Έγκλημα η επέκταση της πόλης μέσα στα δάση
Επί τριάντα χρόνια καίγεται η Αττική. Επί τριάντα χρόνια χτίζεται η Αττική και εξαπλώνεται άναρχα το υδροκέφαλο τέρας της Αθήνας. Σχεδόν 400.000 στρέμματα δάσους κάηκαν στην Αττική από το 1981 μέχρι το 2008, πολλά από αυτά τρεις και τέσσερις φορές. Φέτος κάηκαν άλλες 235.000 στρέμματα. Περίπου 100.000 στρέμματα, όμως, μπήκαν στο σχέδιο πόλης. Δεν είναι όλα δασικά, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό είναι πρώην δάση. Κι έγιναν κατοικίες της ανώτερης και της μεσαίας αστικής τάξης. Κι αυτό νομότυπα. Ας μη μιλήσουμε για τα αυθαίρετα, που στο συντριπτικό ποσοστό τους είναι βίλες.
Η νέα μεγάλη απειλή, που θα ολοκληρώσει το έγκλημα, αν υλοποιηθεί, είναι το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αττικής του κ. Σουφλιά, που στοχεύει να ενοποιήσει όλη την περιοχή από τη Θήβα, τη Χαλκίδα μέχρι την Κόρινθο και το Κιάτο. Μια μεγάπολη 8 εκατομμυρίων ανθρώπων, όπου τα βουνά είναι εμπόδια και τα δάση άχρηστος χώρος. Και πρέπει να γίνουν το πολύ περιαστικά πάρκα με γκαζόν και αναψυκτήρια – γιατί όχι και κατοικίες. Το νέο ελντοράντο του κατασκευαστικού κεφαλαίου. Αρχή οι νέοι αυτοκινητόδρομοι, που καταστρέφουν τον Υμηττό.
Κείμενα: Χρίστος Καραμάνος
Κράτος – μεγαλοεργολάβοι – συνεταιρισμοί – δημοτικές μαφίες
Οι φωτιές μπαίνουν και καταστρέφουν, ακριβώς γιατί υπάρχουν ισχυρά συμφέροντα που θέλουν να κάψουν για να χτίσουν. Συμφέροντα, απέναντι στα οποία το κράτος και ο δικομματισμός, είτε εμμέσως είτε ανοιχτά, ορισμένες φορές συμπαραστέκονται.
Από το 1981 μέχρι σήμερα, κύριος στόχος των εμπρηστών ήταν η Πεντέλη και η γύρω περιοχή των Μεσογείων. Καθόλου τυχαία στην περιοχή αυτή έχει ήδη αναπτυχθεί μια μεγάλη επέκταση της Αθήνας, ενώ η παραπέρα ανάπτυξή της θεωρείται στρατηγικής σημασίας με βάση το Ρυθμιστικό Σουφλιά για την Αθήνα των 8 εκατομμυρίων. Πολλές φωτιές μπαίνουν και στον Υμηττό, με παράλληλη επέκταση όλων των γειτονικών δήμων προς το βουνό. Ο Υμηττός στέκει εμπόδιο στην ενοποίηση της νέας πόλης στα Μεσόγεια με τα νότια (και πιο πλούσια) προάστια της Αθήνας. Τι καλά που θα ήταν, σκέφτονται οι μεγαλοεργολάβοι, αν μπορούσαμε να τον χτίσουμε (χωρίς να καταφεύγουμε σε κομπίνες τύπου αναψυκτηρίου Μαγγίνα) και αν τον γεμίζαμε με αυτοκινητόδρομους με παχυλά διόδια.
