ΤΟ ΘΕΜΑ: Τρομο – υστερία, του Δημήτρη Υφαντή

Ο τρόμος: επιθετική πολιτική διαχείρισης της κρίσης

"Γνωστοί-άγνωστοι: μη συμβατά "στρατηγικά σοκ" στην ανάπτυξη της αμυντικής στρατηγικής", είναι ο τίτλος πρόσφατης έκθεσης του Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών της Αμερικανικής Σχολής Πολέμου. Αντιγράφουμε από το "Ποντίκι" (26/2):

"Ο αμερικάνικος στρατός πρέπει να προετοιμαστεί για την προστασία του κράτους από μια απρόοπτη οικονομική κατάρρευση ή την απώλεια της πολιτικής και νομικής τάξης… Από τη στιγμή που τέτοια γεγονότα έχουν να κάνουν με την οργανωμένη βία και οι τοπικές αρχές δεν έχουν τη δυνατότητα να επαναφέρουν την τάξη, το Υπουργείο Άμυνας θα κληθεί να καλύψει το κενό… Η κοινωνική βία θα αναγκάσει τον αμυντικό μηχανισμό να επαναφέρει την εσωτερική τάξη και την ασφάλεια στους πολίτες".

Κείμενα: Δημήτρης Υφαντής

Δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφής η στρατηγική που εξαγγέλλουν. Αν αναζητηθεί η κυρίαρχη πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης από την πλευρά των επιτελείων των αρχουσών τάξεων σε ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν θα βρεθεί ούτε σε κεντροδεξιές συνταγές ούτε στα σοσιαλδημοκρατικά συμβόλαια. Ο νεοφιλελεύθερος οδοστρωτήρας ένα μόνο πολιτικό σχέδιο επιτάσσει: "Σοκ και δέος" για όποιον αμφισβητεί και όποιον αντιστέκεται.

Το μοντέλο του γενικευμένου κοινωνικού ηλεκτροσόκ μέσω της τρομοκράτησης και, έτσι, της επιβολής μιας γενικευμένης κατάστασης "εκτάκτου ανάγκης", ακραίας περιστολής δικαιωμάτων και ελευθεριών, ανάληψης καθηκόντων από ειδικές, ακόμα και στρατιωτικές δυνάμεις, βρίσκεται πλέον στην ημερήσια διάταξη. Είναι το δοκιμασμένο μοντέλο αξιοποίησης του χτυπήματος στους Δίδυμους Πύργους, που οδήγησε στα ολοκαυτώματα του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Παλαιστίνης, στα κολαστήρια των Γκουαντάναμο και των Αμπού Γκράιμπ ανά τον πλανήτη, στον καταιγισμό των τρομονόμων και των "πατριωτικών" νόμων (Patriot Act).

Δεν είναι τυχαίο που ο πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Νομικών, Α. Τσάσκελσον, αναφωνεί: "Έχουμε μείνει κατάπληκτοι από το μέγεθος της καταστροφής που έχει συντελεστεί τα τελευταία 7 χρόνια στις κοινωνίες του πλανήτη στον τομέα των πολιτικών δικαιωμάτων λόγω της εφαρμογής αντιτρομοκρατικών μέτρων".

Υπενθυμίζουμε ότι η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους συνέπεσε με την εκδήλωση ενός μεγάλου επεισοδίου της κρίσης το 2001, και το "στρατηγικό σοκ" που "γέννησε" τάραξε όλη την υφήλιο. Τώρα που η κρίση είναι πιο μεγάλη και βαθιά ακόμα και από αυτήν του 1929-1933, τώρα που οι κοινωνικές εξεγέρσεις και οι καταρρεύσεις κυβερνήσεων είναι στην ημερήσια διάταξη, ποιοι λογικοί συνειρμοί μπορούν να γίνουν για τον τρόπο άσκησης της αστικής πολιτικής σχετικά με τη διαχείριση της κρίσης και την "επίλυσή της";

Στην ακραία επιθετική πολιτική του τρόμου ορίζεται σήμερα η γραμμή σύγκλισης των αστικών επιλογών διαχείρισης της οικονομικής και, κυρίως, της κοινωνικής κρίσης. Οποιαδήποτε αναταραχή, εξέγερση, αντίσταση μεταφράζεται στο λεξιλόγιο των σωμάτων ασφαλείας: τάξη και χάος, ασφάλεια και αναρχία.

