και πυροβόλησε. Οι γελοίες δηλώσεις εκπροσώπου των Ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών, σύμφωνα με τις οποίες δόθηκε στο στρατό το πράσινο φως να βομβαρδίσουν ασθενοφόρα επειδή δήθεν μετέφεραν τρομοκράτες, είναι μια επεξήγηση της αξίας που δίνει το Ισραήλ στην ανθρώπινη ζωή αυτές τις μέρες – τις ζωές των εχθρών του. Αξίζει να θυμηθούμε τον Όρκο του Ιπποκράτη, που κάθε γιατρός δίνει προτού αρχίσει να εξασκεί το επάγγελμά του. Τα επόμενα κομμάτια αξίζει ιδιαίτερα να σημειωθούν: “Επισήμως δεσμεύομαι να αφιερώσω τη ζωή μου στην υπηρεσία της ανθρωπότητας. Θα εξασκήσω το επάγγελμά με σύνεση και αξιοπρέπεια. Η υγεία και η ζωή του ασθενούς μου θα είναι το πρώτο μου μέλημα. Δε θα επιτρέψω να σταθούν εμπόδιο ανάμεσα στο καθήκον μου και τον ασθενή μου, διακρίσεις θρησκευτικές, εθνικές, φυλετικές, κομματικές ή κοινωνικές”.
Εφτά γιατροί και εθελοντές νοσηλευτές έχουν σκοτωθεί από την έναρξη των βομβαρδισμών και περίπου δέκα ασθενοφόρα έχουν δεχτεί επίθεση από το πυροβολικό του Ισραήλ. Οι επιζώντες τρέμουν από φόβο αλλά αρνούνται να υποχωρήσουν. Τα κόκκινα φώτα των ασθενοφόρων είναι τα μόνα φώτα στους σκοτεινούς δρόμους της Γάζας, εκτός από τις φλόγες που ακολουθούν τις εκρήξεις. Σε σχέση με αυτά τα εγκλήματα, η τελευταία αναφορά έρχεται από τον Pierre Wettach, αρχηγού του Ερυθρού Σταυρού στη Γάζα. Τα ασθενοφόρα του είχαν πρόσβαση σε ένα σημείο μακελειού στη Ζάιτον, ανατολικά της πόλης της Γάζας, μόλις 24 ώρες μετά την Ισρηλινή επίθεση. Οι διασώστες δηλώνουν ότι αντίκρυσαν ένα σκηνικό πηγμένο στο αίμα. “Σε ένα από τα σπίτια, τέσσερα μικρά παιδιά βρέθηκαν κοντά στο σώμα της νεκρής μητέρας τους. Ήταν τόσο αδύναμα για να σταθούν στα πόδια τους. Περίπου 12 πτώματα βρέθηκαν ξαπλωμένα στα στρώματά τους.” Οι μάρτυρες αυτή της πολλοστής σφαγής περιγράφουν πώς οι Ισραηλινοί στρατιώτες, αφού εισέβαλαν στη γειτονιά, συγκέντρωσαν τα πολυάριθμα μέλη της οικογένειας Al Samouni σε ένα κτίριο και στη συνέχεια προχώρησαν σε επαναλαμβανόμενους βομβαρδισμούς αυτού. Οι σύντροφοί μου από το ISM κι εγώ οδηγούμε γύρω από τα ασθενοφόρα της Κόκκινης Ημισέληνου για μέρες, δεχόμενοι πολλές επιθέσεις και χάνοντας έναν αγαπημένο φίλο, τον Arafa, όταν χτυπήθηκε από ολμοβόλο. Άλλοι τρεις παραϊατρικοί, όλοι φίλοι, είναι τώρα ασθενείς στα νοσοκομεία στα οποία εργάζονταν μέχρι πριν μερικές μέρες. Το καθήκον μας στα ασθενοφόρα είναι να μαζεύουμε τους τραυματίες, όχι να μεταφέρουμε μαχητές. Όταν βρίσκουμε κάποιον να κείτεται στο δρόμο μ΄εσα στη λίμνη του αίματός του, δεν έχουμε το χρόνο να κοιτάξουμε τα χαρτιά του και να δούμε αν πολεμάει για τη Χαμάς ή τη Φατάχ. Οι πιο σοβαρά τραυματίες δεν μιλούν, όπως οι νεκροί. Πριν μερικές μέρες, όταν περισυλλέξαμε έναν σοβαρά τραυματία, ένας άλλος άντρας με ελαφρά τραύματα προσπάθησε να πηδήξει μεσα στο ασθενοφόρο. Τον σπρώξαμε έξω, απλά για να δείξουμε σε όποιον παρακολουθούσε από ψηλά ότι δε λειτουργούμε σαν ταξί για να μεταφέρουμε μέλη της αντίστασης τριγύρω. Παίρνουμε μόνο τους πιο μοιραία πληγωμένους, απ’τους οποίους υπάρχει πάντα αθρώα προμήθεια, χάρη στο Ισραήλ.
