ΣΗΤΕΙΑ: ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΝΕΟ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΧΩΡΙΟ, του Δ.Δερμιτζάκη

Σητεία: Αγώνας ενάντια στη γιγάντια επένδυση της Mονής Tοπλού

Δημοσιεύουμε παρακάτω εκτεταμένα αποσπάσματα από ομιλία του Δημήτρη Δερμιτζάκη, αγρότη, μέλους του περιβαλλοντικού συλλόγου Ιτάνου. Σε επόμενο φύλλο θα δημοσιεύσουμε συνέντευξη με τον Μπάμπη Σαρίδη, μέλος  του συντονιστικού αγώνα ενάντια στην Επένδυση της Μονής Τοπλού.

Aντίσταση στο νέο τουριστικό χωριό

του Δημήτρη Δερμιτζάκη

Είμαστε αντίθετοι στην εν λόγω επένδυση για λόγους περιβαλλοντικούς, κοινωνικούς, πολιτιστικούς. Η προτεινόμενη μονάδα των 7.000 κλινών (χωριά, ξενοδοχεία) με τα τρία σχεδιαζόμενα γήπεδα γκολφ είναι μία εγκληματική παρέμβαση σ’ ένα παρθένο περιβάλλον που προσφέρεται για ήπιες τουριστικές και γεωργικές αναπτύξεις.

Όσον αφορά τα γήπεδα γκολφ. Η περιοχή μας είναι άμεσα απειλούμενη από το φαινόμενο της ερημοποίησης. Οι βροχοπτώσεις τα τελευταία χρόνια έχουν μειωθεί κατά πολύ. Μην πάμε μακριά. Έχει να βρέξει 4 μήνες. Πολλοί στην ευρύτερη περιοχή πότιζαν τα ελαιόδεντρα αρχές Δεκεμβρίου. Το καλοκαίρι ουσιαστικά έχει αντικαταστήσει τις ενδιάμεσες εποχές.

Σύμφωνα με τις προβλέψεις της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας της Βρετανίας ενδέχεται το 2007 να είναι η θερμότερη χρονιά που έχει καταγραφεί παγκοσμίως, και μέσα στις επόμενες χρονιές η θερμοκρασία να ακολουθεί ανάλογες τιμές. Όλοι έχουμε ακούσει για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και τις ολέθριες συνέπειές του στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Το νερό, προϊόντος του χρόνου, θα είναι όλο και πιο δυσεύρετο. Και εμείς; 3 γήπεδα γκολφ – 7.000 κλίνες. Ξέρουμε ότι κάθε γήπεδο γκολφ θέλει ετησίως 1.000.000 κυβικά μέτρα νερού, σε συνθήκες μεσογειακού –  ξεροθερμικού κλίματος, όσο χρειάζονται 15.000 άνθρωποι για να ζήσουν;

Από πού θα βρεθούν αυτές οι ποσότητες; Από την αφαλάτωση, η μία απάντηση. Μα η αφαλάτωση χρησιμοποιείται ως έσχατη λύση για την εξασφάλιση των μεγάλων ποσοτήτων νερού άρδευσης. Είναι αρκετά δαπανηρή (γύρω στο 1,5 ευρώ το κυβικό σε τιμές 2006) και ενεργοβόρα λύση, τα εργοστάσια έχουν χρόνο ζωής 10-15 χρόνια, απαιτούν δαπανηρή συντήρηση και παράγουν απόβλητα (αλάτι). Εκτιμάται ότι για κάθε τόνο αφαλατωμένου νερού παράγεται μισός τόνος αλάτι και φυσικά υπάρχουν επιπτώσεις στο θαλάσσιο οικοσύστημα όπου πέφτει τελικά το αλάτι. Από όλα τα παραπάνω βλέπουμε ότι η λύση της αφαλάτωσης είναι περισσότερο διακοσμητική παρά ουσιαστική.