Μέσω της τρομακτικής δύναμης πυρός, του κιτρινισμού και της παραπληροφόρησης των ΜΜΕ, επιβάλλεται μια παραμορφωτική εικόνα με στόχο τη διαμόρφωση τρομαγμένων, υποταγμένων στη μοίρα τους πολιτών. Να ο σύγχρονος ιδεολογικός ζουρλομανδύας: είσαι εξοντωμένος μεταξύ υπερεκμετάλλευσης και ανεργίας, αλλά πρέπει να αναγνωρίζεις τον εχθρό σου στο μελαμψό μετανάστη, στο δεκαεξάρη κουκουλοφόρο, στο "φανατικό μουσουλμάνο-τρομοκράτη". Κι έτσι να αναζητάς προστασία στο "Μεγάλο Αδελφό", το σιδηρόφρακτο κράτος και το νομικό τρομο-πλέγμα ενάντια στα σύγχρονα "μιάσματα". Κι αν, σπρωγμένος από τη λιτότητα, την απόλυση, την καταστροφή του περιβάλλοντος, αντιδράσεις… τότε θα βρεθείς κι ο ίδιος αντιμέτωπος με το απίστευτο οπλοστάσιο του μπλοκ Αστυνομία-Δικαστήρια-ΜΜΕ.

Με άλλα λόγια: Η κρίση έχει απελευθερώσει ένα τεράστιο δυναμικό, ή σπρώχνει ένα τεράστιο δυναμικό στην καταστροφή. Μέσα στη λογική αυτής της "απελευθέρωσης" το σύστημα επιζητά μέσα από "μεγα-γεγονότα", από γεγονότα-σοκ, μέσα από τον μεγα-τρόμο, να λειανθεί το έδαφος για έκτακτα μέτρα, για επιβολή μεγαλύτερης καταστολής και αστυνόμευσης, για περιστολή δικαιωμάτων, για μια γενικευμένη παθητικοποίηση. Πρέπει να προλάβει τις κοινωνικές εκρήξεις, πρέπει να προλάβει τις εξεγέρσεις, πρέπει να εμποδίσει με κάθε τρόπο τη συνένωση του τόσο κατατεμαχισμένου από τις διαιρετικές πολιτικές προλεταριάτου.

 