Η επί τριάντα πέντε χρόνια άρνηση του κράτους να συντάξει δασολόγιο διευκολύνει το στόχο των εμπρηστών. Ορισμένες από τις καμένες εκτάσεις με διάφορες μεθοδεύσεις εξαιρούνται από τις αναδασωτέες, για να ακολουθήσει η επέκταση του σχεδίου πόλης των διάφορων δήμων σε αυτές. Ακόμη κι αυτές που κηρύσσονται αναδασωτέες στην πράξη δεν αναδασώνονται, όπως δείχνουν τα στοιχεία του ΤΕΕ που παραθέτουμε. Ακόμη, ο δασοκτόνος νόμος του ΠΑΣΟΚ 3208/03, που πρόθυμα η ΝΔ σήμερα τον εφαρμόζει, αφανίζει ολόκληρες δασικές περιοχές, καθώς θέτει σαν κριτήριο για να χαρακτηριστεί δάσος μια έκταση το να έχει κάλυψη με δενδρώδη βλάστηση πάνω από 25% – ενώ μέχρι τότε ίσχυε το 15%. Σε πολλές περιπτώσεις, οι δήμοι προχωρούν σε επέκταση του σχεδίου πόλης μέσα στα δάση, παραχαράσσοντας αυθαίρετα τα όρια των οικισμών. Κι όταν, σε ορισμένες περιπτώσεις, υπάρχουν καταγγελίες, τότε ενεργοποιούνται οι μέθοδοι της μαφίας.
Στις πρόσφατες φωτιές στην Αττική, ανάμεσα στις καμένες εκτάσεις υπάρχουν 25.000 στρέμματα που χαρακτηρίζονται σαν σχέδια πόλης-οικισμοί. Πώς βρέθηκαν, όμως, οικισμοί μέσα στο δάσος; Στον Άγιο Στέφανο, στο Διόνυσο, στη Ροδόπολη, στο Ντράφι, στην Καλλιτεχνούπολη; Στη μεθόδευση αυτή παίζουν καθοριστικό ρόλο οι διάφοροι οικοδομικοί συνεταιρισμοί και η Εκκλησία, σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση, που συντάσσει νέα γενικά πολεοδομικά σχέδια, αποχαρακτηρίζοντας δασικές περιοχές. Σε όλες τις καμένες εκτάσεις θα δει κανείς ονόματα οικισμών, που δεν είναι τίποτε άλλο από ονόματα συνεταιρισμών: Νέα Αιολίς, Εύξεινος Πόντος, Προκόνησος. Πρωτομάστορας αυτού του “κόλπου” ο θείος Καραμανλής, με την “Ιπποκράτειο Πολιτεία” μέσα στο δάσος της Πάρνηθας.
Καταστροφικό μοντέλο ανάπτυξης
Η κατοικία και οι κατασκευές αποτέλεσαν, σε ολόκληρη τη μεταπολεμική περίοδο, το βασικότερο πυλώνα ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού. Ο τομέας αυτός αποτέλεσε και αποτελεί (ακόμη και μέσα στην κρίση) πεδίο μεγάλης κερδοφορίας του κεφαλαίου. Αποτέλεσε, επίσης, πεδίο έκφρασης της συμμαχίας της (κυρίαρχης) μεγαλοαστικής τάξης με τα υπόλοιπα αστικά και με τα μικροαστικά στρώματα. Η αγορά του ιδιόκτητου σπιτιού έγινε το “όνειρο” της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Από κοντά και η αγορά εξοχικού. Κι άλλο “όνειρο”: να μπει το οικόπεδο στο σχέδιο πόλης, να το χτίσω ή να το πουλήσω, για να αποκτήσω κεφάλαια.