Οπότε τι μένει; Οι γεωτρήσεις, η άλλη απάντηση. Κάποιες ερωτήσεις προς όλους μας. Αντέχουν οι γεωτρήσεις μας όλο αυτό το φορτίο; Αντέχουν οι υπόγειες δεξαμενές αυτήν την κατανάλωση; Ποιες ανύπαρκτες βροχοπτώσεις θα αναπληρώσουν τα κενά; Ποιοι θα αναλάβουν την ευθύνη όταν σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχει νερό να ποτίσουμε και να πιούμε;

Πέρα από το ζήτημα του νερού, υπάρχει το πρόβλημα του γρασιδιού και τα αγροχημικά. Για το γρασίδι δεν είναι ακόμα γνωστές οι επιπτώσεις πάνω στην ντόπια χλωρίδα, πόσο ανταγωνιστικό μπορεί να είναι με τοπικά είδη και πώς μπορεί να επηρεάσει τις καλλιέργειες. Κυρίως όμως για να διατηρηθεί στην απαιτούμενη κατάσταση για ένα καλό παιχνίδι γκολφ, χρησιμοποιούνται σημαντικές ποσότητες χημικών παρασιτοκτόνων (άκρως τοξικών) και λιπασμάτων. Ο κίνδυνος να επηρεασθούν αρνητικά οι υδροφόροι ορίζοντες είναι μεγάλος με δεδομένο το διαπερατό των εδαφών της περιοχής (ασβεστολιθικά), το μικρό έως μηδενικό πάχος εδάφους και τη διαρκή εφαρμογή τους…Υπάρχει επίσης περίπτωση, αν το γρασίδι είναι μεταλλαγμένο, να προκληθούν σημαντικές επιπτώσεις στις τοπικές και ιδιαίτερα στις βιολογικές καλλιέργειες.

Σε σχέση με το ίδρυμα. Γιατί στο Δ.Σ. που διαχειρίζεται την τεράστια περιουσία (περιουσία στην ουσία των παπούδων μας – ξέρουμε άλλωστε τον τρόπο απόκτησης των μοναστηριακών κτημάτων) δεν συμμετέχουν θεσμικοί φορείς και οι αιρετοί άρχοντες του τόπου; Γιατί δεν δίνονται στη δημοσιότητα τα πρακτικά των συνεδριάσεων; Δεν μπορεί από τη μία να λέει το ίδρυμα ότι τα πάντα γίνονται για το καλό των παιδιών μας και του τόπου και από την άλλη να οχυρώνεται πίσω από το επιχείρημα ότι είναι ΝΠΙΔ και να αποκλείει την πρόσβαση στα ντοκουμέντα της συμφωνίας…Τα μέχρι τώρα δείγματα δεν είναι ενθαρρυντικά για τον τόπο (μέγαρα – αυτοκίνητα από τον Δεσπότη).

Κλείνοντας θα κάνουμε τη δική μας πρόταση για το μέλλον της περιοχής. Πέρα από τις εναλλακτικές καλλιέργειες, μπορούμε να αναπτύξουμε ήπιες μορφές τουρισμού συμβατές με το χώρο του Βαγιού. Οικοτουρισμός, Αγροτουρισμός με έμφαση στις βιοκαλλιέργειες (η υπάρχουσα υποδομή του Μοναστηριού μπορεί να κάνει την περιοχή πανευρωπαϊκό οικοτουριστικό κέντρο), πολιτιστικός τουρισμός (με βάση τις αρχαιότητες), θρησκευτικός τουρισμός κλπ. Με ήπια οικιστική παρέμβαση που δεν θα υπερβαίνει σε κλίνες τον πληθυσμό του Δήμου Ιτάνου…Τέλος, δηλώνουμε ότι θα προσπαθήσουμε να αποτρέψουμε την επερχόμενη καταστροφή του τόπου μας με όλες μας τις δυνάμεις και τα νόμιμα μέσα που μας προσφέρει η συντεταγμένη πολιτεία.