Οι εργαζόμενοι στη Siemens δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Έχουν κερδίσει ήδη την αξιοπρέπειά τους.

Συνέντευξη με τον Χαρίλαο Μαρκόπουλο, εργαζόμενο στη Siemens της Θεσσαλονίκης

Πιστεύετε ότι η απόφαση για το κλείσιμο του εργοστασίου ήταν προειλημμένη;

Η Siemens, από το Φεβρουάριο, δήλωνε ότι ψάχνει να βρει επενδυτή για να πουλήσει το εργοστάσιο. Αποδεικνύεται από τα πράγματα ότι δεν υπήρχε καμία πρόθεση να βρεθεί λύση. Απλά προσπάθησαν να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργατών και να κλείσουν το εργοστάσιο. Χαρακτηριστικό είναι το εξής: Η προσπάθεια για ανεύρεση επενδυτή "φορτώθηκε" στο τοπικό μάνατζμεντ της Siemens, το οποίο βέβαια από τον Απρίλιο και μετά αποπέμφθηκε και τη θέση του έχει αναλάβει ένα μάνατζμεντ που δεν ασχολήθηκε καν με το θέμα και οδήγησε, επί της ουσίας, τις συνομιλίες πώλησης σε ναυάγιο. Όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, στις 19 Σεπτεμβρίου, ήρθαν στη Θεσσαλονίκη οι διευθυντές, οι οποίοι θρασύτατα και κυνικά ενώπιον της γενικής συνέλευσης των εργαζομένων ανακοίνωσαν το κλείσιμο του εργοστασίου. Επίσης, ανακοίνωσαν ότι απολύονται στις 31 Οκτωβρίου τα 2/3 των εργαζομένων και από τους υπόλοιπους οι μισοί αποχωρούν τέλη Φεβρουαρίου και οι υπόλοιποι τέλη Απριλίου. Ανακοίνωσαν κυνικά τις απολύσεις λες και μιλούσαν όχι σε ανθρώπους αλλά σε εργαλεία, σε πράγματα. Όπως καταλαβαίνετε, λοιπόν, η στάση τους δεν μπορούσε παρά να εξοργίσει τους ανθρώπους. Υπάρχουν και όρια, υπάρχουν τα όρια της αξιοπρέπειας, τα όρια που λες φτάνει πια! Αυτό βιώνουμε αυτή τη στιγμή και γι’ αυτό, ενωμένοι όλοι οι εργαζόμενοι, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, απεργούμε. Απεργούμε ζητώντας να ανακαλέσουν την απόφασή τους για κλείσιμο του εργοστασίου. Η κυβέρνηση επιτέλους πρέπει να προσπαθήσει ουσιαστικά να φέρει επενδυτές. Και η Siemens, μαζί με τους επενδυτές και την υποστήριξη της κυβέρνησης, να βρουν μια λύση για το εργοστάσιο, το οποίο έχει και την τεχνογνωσία και τον εξοπλισμό. Οι εργαζόμενοι έχουν τέτοια τεχνογνωσία που δεν μπορεί κανείς να την πετά στο καλάθι των αχρήστων. Το πρόβλημα είναι δικό τους, οι εργαζόμενοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Έχουν κερδίσει ήδη την αξιοπρέπειά τους, την οποία αυτοί οι κύριοι έχουν χαμένη.

Ποιο είναι το ιστορικό των κινητοποιήσεων;

Αμέσως μετά την ανακοίνωση στις 19 Σεπτέμβρη, η γενική συνέλευση πήρε απόφαση για απεργία. Είναι πολύ συγκινητικό το πόσο γρήγορα, συναδελφικά και αλληλέγγυα, οργανωθήκαμε. Από τη Δευτέρα [σ.σ. 22/9] καλέσαμε σε συμπαράσταση τους συναδέλφους μας που συστεγάζονται στο χώρο του εργοστασίου, οι οποίοι δουλεύουν σε άλλες εταιρίες του ομίλου Siemens. Δεν επιτρέψαμε σε κανένα συνάδελφο να μπει και να εργαστεί και είχαμε όχι μόνο την ανοχή αλλά και την κατανόηση των συναδέλφων μας. Στη συνέχεια, κάναμε την πρώτη μας πορεία προς το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης. Ακολούθησε τις επόμενες μέρες πορεία προς το γερμανικό προξενείο, όπου επιδώσαμε ψήφισμα. Αυτό ανέφερε ότι το εργοστάσιο δεν εξάγει μόνο στη Γερμανία (άρα, λοιπόν, κερδίζουν οι γερμανικές εταιρίες από την προστιθέμενη αξία), αλλά έχει ως προμηθευτές πάρα πολλούς γερμανικούς οίκους με αποτέλεσμα το κλείσιμό του να δυσκολεύει και τη δική τους δουλειά. Επίσης, ανέφερε ότι υπάρχει και το σκάνδαλο [σ.σ. το γνωστό σκάνδαλο της Siemens] που επηρεάζει τα γερμανικά συμφέροντα. Ας δούνε, λοιπόν, ότι μπορεί αυτό το κλείσιμο να λειτουργήσει εις βάρος των γερμανικών συμφερόντων και ας ενημερώσουν τη γερμανική κυβέρνηση για να πράξει και να κινηθεί προς τη Siemens όμοια με το εργοστάσιο της Λειψίας, το οποίο αντιμετώπιζε παρόμοιο πρόβλημα. Στην πορεία, όσον αφορά τις κινητοποιήσεις, δώσαμε συνέντευξη Τύπου στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και κάναμε πορεία στα κεντρικά γραφεία της Εθνικής Τράπεζας Θεσσαλονίκης. Αυτό έγινε γιατί η Εθνική Τράπεζα, από ιδρύσεως του εργοστασίου πριν 44 χρόνια, ήταν συμμέτοχος της Siemens. Το 70% του εργοστασίου κατείχε η Siemens και το 30% η Εθνική Τράπεζα. Το καλοκαίρι αυτό η Εθνική αποχώρησε πουλώντας το 30%. Με αυτόν τον τρόπο, επί της ουσίας άνοιξε το δρόμο για το κλείσιμο του εργοστασίου. Απαιτούμε, λοιπόν, από την Εθνική να μας απαντήσει εγγράφως για τους λόγους για τους οποίους το έκανε.

Γι’ αυτόν το λόγο πιστεύετε ότι έγινε;

Δεν μπορώ κατηγορηματικά να πω κάτι τέτοιο. Εύλογα είναι τα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν. Την Πέμπτη κατεβήκαμε στην Αθήνα, στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Παρά την μαζική μας παρουσία δεν καταφέραμε να συναντηθούμε με τον υπουργό γιατί έλειπε. Ο γραμματέας δημοσίων σχέσεων που μας συνάντησε δήλωσε αναρμόδιος. Ο εμπαιγμός συνεχίζεται. Πρέπει επιτέλους να το πάρουν απόφαση. Δεν μπορεί να μένουν οι πολιτικοί και η κυβέρνηση θεατές. Είναι γνωστό πλέον ότι η Θεσσαλονίκη δεν σηκώνει αυτή την κατάσταση, δηλαδή άλλα κλεισίματα εργοστασίων.

Ποιες είναι οι προοπτικές του αγώνα;

Εμείς είμαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι και, το ξαναλέω, δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα!

Τη συνέντευξη πήρε ο Νίκος Νούλας