---

Το "περίεργο" κλίμα έντασης και τρόμου

Το διάστημα που κύλησε μετά το Δεκέμβρη δεν ήταν ήρεμο. Συνεχόμενα γεγονότα και ειδήσεις τάραζαν τη φυσιολογική ζωή ή εμπόδιζαν την επιστροφή σε πιο κανονικούς ρυθμούς. Η σκέψη ότι όσα συμβαίνουν είναι φυσιολογικά, αφού ζήσαμε όσα ζήσαμε τον Δεκέμβρη, άρχισε να ραγίζει όταν τα γεγονότα και οι ειδήσεις έπαιρναν άλλη διάσταση. Δηλαδή, όσο και αν ήταν φυσιολογικό κάποιοι να νομίζουν ότι αυτό μπορεί να διαρκέσει συνεχώς και για πάντα, ότι τώρα είναι η στιγμή της αποφασιστικής σύγκρουσης και άλλων τινών αυτού του βάθους, η πυκνότητα "περίεργων" γεγονότων άρχισε να βάζει σκέψεις σε πολλούς αγωνιστές του Δεκέμβρη. Πολλές σφαίρες έπεφταν σε λάθος τόπο, σε λάθος ώρα, χωρίς προφανή λόγο, και από πολλές πλευρές. Βόμβες και εκρηκτικά που μπορούσαν να τινάξουν ένα τετράγωνο τοποθετούνται και ανακαλύπτονται τυχαία. Επιθέσεις με καλάσνικοφ και χειροβομβίδες σε τμήματα, καψίματα συρμών του ΗΣΑΠ, κλοπές όπλων στη Βόρεια Ελλάδα, περιστρόφων στην Αθήνα. Και, φυσικά, αξιοποίηση των "γεγονότων" από τα ΜΜΕ. Παράλληλα η αστυνομία επιτίθεται και ψεκάζει κάθε συγκέντρωση, κάθε διαδήλωση, ακόμα και χωρίς αφορμή. Τέλος, η χειροβομβίδα που ρίχνεται στο Στέκι Μεταναστών δεν αφήνει καμιά αμφιβολία: μηχανισμοί και υπηρεσίες επιζητούν κάποιον ή κάποιους νεκρούς. Η πολιτική του τρόμου και της έντασης καλλιεργείται και επιβάλλεται. Στα Εξάρχεια συλλαμβάνεται αστυνομικός που έριχνε λέιζερ σε ΜΑΤατζήδες οι οποίοι φύλαγαν το ΥΠΠΟ, κρυμμένος σε αυτοκίνητο χωρίς πινακίδες. Το αυτοκίνητο που χρησιμοποίησαν οι δράστες της δολοφονικής επίθεσης στο Στέκι Μεταναστών είχε ακαταχώρητες πινακίδες, που σηματοδοτούν αυτοκίνητο μυστικών υπηρεσιών.

Κάποιοι ίσως ψιλοτσιμπάνε και νομίζουν ότι ήρθε η αποφασιστική ώρα της "δράσης". Κάποιοι πιο ξύπνιοι νομίζουν ότι μπορούν να "στρατολογήσουν" στα κολπέτα κανέναν πιο ανήσυχο. Οι προκηρύξεις που γράφονται και δίνονται στη δημοσιότητα (στο "Ποντίκι" και στα "ΝΕΑ") δείχνουν πολύ χαμηλό επίπεδο – χοντροκομμένη επιχειρηματολογία – απίθανη μαγκιά… και γεννούν πολλά ερωτηματικά για την καθαρότητά τους. Επειδή, όντως, "δεν αποκλείεται καθόλου όλα αυτά να αποτελέσουν προάγγελο εφιαλτικού χτυπήματος μαζικής τρομοκρατίας, με στόχο να αλλάξουν ριζικά την πολιτική συμπεριφορά ολόκληρου του ελληνικού λαού" (Γ. Δελαστίκ).

Οποιοσδήποτε αγωνίζεται και διεκδικεί πρέπει να ταυτιστεί με την κοινωνική "ανωμαλία", να αντιμετωπιστεί ως απειλή κατά της κοινωνικής ειρήνης. Κανείς δεν έχει ασυλία: συνδικάτα, αγρότες, μαθητές και φοιτητές, ακόμα και κοινοβουλευτικά κόμματα αν θεωρηθεί ότι καλύπτουν τους "ταραξίες". Η άρχουσα τάξη επιχειρεί να σπρώξει την Αριστερά είτε να ομφαλοσκοπεί κλεισμένη στο καβούκι της και να εκλιπαρεί στον προθάλαμο της εξουσίας, είτε, αν επιλέξει να εμπλακεί και να στηρίξει κινήματα και αντιστάσεις, να την εξορίσει στο περιθώριο, στην "παρανομία". Στο χέρι μας είναι να πέσουν στο κενό αυτά τα μαύρα σχέδια!

 