Χθες το βράδυ, στο νοσοκομείο Al Qudas, στην πόλη της Γάζας, μεταφέρθηκε η 17χρονη Miriam, με πόνους τοκετού. Ο πατέρς της και η νύφη της, και οι δυο νεκροί, είχαν περάσει από το νοσοκομείο το πρωί, θύματα αδιάκριτου βομβαρδισμού. Η Miriam γέννησε ένα καταπληκτικό μωρό κατά τη διάρκεια της νύχτας, μη γνωρίζοντας ότι, την ώρα που βρισκόταν στο δωμάτιο τοκετού, ο νεαρός άντρας της κατέφθανε στο νεκροτομείο, έναν όροφο από κάτω.
Τελικά, ακόμα και ο ΟΗΕ αντιλήφθηκε ότι εδώ στη Γάζα είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα, όλοι κινούμενοι στόχοι για τους ελεύθερους σκοπευτές. Ο φόρος θανάτου έχει φτάσει(μέχρι τις 12/01) τους 789 νεκρούς, 3300 τραυματίες (οι 400 σε κρίσιμη κατάσταση), 230 παιδιά σκοτωμένα και αναρίθμητα αγνοούμενα. Ο αριθμός των νεκρών στην πλευρά του Ισραήλ ευτυχώς έχει σταματήσει στους 4. Ο John Ging, πρόεδρος της UNRWA (υπηρεσία του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των Παλαιστίνιων μεταναστών) δήλωσε ότι ο ΟΗΕ ανακοίνωσε ότι θα ανστείλει τις ανθρωπιστικές του δραστηριότητες στη Λωρίδα της Γάζας. Έπεσα πάνω στον Ging στο κέντρο τύπου της Ramatta ακι τον είδα να κουνά το χέρι απαξιωτικά προς το Ισραήλ μπροστά στις κάμερες. Ο ΟΗΕ σταμάτησε τις εργασίες του στη Γάζα αφού δύο χειριστές του σκοτώθηκαν χθες, κατα τη διάρκεια – ειρωνεία – της 3ωρης εκεχειρίας που είχε εξαγγείλει το Ισραήλ και που, ως συνήθως, καταπάτησε. “Οι πολίτες της Γάζας έχουν στη διάθεσή τους τρεις ώρες για να επιβιώσουν, οι Ισραηλινοί στρατιώτες έχουν τις υπόλοιπες 21 για να προσπαθήσουν να τους εξολοθρεύσουν”, άκουσα να δηλώνει ο Ging δυο βήματα μακριά μου.
