ΤΟ ΘΕΜΑ: Λουκέτο σε ΜΜΕ, του Μιχάλη Σιάχου

Έσκασε η πρώτη «φούσκα» στον Τύπο

Το λουκέτο στα ΜΜΕ της «πολλά υποσχόμενης» και υπέρμετρα φιλόδοξης Γιάννας Αγγελοπούλου, πριν από δύο εβδομάδες, έσκασε σαν βόμβα, αφήνοντας με τον πιο κυνικό τρόπο στο δρόμο 450 εργαζόμενους. Αν αναλογιστεί κανείς τα επιχειρηματικά δεδομένα στη χώρα μας, εύκολα αντιλαμβάνεται ότι το κλείσιμο (και, μάλιστα, με τον τρόπο που έγινε) μιας επιχείρησης με 450 εργαζόμενους είναι ένα τεράστιο κανόνι, το οποίο σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα δημιουργούσε αλυσιδωτές αντιδράσεις και σίγουρα μεγάλες κινητοποιήσεις. Το κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου», του ραδιοφωνικού σταθμού «City» και του portal e-tipos.com, εκτός από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης (που «υπόσχονται» συνέχεια και μεγαλύτερη ένταση) αναδεικνύει, επίσης, και όλο το παρασιτικό πλαίσιο διαπλοκής και εξαρτήσεων πάνω το οποίο, όλα αυτά τα χρόνια, έχει στηθεί (με τις ευλογίες των σωματείων) μια τεράστια επιχειρηματική φούσκα, η οποία δείχνει να φτάνει στα όριά της.

Υπέρμετρες φιλοδοξίες, κρίση και πρωτοφανής κυνισμός

Όταν στις 14 Ιουλίου 2006 ο Θόδωρος και η Γιάννα Αγγελοπούλου ανακοίνωναν την αγορά της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος», τάραξαν τα πολιτικά και εκδοτικά δεδομένα της ελληνικής πιάτσας. Να θυμίσουμε ότι, πριν από τη συγκεκριμένη αγορά, είχαν απογειωθεί τα σενάρια για αγορά των ΜΜΕ που κατέχει ο Μπόμπολας από την πλευρά Αγγελόπουλου, όταν ο πρώτος «προετοιμαζόταν» εν όψει τότε του νόμου «περί βασικού μετόχου» – ο οποίος νόμος, βέβαια, ποτέ δεν προχώρησε.

Μετά, λοιπόν, το τέλος των σεναρίων για αγορά του Πήγασου (εταιρία στην οποία ανήκουν τα ΜΜΕ του Μπόμπολα), ήρθε η κυριολεκτικά αιφνίδια αγορά του «Ελεύθερου Τύπου». Σχεδόν όλοι τότε μίλησαν και έγραψαν για τις υπέρμετρες πολιτικές φιλοδοξίες της Γιάννας Αγγελοπούλου, που έφταναν μέχρι και την Προεδρία της Δημοκρατίας και οι οποίες θα υπηρετούνταν μέσα από έναν ισχυρό όμιλο ΜΜΕ, όπως γίνεται συνήθως. Μετά τον «Ελεύθερο Τύπο», η Γιάννα αγόρασε και τον (πολύπαθο) ραδιοφωνικό σταθμό «Planet», μετονομάζοντάς τον σε «City».

Οι πρώτες επενδυτικές κινήσεις τότε… εντυπωσίασαν. Δεκάδες εκατομμύρια ευρώ σε Ισπανούς ειδικούς για αναμόρφωση της εφημερίδας, πρόσληψη με πλειοδοσία από τη δημοσιογραφική πιάτσα πολλών στελεχών, που μετακόμιζαν με ευκολία στο «πλούσιο» μαγαζί της Γιάννας, χρυσοπληρωμένα golden boys και πασίγνωστοι πολιτικοί (Κανέλλη, Πάγκαλος κ.λπ.) εντάχθηκαν στο δυναμικό της Γιάννας, για να υπηρετήσουν τα… εκδοτικά σχέδια της κυρίας Αγγελοπούλου.

