Προεκλογικά επιχειρείται από το ΠΑΣΟΚ η προβολή δήθεν ανακουφιστικών, ακόμη και οραματικών προτάσεων. Ενδεικτικά, ας δούμε τι τάζουν και ποια είναι η αλήθεια:
-
Αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό. Μόνο που “ξεχνάνε” να μας πουν ότι ο πληθωρισμός είναι κάτω από 1% λόγω της κρίσης. Και αυτό για κάποιον που παίρνει 750 ευρώ σημαίνει αύξηση το πολύ 6 ευρώ το μήνα, 20 λεπτά τη μέρα – αν καλύπτεται από συλλογικές συμβάσεις. Και αυτό, όταν η ακρίβεια στα είδη πρώτης ανάγκης, εδώ και χρόνια, σαρώνει κι όταν φέτος “τρέχουν” διψήφιες αυξήσεις στα καύσιμα, τα τσιγάρα, τα ασφάλιστρα.
-
Ενίσχυση στους κοινωνικά αδύναμους. Τι σημαίνει η πρόταση αυτή του ΠΑΣΟΚ για μια φτωχή οικογένεια, ας πούμε μια τριμελή οικογένεια, στην οποία έχει δουλειά μόνο ο ένας γονιός και φέρνει στο σπίτι, ας πούμε, 750 ευρώ; Αυτή η οικογένεια θα λάβει 850 ευρώ το χρόνο εισοδηματική ενίσχυση. Δηλαδή, η πασοκική ανακούφιση είναι σκάρτα 2,5 ευρώ τη μέρα. Αν πάλι η οικογένεια έχει εισόδημα από 875 ευρώ το μήνα, τότε πια δεν δικαιούται καν ενίσχυση.
-
Βασική σύνταξη σε όλους. Μια πολύ πονηρή διατύπωση, που ανοίγει το δρόμο για τη μεγάλη πλειοψηφία των συνταξιούχων να παίρνει “βασική σύνταξη πείνας”, ενώ το 75% των συντάξεων βρίσκεται πλέον κάτω από τα 700 ευρώ. Ένα ακόμη πετσόκομμα ετοιμάζεται μετά τη μείωση που έφερε ο πασοκικός νόμος Ρέππα το 2002 στις συντάξεις, από το 80% του μισθού στο 70%.
-
Ενίσχυση στους νέους για να βρουν δουλειά. Μόνο που η ενίσχυση πηγαίνει στους εργοδότες, καθώς το κράτος αναλαμβάνει να πληρώνει τις ασφαλιστικές τους εισφορές, όταν απασχολούν νέους κάτω των 30 ετών. Στα τριακοστά γενέθλιά του ο νέος άνθρωπος θα χάνει το δήθεν “μπόνους” –και τη δουλειά του– για να προσληφθεί κάποιος νεότερος.
-
Επίδομα ανεργίας στο 70% του βασικού μισθού. Καμιά αναφορά όμως στις προϋποθέσεις, καμιά αναφορά στο πόσο θα διαρκεί, καμιά δέσμευση για το πότε θα γίνει. Κι έτσι οι άνεργοι θα ζουν, όπως σήμερα, είτε με μια βραχύβια κρατική “ελεημοσύνη” είτε χωρίς ούτε καν αυτή.
-
Μη κρατικά ΑΕΙ. Μετά την ήττα της συνταγματικής αναθεώρησης (στην οποία το ΠΑΣΟΚ συναίνεσε), ξανανοίγει το ζήτημα για την αλλαγή του άρθρου 16 και την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
-
Κάθε ευρώ του δημοσίου θα ξέρουμε πού θα πηγαίνει. Αλήθεια; Ένα ενδεικτικό ζήτημα: Το μεγάλο φαγοπότι με το δημόσιο χρέος, για το οποίο “ξεχνούν” να μας μιλήσουν. Όπου το δημόσιο πληρώνει στις ιδιωτικές τράπεζες επιτόκιο 5%, όταν οι τράπεζες αυτές παίρνουν δάνεια από την ΕΚΤ (με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, μάλιστα) με επιτόκιο 1%. Αυτό το κολοσσιαίο κέρδος των 3 δισ. ευρώ, που το 2010 θα γίνει 6 δισ., άραγε θα μας πουν σε ποιες τσέπες πηγαίνει;
-
Φορολόγηση μεγάλων εισοδημάτων. Το ΠΑΣΟΚ κατέβασε τη φορολογία των μεγάλων κερδών από 51% το 2000 σε 35% το 2004. Η ΝΔ, με τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ, την πήγε στο 25%. Τα όσα υπόσχεται το ΠΑΣΟΚ αφήνουν αυτή την κατεύθυνση ανέπαφη και τα μεγάλη κέρδη άθικτα.