Η Yasmine, η γυναίκα ενός από τους πολλούς δημοσιογράφους που περιμένουν στην ουρά στο πέρασμα Erez, μου έγραψε από την Ιερουσαλήμ. Το Ισραήλ δε θα χαρίσει σε αυτούς τους δημοσιογράφους ένα πέρασμα για να μπούνε και να μαγνητοσκοπήσουν ή να περιγράψουν την τεράστια αφύσικη καταστροφή που μας πλήττει τις τελευταίες δεκατρείς μέρες. Αυτά ήταν τα λόγια της: “Προχθές πήγα να ρίξω μια ματιά στη Γάζα απ’ έξω. Οι ξένοι δημοσιογράφοι είναι στοιβαγμένοι σε ένα αμμώδη λόφο μερικά χιλιόμετρα από τα σύνορα. Αμέτρητες κάμερες είναι στραμμένες πάνω μας. Αεροπλάνα κάνουν κύκλους πάνω απ’ τα κεφάλια μας – μπορείς να τα ακούσεις αλλά δεν μπορείς να τα δεις. Μοιάζουν ψευδαισθήσεις, κάτι σαν φωνές μέσα στο κεφάλι σου, μέχρι που βλέπεις το μαύρο καπνό να υψώνεται απ’ τον ορίζοντα, στη Γάζα. Ο λόφος έχει γίνει επίσης αξιοθέατο για τους Ισραηλινούς στην περιοχή. Με τα μεγάλα τους κιάλια και τις κάμερες έρχονται και παρακολουθούν τους βομβαρδισμούς ζωντανά.”
Καθώς γράφω αυτή την ανταπόκριση, με τρελή βιασύνη, μια βόμβα πέφτει στο διπλανό κτίριο από το οποίο βρίσκομαι τώρα. Οι τζαμαρίες τρέμουν, τα αυτιά μου πονάνε, κοιτάω έξω από το παράθυρο και βλέπω ότι χτυπήθηκε το κτίριο όπου στεγάζονται τα γραφεία των μεγαλύτερων Αραβικών ΜΜΕ. Είναι ένα από τα ψηλότερα κτίρια της πόλης της Γάζας, το κτίριο του Al Jaawhara. Ένα πλήρωμα καμεραμέν είναι προσωρινά τοποθετημένο στην ταράτσα, τους βλέπω τώρα όλους να γονατίζουν στο έδαφος, κουνώντας τα χέρια τους και ζητώντας βοήθεια, καθώς καλύπτονται από ένα σύννεφο μαύρου καπνού.
Παραϊατρικοί και δημοσιογράφοι, τα πιο ηρωικά επαγγέλματα σε αυτή τη γωνιά του κόσμου. Στο νοσοκομείο Al Shifa επισκέφτηκα χθες τον Tamim – είναι δημοσιογράφος που επέζησε από αεροπορική επιδρομή. Εξήγησε πώς πιστεύει ότι το Ισραήλ υιοθετεί τις ίδιες πανομοιότυπες τρομοκρατικές τεχνικές με την Αλ Κάιντα, βομβαρδίζοντας ένα κτίριο, περιμένοντας να φτάσουν οι δημοσιογράφοι και τα ασθενοφόρα και μετά ρίχνοντας άλλη μια βόμβα για να αποτελειώσει και αυτούς. Κατά την γνώμη του, αυτό εξηγεί γιατί υπάρχουν τόσες πολλές απώλειες σε δημοσιογράφους και παραϊατρικούς. Καθώς το έλεγε αυτό όλες οι νοσοκόμες γύρω του έγνεφαν συμφωνώντας. Ο Tamim μου έδειξε χαμογελώντας τα δυο απομεινάρια των ποδιών του. Ήταν χαρούμενος που επέζησε για να πει την ιστορία, ενώ ο συνάδελφός του ο Mohammed σκοτώθηκε με την κάμερα στο χέρι όταν η δεύτερη έκρηξη αποδείχτηκε μοιραία. Εν τω μεταξύ ρώτησα για τη βόμβα που μόλις έπεσε στο διπλανό κτίριο, όπου δύο δημοσιογράφοι, και οι δυο Παλαιστίνιοι, ο ένας από τη Libyan TV και ο άλλος από το Dubai TV, τραυματίστηκαν. Αυτή είναι μια σκληρή υπενθύμιση ότι αυτή η σφαγή δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να μαγνητοσκοπηθεί ή να περιγραφεί.
Αυτό που μου απομένει να ελπίζω είναι ότι ανάμεσα στους κορυφαίους Ισραηλινούς στρατιωτικούς κανένας δε διαβάζει το Μανιφέστο ή συνηθίζει να επισκέπτεται το blog μου.
Μείνετε άνθρωποι
Vittorio Arrigoni