Να μην ξεχνάμε ότι ακόμα μιλάμε για το 2006-2007, όταν η οικονομική κρίση δεν είχε κάνει τη εμφάνισή της, οι τραπεζικές, ναυτιλιακές και βιομηχανικές επενδύσεις του Θόδωρου Αγγελόπουλου στο εξωτερικό κυριολεκτικά «πέταγαν», και η Γιάννα ήταν ακόμα η απόλυτα πετυχημένη κυρία… των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.

Σταδιακά, όμως, τα πράγματα άλλαξαν. Από τη μια, ο χώρος για την εκπλήρωση των πολιτικών φιλοδοξιών της κυρίας Αγγελόπουλου δεν προέκυψε στο υφιστάμενο σύστημα ισορροπιών, ενώ, από την άλλη, η οικονομική κρίση «χτύπησε» τις μπίζνες του συζύγου της, Θόδωρου Αγγελόπουλου, ο οποίος εκτιμάται ότι από την κρίση έχει χάσει πάνω από 6 δισ. ευρώ (προς Θεού, δεν λέμε ότι είναι για λύπηση), αφού οι κλάδοι στους οποίους δραστηριοποιείται βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα. Να θυμίσουμε ότι κατέχει περίπου το 10% του τραπεζικού κολοσσού UBS, ο οποίος σχεδόν κατέρρευσε, διαθέτει φορτηγά πλοία, με τους ναύλους να έχουν πάρει την κάτω βόλτα, ενώ δραστηριοποιείται και στη χαλυβουργία στο εξωτερικό, η οποία επίσης έχει πληγεί από την κρίση.

Σε καμιά περίπτωση δεν αναφέρονται τα παραπάνω για να συμπεράνει κανείς τις αιτίες του λουκέτου. Αναφέρονται ακριβώς για να γίνει κατανοητό το πλαίσιο μέσα στο οποίο γεννήθηκε και πέθανε η… μεγάλη ιδέα της κυρίας Αγγελοπούλου.

Έτσι, φτάσαμε στον Ιούνιο του 2009, οπότε, όπως ακριβώς εμφανίστηκε ως κομήτης στα ΜΜΕ, έτσι και αποχωρεί το ζεύγος Αγγελόπουλου, αφού πρώτα όμως δημιούργησε μια φούσκα στην οποία, με εξαίρεση τα ακριβοπληρωμένα golden boys, τα οποία έχουν και τεράστιες ευθύνες για την κατάληξη, δούλευαν 450 εργαζόμενοι, με συνθήκες και μισθούς «γαλέρας» και οι οποίοι τώρα με τον πλέον άγριο τρόπο καλούνται να πληρώσουν την κρίση και την μη επίτευξη των φιλόδοξων στόχων της κυρίας Αγγελοπούλου.

Ο σοκαριστικά κυνικός για τα ελληνικά δεδομένα τρόπος με τον οποίο ανακοινώθηκε το κλείσιμο των συγκεκριμένων μέσων αποδεικνύει ακόμα και στους πιο ανυποψίαστους πώς λειτουργούν οι «σοβαροί» επιχειρηματίες. Η επιχειρηματική δραστηριότητα του Θόδωρου Αγγελόπουλου είναι στο εξωτερικό και άλλης κλίμακας και σχέσης με την κυβέρνηση από αυτή των κλασικών Ελλήνων ιδιοκτητών ΜΜΕ, που κατά κανόνα συντηρούν εφημερίδες και κανάλια για να «ποτίζουν» τις υπόλοιπες επιχειρηματικές τους δραστηριότητες και οι οποίες συνήθως σχετίζονται περισσότερο ή λιγότερο με το δημόσιο.