Τα “όνειρα” αυτά διαστρεβλώνουν υπαρκτές κοινωνικές ανάγκες και τις προσαρμόζουν στις βασικές προτεραιότητες του συστήματος: την κερδοφορία του κεφαλαίου και την ηγεμονία της κυρίαρχης τάξης. Τα “όνειρα” αυτά μπορεί να ικανοποιηθούν και με άλλους τρόπους. Με σχεδιασμό και εκτέλεση από ένα δημόσιο φορέα. Με σχεδιασμό, που θα υποτάσσεται όχι στο κέρδος αλλά σε άλλα βασικά κριτήρια: ανθρώπινες πόλεις, σεβασμός στο περιβάλλον, ανάπτυξη της κοινωνικότητας, μείωση των αναγκαίων μετακινήσεων. Κριτήρια που συνδυάζονται με τη σχεδιασμένη αποκέντρωση και την ισόρροπη ανάπτυξη – όχι την υπερσυγκέντρωση και τις πόλεις-τέρατα. Γενικεύοντας, θα λέγαμε ότι το μεταπρατικό μοντέλο της οικονομίας της Ελλάδας, δηλαδή η κυριαρχία πάσης φύσεως εμπορικών δραστηριοτήτων, αντιπροσωπεύσεων, διαμεσολαβήσεων, παροχής πάσης φύσεως υπηρεσιών και τουρισμού, εδράζεται στην κερδοσκοπία με την ανταλλακτική αξία της γης. Η γη πολλαπλασιάζει την αξία της, μπαίνοντας στο σχέδιο –ή ακόμη και εκτός σχεδίου–, αν με κάποια ρύθμιση αποκτήσει τη δυνατότητα χρήσης για διάφορες κατασκευές (κατοικία, τουριστικές εγκαταστάσεις). Το μεγάλο κέρδος που προκύπτει από αυτή την κερδοσκοπία (που με τους μηχανισμούς της αγοράς γης, που έχουν διαμορφωθεί από τη δεκαετία του ’90, το καρπώνεται πλέον σε μεγάλο ποσοστό η αστική τάξη) συνδέεται άρρηκτα και τροφοδοτεί το μεταπρατισμό. Γιατί να επενδύσει κανείς στη βαριά βιομηχανία, την παραγωγή μηχανών και μέσων παραγωγής, την έρευνα, όταν έχει εύκολα κέρδη με το “αγοράζω και πουλάω”; Σήμερα, με τις φωτιές, επιχειρείται να διαιωνιστεί αυτή η απαράδεκτη κατάσταση με την κερδοσκοπία στη γη – μάλιστα, εν μέσω κρίσης. Επιχειρείται να λαδωθεί ο νόμος της αγοράς με νέα αποθέματα προσφοράς, που θα πυροδοτήσουν νέα ζήτηση. Όμως, σήμερα, φτάνουμε, τόσο από οικονομική όσο και από περιβαλλοντική άποψη, στα όρια αυτού του μοντέλου, με την αποβιομηχάνιση, την αποαγροτοποίηση, την περιβαλλοντοκτόνο υπερτουριστικοποίηση και τις πόλεις-τέρατα.
Γιατί, σήμερα, το “αγοράζω και πουλάω” γίνεται “καταστρέφω, εισάγω και ξεπουλάω”. Καταστρέφω το περιβάλλον, εισάγω σχεδόν τα πάντα και ξεπουλάω καθετί, για να ξεπληρώσω τα χρέη. Κι ακριβώς εδώ αναδεικνύεται η ανάγκη μιας βαθιάς, ριζικής αλλαγής.