---

Η Αριστερά και η εξέγερση του Δεκέμβρη στην πυρά

Στο μέσον της εξέγερσης του Δεκέμβρη επιχειρήθηκε η διαστροφή του κλίματος σε μια γενικευμένη εικόνα καταστροφών και χάους. Επιχειρήθηκε δηλαδή να στηθεί και εδώ η γνωστή δοκιμασμένη "μηχανή". Η μαζικότητα, η μαχητικότητα, η διάρκεια του ξεσηκωμού χάλασαν τη συνταγή. Μετά το καταλάγιασμα της εξέγερσης συμβαίνουν πυκνά και "άγρια" γεγονότα. Επιδιώκουν να πάρουν τη ρεβάνς. Να θάψουν το πνεύμα της εξέγερσης στις στάχτες των βομβών, ή μήπως να το πνίξουν στο αίμα; Δεν αποσιωπούνται τα ερωτήματα. Και όσα ακολουθούν τις "ενέργειες" προδίδουν τις πραγματικές προθέσεις. Την κυβερνητική γραμμή σιγοντάρουν και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ –δες τις δηλώσεις Χρυσοχοΐδη περί Καμπούλ– που πρωτοστάτησαν στην πυροδότηση του κλίματος φόβου και τρόμου. Είναι ηχηρή και απειλητική η σιωπή που ακολούθησε από τα τρομολαγνικά ΜΜΕ, αλλά και από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και τις αρχές "ασφαλείας", για τη δολοφονική επίθεση με χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών. Η στόχευση όμως πάει και παραπέρα, στην ίδια την Αριστερά:

"Κανείς δεν πιστεύει ότι οι τρομοκράτες θα μας αφήσουν να βαδίσουμε απερίσπαστοι στις κάλπες. Ακόμη περισσότερο που η ένοπλη τρομοκρατία δεν είναι ανεξάρτητο φαινόμενο, αλλά μέρος μιας ευρύτερης επιχείρησης τρομοκράτησης της ελληνικής κοινωνίας. Τα γκαζάκια και οι μολότοφ, οι απειλές και οι ύβρεις στο Διαδίκτυο, οι ξυλοδαρμοί, οι κουκούλες, οι σιδερογροθιές των αμφιθεάτρων, τα Καλάσνικοφ του "Επαναστατικού Αγώνα", όλοι μαζί και από κοινού συμμετέχουν στο ίδιο "επιχειρησιακό σχέδιο" που προσπαθεί να επιβάλει δια της βίας στην ελληνική κοινωνία μια συγκεκριμένη αντίληψη. Την αντίληψη της άκρας Αριστεράς. "Η κοινωνία γεννά τη βία" είπε προχθές στην τηλεόραση ο Αλαβάνος. Λάθος, αρχηγέ! Τη βία τη γεννά η άκρα Αριστερά… Δεν ψηφίζουν ΝΔ, ούτε τον Καρατζαφέρη. Δεν είναι "παπανδρεϊκοί", ούτε εκσυγχρονιστές. Δεν προέρχονται από τη σοσιαλδημοκρατία, ούτε από το φιλελευθερισμό. Το ερώτημα είναι αν η κοινωνία αντιλαμβάνεται το μέγεθος της απειλής και αν είναι αποφασισμένη να την αντιμετωπίσει. Με όποιον κόπο και με όποιο κόστος." Γ. Πρετεντέρης, "Βήμα" 22/2.

Ούτε ο αρθρογράφος ούτε η εφημερίδα είναι τυχαία μεγέθη. Πρόκειται για ένα κυνικό τελεσίγραφο πολιτικής πυγμής. Στο στόχαστρο πλέον βρίσκεται η ίδια η Αριστερά, η οποία αναγνωρίζεται ως κοινωνικός εχθρός και απειλή που πρέπει να "αντιμετωπιστεί" με "όποιο κόστος". Απαιτείται πολιτική και ιδεολογική πολεμική επί της ουσίας, και ταυτόχρονα πλατιά, μαζική απεύθυνση για την περιφρούρηση των νέων αγώνων.

 

---

Η θέση της ΚΟΕ

• Να μπλοκάρουμε την προσπάθεια στροφής της λαϊκής οργής στο ρατσισμό, τον εθνικισμό, την τρομοϋστερία, την παθητικοποίηση.
• Μαζικός αγώνας ενάντια στην καταστολή και την πολιτική τρόμου που θέλουν να επιβάλουν οι διαχειριστές της κρίσης.
• Επαγρύπνηση και μαζική απάντηση σε κάθε πρόκληση-προβοκάτσια.
• Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους
• Να ακουστεί δυνατά η φωνή των "από κάτω".