Για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, τα 100 εκατ. ευρώ, που -όπως λέγεται- έχασε μέχρι σήμερα επενδύοντας στις… φιλοδοξίες της συζύγου του, σε συνδυασμό με την κρίση και τη συνολική του χασούρα, τον έκαναν με περισσή ευκολία να πει «Φτάνει, δεν βάζω άλλα, αύριο κλείνουμε». Οι 450 θέσεις εργασίας για το ζεύγος Αγγελόπουλου δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα, αν δεν πιάνεται ο στόχος, αν δεν εκπληρώνονται οι φιλοδοξίες. Οπότε, το «μαγαζί κλείνει, πάρτε τα νόμιμα και ως εδώ». Μάλιστα, με πληρωμένες ανακοινώσεις, το ζεύγος Γιάννας και Θόδωρου τολμά να μιλήσει για την ποιότητα του Τύπου, που δεν τους ικανοποιεί (από το 2006 άραγε τι άλλαξε;) ενώ, για να επιβεβαιώσουν τις «αγνές» τους προθέσεις, επιστρέφουν τον τίτλο της εφημερίδας στο Ίδρυμα Βουδούρη και τη συχνότητα του «City» στις αρμόδιες αρχές.

Η κυβέρνηση Καραμανλή αδειάζει τη Γιάννα και τις πολιτικές της επιδιώξεις και, για ακόμα μια φορά, σφυρίζει αδιάφορα για τις 450 χαμένες θέσεις εργασίας, για τις 450 οικογένειες που οδηγούνται στο αδιέξοδο. Τα «νόμιμα» διεμήνυσε εξίσου κυνικά ο αρμόδιος υπουργός Προκόπης Παυλόπουλος. Βέβαια, για το πόσο νόμιμο (και, κατά Βουλγαράκη, ηθικό) είναι να χρησιμοποιούνται ως παιχνίδι στα χέρια επιχειρηματιών εκατοντάδες εργαζόμενοι ούτε λέξη…

Απογυμνώνεται ο εργοδοτικός συνδικαλισμός. Ενότητα, αλληλεγγύη, κλιμάκωση η μόνη αποτελεσματική απάντηση

Οι 450 εργαζόμενοι στα ΜΜΕ της Γιάννας Αγγελοπούλου, από τη στιγμή που έπεσε σαν βόμβα η είδηση για το λουκέτο, δίνουν το δικό τους αγώνα κόντρα στις επιλογές της εργοδοσίας, την αδιαφορία της κυβέρνησης και την αδράνεια των σωματείων (και κυρίως της πλειοψηφίας της ΕΣΗΕΑ), που πλέον απογυμνώνονται και δείχνουν ξεκάθαρο το ρόλο τους και ποιους υπηρετούν.

Οι εργαζόμενοι παραμένουν συνεχώς και με βάρδιες στο χώρο δουλειάς και διεκδικούν, ενωμένοι, τη συνέχιση της λειτουργίας των ΜΜΕ. Οι εργαζόμενοι στο ραδιοφωνικό σταθμό ζητούν να τους παραχωρηθεί ο σταθμός, απαλλαγμένος από χρέη, για να τον λειτουργήσουν οι ίδιοι σε ένα πλαίσιο αυτοδιαχείρισης, ενώ ήδη από την Τετάρτη εκπέμπουν το δικό τους πρόγραμμα.

Η απόλυτη επιτυχία της 24ωρης απεργίας, που έγινε αμέσως μετά την ανακοίνωση του κλεισίματος (τη Δευτέρα 22 Ιούνη), και η συμμετοχή στη συγκέντρωση της επόμενης μέρας έδειξε τη διάθεση του κλάδου να συμπαρασταθεί στους απολυμένους και να δώσει τη μάχη, ενωμένος, μπροστά στο τσουνάμι λουκέτων που έρχεται.