Η θέση της ΚΟΕ
-
Άμεση ανακήρυξη αναδασωτέων όλων των καμμένων εκτάσεων χωρίς καμμιά εξαίρεση
-
Καμμιά άλλη επέκταση του αστικού ιστού στην Αττική
-
Απόλυτη και με κάθε τρόπο προστασία των βουνών
-
Να δοθούν γενναία κονδύλια για την προστασία των δασών και του περιβάλλοντος
-
Δασολόγιο τώρα με βάση την αρχή “ό,τι ήταν δάσος θα ξαναγίνει δάσος”
-
Να καταργηθεί ο νόμος 3208/03
-
Να μονιμοποιηθούν οι 5.500 όμηροι – συμβασιούχοι δασοπυροσβέστες και να ασχοληθούν με τον καθαρισμό των δασών, την προληπτική δασοπροστασία και την αναδάσωση
-
Εθνικοποίηση των δασών – καμμιά ιδιωτική, συνεταιριστική και εκκλησιαστική ιδιοκτησία στα δάση
-
Να αποσυρθεί το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο του Σουφλιά
-
Να αποσυρθεί το ΠΔ για τον Υμηττό, για την Τεχνόπολη και το Καζίνο στην Πάρνηθα
-
Όχι αυτοκινητόδρομοι στον Υμηττό
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΕ ΣΤΙΣ 23 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Αν δεν θέλουν ή δεν μπορούν, να παραιτηθούν
Επικίνδυνη και ανίκανη η κυβέρνηση Καραμανλή
Δυο χρόνια μετά το εφιαλτικό καλοκαίρι του 2007, ο πύρινος εφιάλτης επιστρέφει και αναδεικνύει με τον πλέον δραματικό τρόπο τις ευθύνες της επικίνδυνης κυβέρνησης Καραμανλή, που μέσα σε τρία χρόνια έχει κατακάψει τη χώρα, το περιβάλλον, τις ζωές και το μέλλον χιλιάδων ανθρώπων.
Δεν διδάχτηκαν τίποτα από την καταστροφή του 2007. Δεν έκαναν το παραμικρό για να οργανωθεί η δασοπροστασία, για να προστατευθεί το περιβάλλον. Αντίθετα, πιστοί στο νεοφιλελεύθερο δόγμα για “λιγότερο κράτος” συνέχισαν την αποψίλωση της πυροσβεστικής υπηρεσίας, κατάργησαν ουσιαστικά τη δασική υπηρεσία, αύξησαν τους εποχικούς πυροσβέστες και διεύρυναν ακόμα περισσότερο το δασοκτόνο νόμο 3208/03, που πυροδοτεί τα εμπρηστικά συμφέροντα.
Εξοργισμένος ο λαός παρακολουθεί την παντελή απουσία οργάνωσης και διαπιστώνει την προκλητική αδιαφορία, η οποία για ακόμα μια φορά οδηγεί στην καταστροφή. Ποιος δεν θυμάται τον κ. Μαρκογιαννάκη στις αρχές του καλοκαιριού να μιλά για “οικονομία” στη δασοπυρόσβεση και στα εναέρια μέσα, την ώρα που χαρίζονταν 28 δισ. στους τραπεζίτες; Όλοι πλέον καταλαβαίνουν ότι η κυβέρνηση Καραμανλή συνειδητά δεν έκανε απολύτως τίποτα πριν, κατά την διάρκεια και μετά τις πυρκαγιές. Αυτό είναι το κράτος τους, αυτή είναι η πολιτική τους: Εγκληματική για το περιβάλλον και το λαό.
Και η καταστροφή θα επιστρέφει όσο παραμένει ενεργή η κύρια αιτία της, που είναι η δασοκτόνα νεοφιλελεύθερη πολιτική του δικομματισμού, που παραχωρεί τα δάση στην κερδοσκοπία, όπως κάνει και με τους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους του λεκανοπεδίου.
Η πολιτική αυτή καίει το μέλλον, καίει τη ζωή. Η οργή όλου του λαού πρέπει να ξεσπάσει στον εμπρηστή νεοφιλελευθερισμό και στον υποκριτή δικομματισμό. Να τελειώνουμε με την εγκληματική αδιαφορία και ανικανότητα.
Η ΚΟΕ καλεί τα κόμματα της Αριστεράς, τις συλλογικότητες των πολιτών, όλους τους προοδευτικούς πολίτες να κινητοποιηθούν άμεσα, μαχητικά, ενωτικά και αποφασιστικά, για να σωθεί ό,τι έχει απομείνει και να μπει τέλος στο εφιαλτικό μέλλον που μας επιφυλάσσουν.