-
Κρατική συμμετοχή σε ΟΤΕ, Ολυμπιακή. Άλλη μια ύπουλη μεθόδευση. Το δημόσιο δεν θα επανακτήσει τον έλεγχο στρατηγικών επιχειρήσεων. Όμως το ΠΑΣΟΚ, το οποίο ιδιωτικοποίησε τον ΟΤΕ και ξεπούλησε το 66%, το ΠΑΣΟΚ που διέλυσε την Ολυμπιακή με τους απίθανους Εγγλέζους μάνατζερ, το ΠΑΣΟΚ που ιδιωτικοποίησε τις μεγαλύτερες κρατικές τράπεζες, τη ΔΕΗ, τα ΕΛΠΕ, την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ, τι έρχεται σήμερα να κάνει; Θα παρέχει, σαν δημόσιο, κεφάλαια στους Γερμανούς του ΟΤΕ και στο Mr MIG Βγενόπουλο, παίρνοντας ένα μειοψηφικό και ανούσιο πακέτο μετοχών. Δηλαδή, νέα αιμοδοσία στο μεγάλο κεφάλαιο.
-
Πράσινη ανάπτυξη διακηρύσσει το ΠΑΣΟΚ, αλλά στην πράξη τι κάνει; Υποστηρίζει τους δασοκτόνους νόμους της κυβέρνησης Σημίτη, σιωπά ένοχα για το Δασολόγιο, που 35 χρόνια καθυστερεί, συναινεί στην επέκταση των πόλεων μέσα στα δάση και τα βουνά, ψηφίζει υπέρ των Mall σε χώρους χαρακτηρισμένους σαν πράσινο, στηρίζει αιολικά πάρκα για το κέρδος κάθε Μυτιληναίου, στηρίζει το χουντικό μεταλλευτικό κώδικα που καταστρέφει τα βουνά.
Για μια σειρά απολύτως αναγκαία και επείγοντα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για να ανακουφιστεί ο λαός, το ΠΑΣΟΚ δεν λέει κουβέντα, όπως:
-
Κατάργηση όλων των νόμων και των ρυθμίσεων της ΝΔ με αντεργατικό, αντιλαϊκό, αντιασφαλιστικό, αντιδημοκρατικό και αντιπεριβαλλοντικό και δασοκτόνο περιεχόμενο. Φυσικά, το ίδιο ισχύει και για τους αντίστοιχους νόμους των κυβερνήσεων Σημίτη.
-
Πακέτο ανακούφισης των εργαζομένων και χρηματοδότησης ενός σχεδίου για την κοινωνική και παραγωγική ανασυγκρότηση. Τα 28 δισ., αντί να δίνονται στις τράπεζες, επιβάλλεται να χρησιμοποιηθούν σε μια άλλη κατεύθυνση: ριζικές αυξήσεις στους μισθούς, προσλήψεις, κάλυψη όλων των κενών σε παιδεία, υγεία, δασοπροστασία, εθνικοποιήσεις στους βασικούς οικονομικούς τομείς αντί για λουκέτα στα εργοστάσια.
-
Αποφασιστικές κινήσεις, ώστε να πάψει η Ελλάδα να είναι “μπανανία” του ΝΑΤΟ και της νεοφιλελεύθερης ΕΕ. Εδαφική ακεραιότητα και ειρήνη στο Αιγαίο δεν μπορεί να υπάρξει με αμερικανονατοϊκή επικυριαρχία. Ούτε η εθνική ανεξαρτησία με βάσεις, με αγκυροβόλια, με την πολιτική της υποταγής στα κελεύσματα των ΗΠΑ. Παράλληλα, “επανεκκίνηση της οικονομίας” είναι αδύνατο να υπάρξει με τη θηλιά του Συμφώνου Σταθερότητας.
-
Τέλος στον εργασιακό μεσαίωνα. Κατάργηση όλων των ρυθμίσεων που επιτρέπουν τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, τους ανασφάλιστους, τα stage. Να μονιμοποιηθούν όλοι οι “όμηροι” συμβασιούχοι που καλύπτουν πάγιες ανάγκες. Να στηθούν πραγματικά ελεγκτικοί μηχανισμοί. Για να μην υπάρχει κάθε δύο μέρες ένας νεκρός εργάτης. Για να μη βασιλεύει η μαύρη ανασφάλιστη εργασία.
-
Δημοκρατικά δικαιώματα. Να καταργηθεί όλο το αντιδημοκρατικό πλαίσιο (αντιτρομοκρατικοί νόμοι, κουκούλες, κάμερες, ηλεκτρονικό φακέλωμα της ΕΕ). Φραγμός στην ουσιαστική απαγόρευση του συνδικαλισμού στον ιδιωτικό τομέα. Να διαλυθούν τα ΜΑΤ και τα ΕΚΑΜ και το όλο και πιο απειλητικό παρακράτος. Να καταργηθεί το κρατικό και ιδιωτικό μονοπώλιο στα ΜΜΕ.
-
Φορολόγηση πλούτου. Τέλος στις offshore. Αύξηση της φορολογίας των μεγάλων κερδών στο 45%. Χτύπημα στα καρτέλ (καύσιμα, τηλεφωνία, ακτοπλοΐα, τρόφιμα, μεγάλα έργα). Τέλος στην ατιμωρησία της κάθε SIEMENS (είδατε να έπαθε κάτι;).