Ωστόσο, η πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ), μετά την πρώτη 24ωρη απεργία, με προφάσεις περί μη ύπαρξης προεδρείου, δεν παίρνει καμιά απόφαση για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, προσφέροντας, για μια ακόμα φορά, απλόχερα τις υπηρεσίες της στους εργοδότες. Πλέον ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι ο γραφειοκρατικός-εργοδοτικός συνδικαλισμός αποκαλύπτεται σε όλο του το μεγαλείο και αποδεικνύεται ότι πλέον η παρέα Σόμπολου-Τσαλαπάτη πρέπει να φύγει, όχι γιατί είναι ανίκανοι, αλλά γιατί ξεκάθαρα βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Ακόμα και τον κλασικό ρόλο του γραφειοκράτη-διαχειριστή αδυνατούν να παίξουν, αφού τα αφεντικά τους ούτε αυτό πλέον τους επιτρέπουν. Σε μια τέτοια κρίσιμη κατάσταση είναι μαζί με την κυβέρνηση και την εργοδοσία και απέναντι στους 450 εργαζόμενους που πετιούνται στην ανεργία και στο αδιέξοδο, ανοίγοντας το δρόμο για τα επόμενα ακόμα πιο δυνατά χτυπήματα που έρχονται.

Από την άλλη, σε επίπεδο βάσης, οι γενικές συνελεύσεις των εργαζόμενων σε πολλά ΜΜΕ έχουν πάρει αποφάσεις συμπαράστασης και κλιμάκωσης και δείχνουν διαθέσεις και δρόμους.

Η κρίση είναι εδώ, αλέθει εργαζόμενους, ζωές και αξιοπρέπεια. Η απάντηση είναι μία και ξεκάθαρη: Ενότητα, αγώνας, κλιμάκωση. Είμαστε όλοι με τους εργαζόμενους του «Ελεύθερου Τύπου» σήμερα, του Λαναρά χτες, τους ανέργους που ετοιμάζονται για το επόμενο διάστημα…

Τα μηνύματα για όσα έρχονται είναι πολλά. Μετά την εθελούσια έξοδο στον τηλεοπτικό σταθμό «Alpha» και τις απολύσεις στον Σκάι, τα δημοτικά ραδιόφωνα οδηγούνται στην εξαφάνιση, με πρώτο θύμα τον «Ξένιο», ενώ στον «ANT1» ετοιμάζονται σχεδόν 75 απολύσεις, ενώ οι εργαζόμεονοι στην «Εξπρές» παραμένουν απλήρωτοι για σχεδόν 8 μήνες. Στην εταιρία ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ, όπου ήδη έχει γίνει μια 24ωρη απεργία και πολλές συνελεύσεις, οι 117 εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι 2-3 μήνες το τελευταίο 7μηνο, και ο εκδότης πήρε προσωρινή διαταγή για υπαγωγή της εταιρίας του στο Άρθρο 99 του νέου Πτωχευτικού Κώδικα (καθεστώς συνδιαλλαγής με τους πιστωτές).

Στην ΙΜΑΚΟ του… celebrity Κωστόπουλου έγιναν περίπου 100 απολύσεις τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Τέσσερις απολύσεις, αμέσως μόλις έκλεισαν τα περιοδικά που έβγαζε η εταιρία για τον «Ελεύθερο Τύπο» (ΕΤweekly και Esquire). O Κωστόπουλος είχε βάλει την εταιρία στο ΧΑΑ και είχε αντλήσει 15 εκατ. ευρώ. Πριν από λίγες εβδομάδες, χρησιμοποίησε μια άλλη εταιρία του (την ΑΜΑ Ακίνητα), για να κάνει προσφορά και να αγοράσει όλες τις μετοχές της ΙΜΑΚΟ, την οποία έβγαλε από το ΧΑΑ, προσφέροντας 1,5 εκατ. ευρώ. Πήρε 15 εκατ. όταν την έβαλε στο χρηματιστήριο και έδωσε 1,5 εκατ. για να την αποσύρει. Καλό μεροκάματο, αν είχε φροντίσει να κρατήσει τα 15 εκατ. ευρώ, που τότε είχε πάρει.

Ο κατάλογος μακρύς, και έρχονται χειρότερα. Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι τα επόμενα μεγάλα κανόνια θα είναι στο λαμπερό χώρο της τηλεόρασης. Ο δρόμος είναι ένας: Ενότητα, αγώνας, κλιμάκωση…

Μιχάλης Σιάχος